Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου θεωρείται από τις πιο σύνθετες στο Ορθόδοξο Χριστιανικό εορτολόγιο, καθώς η ημερομηνία της μπορεί να παραμένει σταθερή ή να μεταβάλλεται, ανάλογα με το πότε πέφτει το Πάσχα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, η μνήμη του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου υπολογίζεται με έναν ειδικό τρόπο. Όταν το Πάσχα πέφτει αργά, η γιορτή του Αγίου Γεωργίου είναι σταθερή και γιορτάζεται στις 23 Απριλίου. Όταν, ωστόσο, το Πάσχα είναι νωρίς, η γιορτή μετατίθεται σε άλλη ημερομηνία.
Φέτος που το Πάσχα πέφτει στις 20 Απριλίου, οι Γιώργηδες και οι Γεωργίες θα γιορτάζουν κανονικά στις 23 Απριλίου 2025, ημέρα Τετάρτη.
Οι γιορτές που συμπίπτουν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή τη Μεγάλη Εβδομάδα, όπως για παράδειγμα η εορτή του Αγίου Γεωργίου, μετατίθενται την Κυριακή πριν από αυτές ή την εβδομάδα της Διακαινησίμου, την εβδομάδα δηλαδή μετά την Κυριακή του Πάσχα. Σημειώνεται ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα η "θεωρία" ότι ο Άγιος Γεώργιος τιμάται μετά το Πάσχα, καθώς τα εκκλησιαστικά τροπάρια του Αγίου Γεωργίου περιέχουν αναστάσιμα λόγια, που δεν είναι δυνατό να τα ψάλουν πριν από την Ανάσταση. Με βάση την Εκκλησία, κάθε Κυριακή, είναι ημέρα αναστάσιμη. Απλώς, η ακολουθία του Αγίου Γεωργίου είχε γραφτεί πριν από την αλλαγή του ημερολογίου και τότε η εορτή έπεφτε πάντα μετά το Πάσχα.
Έθιμα σε όλη την Ελλάδα
Στο Όλβιο Ξάνθης αναβιώνει το έθιμο των πεχλιβάνηδων. Νεαροί παλαιστές (πεχλιβάνηδες), φορώντας δερμάτινο παντελόνι και αλειμμένοι με λάδι, επιδίδονται σ ’ένα είδος ελληνορρωμαϊκής πάλης, ιδιαίτερα δημοφιλούς στην Τουρκία. Νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα βάλει πλάτη τον αντίπαλό του ή θα του κατεβάσει το παντελόνι. Το έθιμο λέγεται ότι αναπαριστά τη μάχη του Αγίου Γεωργίου με τον δράκο και ήρθε στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης.
Το έθιμο των πεχλιβάνηδων αναβιώνει και στην Ανθή Σερρών. Οι ρίζες του, εδώ, βρίσκονται στα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν τα θαρραλέα παλληκάρια του χωριού, παίρνοντας την ευλογία από τον Αη-Γιώργη, πάλευαν με τα πρωτοπαλίκαρα των Τούρκων και κατάφερναν επιδεικνύοντας δύναμη και θάρρος να τα νικήσουν.
Στο Νέο Σούλι Σερρών γίνεται η αναπαράσταση της νίκης του Αγίου Γεωργίου επί του δράκου από νέους του χωριού. Το δρώμενο της "Δρακοκτονίας" συγκεντρώνει πολύ κόσμο κάθε χρόνο. Ακολουθεί γλέντι με χορό, κρασί και παραδοσιακό φαγητό.
Η Αράχωβα Βοιωτίας τιμά τον προστάτη Άγιό της με τριήμερες εκδηλώσεις, το "Πανηγυράκι", όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι. Περιλαμβάνει δρώμενα, παραδοσιακά αγωνίσματα, τοπικούς χορούς και παραδοσιακή μουσική. Την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, κατά τη διάρκεια της περιφοράς της, συνοδεύουν νέοι και νέες της περιοχής με τοπικές ενδυμασίες.
Στην Ασή Γωνιά Χανίων οι κτηνοτρόφοι της περιοχής συρρέουν με τα κοπάδια τους στην εκκλησία του Αη-Γιώργη του Γαλατά για να πάρουν την ευλογία του. Τα ζώα, στολισμένα με τα πιο μελωδικά λέρια (κουδούνια), μαντρώνονται στην "κούρτα" έξω από την εκκλησία κι αρμέγονται ένα-ένα.
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας γίνονται αυτοσχέδιες ιπποδρομίες προς τιμή του Αγίου (Καλλιόπη Λήμνου, Πλατύ Μεσσηνίας, Άγιος Γεώργιος Μεσολογγίου)
Άγιος Γεώργιος Μαντηλάς στην Καλαμπάκα
Ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου αναβιώνει στο Καστράκι Καλαμπάκας το έθιμο των μαντηλιών, με επίκεντρο το εξωκλήσι του Αη Γιώργη του Μαντηλά.
Κάτοικοι του χωριού, της περιοχής, αλλά και επισκέπτες από όλη την Ελλάδα, τιμούν τον άγιο προσφέροντας ένα μαντήλι και παίρνουν ένα κομμάτι ως φυλακτό από τα προηγούμενα μαντήλια, που έμειναν στο ερειπωμένο μοναστήρι.
Τα κατεβάζουν ορειβάτες και όσοι καταφέρνουν να σκαρφαλώσουν εκεί ψηλά, που είναι μια δύσκολη και ενίοτε επικίνδυνη ανάβαση, ενώ την ίδια στιγμή ανεβάζουν τα καινούργια μαντήλια.
Ταυτόχρονα με το ανεβοκατέβασμα των μαντηλιών τελείται η Θεία Λειτουργία στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.
Το έθιμο ξεκίνησε από πολύ παλιά όταν ένας Τούρκος στρατιώτης , έκοβε δέντρα στο δασάκι του Αγίου Γεωργίου, που υπήρχε κάτω από το ομώνυμο ασκητήριο.
Κατά τη διάρκεια της κοπής, ένας κορμός τον καταπλάκωσε, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά.
Τότε η γυναίκα του Τούρκου, έβγαλε το μαντήλι της (φερεντζέ) και το "έταξε" (χάρισε) στον άγιο για να γιάνει τον άντρα της.
Αμέσως ένας κάτοικος του Καστρακίου ανέβασε το μαντήλι στο μοναστήρι και ο Τούρκος συνήλθε.