X

Ρέθυμνο: "Δεν θα αφήσουμε το μίσος να γίνει συνήθεια" - Αποδοκιμάζουν τους ακροδεξιούς που πετούσαν φωτοβολίδες σε μετανάστες

Ένταση προκλήθηκε στο Ρέθυμνο, όταν ομάδες ακροδεξιών που αυτοπροσδιορίζονται ως "κάτοικοι της περιοχής" επιτέθηκαν σε μετανάστες που βρίσκονται στο γήπεδο της πόλης.

Γράφει: TheToc team

Απαράδεκτα επεισόδια σημειώθηκαν το βράδυ της Κυριακής έξω από το γήπεδο του Τσεσμέ στο Ρέθυμνο, όπου φιλοξενούνται προσωρινά 501 μετανάστες, ανάμεσά τους και ανήλικα παιδιά, οι οποίοι διασώθηκαν νότια της Κρήτης.

Σύμφωνα με βίντεο που δημοσίευσε το τοπικό μέσο daynight.gr, ομάδα ακροδεξιών εκτόξευσε φωτοβολίδες προς το εσωτερικό του γηπέδου, θέτοντας σε κίνδυνο τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί.

Η ένταση ξέσπασε στο πλαίσιο συγκέντρωσης διαμαρτυρίας από κατοίκους που αντιδρούν στη χρήση της αθλητικής εγκατάστασης ως προσωρινού χώρου φιλοξενίας. Όπως μεταδίδει η ΕΡΤ, οι συγκεντρωμένοι ανήκαν σε κύκλους "ακραίων πολιτικών πεποιθήσεων".

Σημειώνεται πως αμέσως μετά τα επεισόδια, η ΕΛΑΣ προχώρησε σε δύο συλλήψεις.

Παράλληλα, νωρίτερα την ίδια ημέρα, κάτοικοι της περιοχής είχαν πραγματοποιήσει άλλη διαμαρτυρία, αποκλείοντας τον δρόμο προς τον Πλατανιά.

Οπως έγινε γνωστό, οι 501 μετανάστες εντοπίστηκαν το βράδυ του Σαββάτου στοιβαγμένοι στο αμπάρι πλοίου που έπλεε μεταξύ Καλών Λιμένων και Αγίας Γαλήνης. Ανάμεσά τους βρίσκονται δύο γυναίκες και επτά ανήλικοι. Σύμφωνα με τις αρχές, οι περισσότεροι κατάγονται από την Αίγυπτο (372 άτομα), ενώ υπάρχουν επίσης 77 από το Σουδάν, 42 από το Μπανγκλαντές, πέντε από την Ερυθραία και πέντε από το Πακιστάν.

Σημανδηράκης: "Δεν μπορώ και δεν θέλω να σιωπήσω"

Την αποδοκιμασία του για τα επεισόδια εξέφρασε με ανάρτησή του ο δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης, ο οποίος σημείωσε πως είναι ευθύνη να κρατάμε τον τόπο μας όρθιο.

Αναλυτικά:

"Δεν μπορώ και δεν θέλω να σιωπήσω.

Όταν πετιούνται φωτοβολίδες σε εξαντλημένους πρόσφυγες, δεν μιλάμε για "αντίδραση". Μιλάμε για πράξη ταπείνωσης. Όχι των θυμάτων – αλλά του ίδιου του τόπου.

Άνθρωποι που γλίτωσαν τον θάνατο στη θάλασσα, έγιναν στόχος τρόμου στη στεριά. Αντί για βοήθεια, τους περίμεναν φωνές, απειλές και φωτιές. Ανάμεσά τους παιδιά, γυναίκες, οικογένειες που δεν ζητούσαν τίποτε άλλο από ασφάλεια.

Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί "πατριωτική στάση”. Δεν είναι. Είναι ντροπή. Είναι απόκλιση από τις αξίες που οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, ιδιαίτερα όσοι έχουμε δημόσια ευθύνη.

Οι προσφυγικές ροές δεν σταματούν με απειλές.

Όσο υπάρχουν πόλεμοι, φτώχεια και βία, οι άνθρωποι θα φεύγουν.

Και όσο εμείς στεκόμαστε απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα με φόβο και επιθετικότητα, τόσο απομακρυνόμαστε από τον πολιτισμό που λέμε πως υπερασπιζόμαστε.

Η Κρήτη – και συνολικά η Ελλάδα – έχει μνήμη. Έχει βιώσει τον ξεριζωμό, τη δίψα για μια ασφαλή γη. Η αλληλεγγύη δεν είναι ευγένεια. Είναι ιστορικό καθήκον.

Δεν θα επιτρέψουμε σε λίγους να σπιλώσουν την αξιοπρέπεια των πολλών.

Δεν θα αφήσουμε το μίσος να γίνει συνήθεια.

Δεν θα συμβιβαστούμε με την απανθρωπιά.

Ως πολίτης, ως πατέρας και ως Δήμαρχος, δηλώνω καθαρά:

Η ευθύνη μας είναι να κρατάμε τον τόπο μας όρθιο – όχι να τον κάνουμε αγνώριστο.

Η αξιοπρέπεια είναι πιο δυνατή από την αγριότητα.

Και η αλληλεγγύη, ρίζα βαθιά που δεν ξεριζώνεται εύκολα.

Υ.Γ. Και για να είμαστε σαφείς: δεν μιλάμε εκ του ασφαλούς.

Ο Δήμος Χανίων, χωρίς να έχει θεσμική αρμοδιότητα, έχει σταθεί στο πλευρό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, μαζί με το Λιμενικό, τις κοινωνικές υπηρεσίες και τους δεκάδες εθελοντές, με σημαντική επιβάρυνση.

Χωρίς να είμαστε ικανοποιημένοι – ούτε να πανηγυρίζουμε – για τις συνθήκες προσωρινής διαμονής, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.

Γιατί αυτό επιβάλλει ο ανθρωπισμός μας. Γιατί αυτό απαιτεί η συνείδησή μας.

Ιερέας: "Εμείς, οι απόγονοι κατατρεγμένων προσφύγων, προπηλακίζουμε τους πρόσφυγες"

Τις εικόνες ντροπής στο Ρέθυμνο, σχολίασε με μια ανάρτησή του στο Facebook ο π. Χαράλαμπος Κοπανάκης, ιερέας σε ενορία του νησιού.

"Κι εμείς, οι απόγονοι των κατατρεγμένων προσφύγων, είμαστε αυτοί που σήμερα προπηλακίζουμε, διώκουμε, ακόμη και πυρπολούμε τους νέους πρόσφυγες. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους που κάποτε υπέφεραν οι δικοί μας" υπογραμμίζει, σημειώνοντας ότι "μόνο η ανθρωπιά και η ενσυναίσθηση μπορούν να μας δείξουν το μέλλον που αξίζει να ζήσουμε".