Ρουβίκωνας: Προσαγωγές 17 μελών μετά από διπλή "επίσκεψη" στις πρεσβείες Τουρκίας και Ισραήλ

Διπλή παρέμβαση στις πρεσβείες της Τουρκίας και του Ισραήλ έκαναν μέλη της αναρχικής συλλογικότητας "Ρουβίκωνας".

Στην πρεσβεία του Ισραήλ πέταξαν τρικάκια και ανήρτησαν πανό με το οποίο δήλωναν την αλληλεγγύη τους με την Παλαιστίνη. Η ΕΛ.ΑΣ. προχώρησε σε 17 προσαγωγές μελών του Ρουβίκωνα.

Διαβάστε Επίσης

Τα social media στην Τουρκία ξεσαλώνουν με τη δήλωση Ερντογάν: Ό,τι διορίσαμε, διορίσαμε

Οι ανάρτησεις του Ρουβίκωνα

Δύο μήνες τώρα, από τις 23 Απριλίου, το τουρκικό κράτος έχει ξεκινήσει άλλη μία αιματοβαμμένη εκστρατεία ενάντια στον Κουρδικό πληθυσμό του βόρειου Ιράκ και τις Κουρδικές αντάρτικες δυνάμεις στην περιοχή. Μέσα στο χάος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που ανατίναξαν την ευρύτερη μέση ανατολή τα τελευταία χρόνια, αξίζει να θυμηθούμε ότι ήταν οι Κουρδικές απελευθερωτικές δυνάμεις που εμπόδισαν την κυριαρχία του Ισλαμικού Κράτους στην περιοχή. Οι μαχητές και μαχήτριες των Κουρδικών οργανώσεων ήταν που έσωσαν εκατοντάδες χιλιάδες ζωές από το μαχαίρι του ένοπλου παπαδαριού της Τζιχάντ. Εκτός από τη Συρία και το θρυλικό Κομπάνι, το Βόρειο Ιράκ ήταν άλλο ένα μέρος, που εκεί η οργάνωση του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) διέσωσε πληθυσμούς από το θάνατο και την επίσημη σκλαβιά. Διέσωσε Χριστιανούς, μουσουλμάνους, Γιεζίντι…

Και το έκανε την ώρα που το Τουρκικό κράτος, σίγουρα όχι χωρίς το θετικό νεύμα μεγαλύτερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ενίσχυε το Ισλαμικό Κράτος με κάθε μέσο.

Η αποτυχία του Ισλαμικού Κράτους υποχρέωσε το φασιστικό καθεστώς Ερντογάν να ρίξει το μανδύα. Πλέον θα αναλάμβανε δράση το ίδιο και οι Τούρκοι φαντάροι θα στέλνονταν να ανοίξουν καινούρια σφαγεία και για τους Κούρδους και για τους άλλους λαούς στην Ανατολία, αλλά και για τους ίδιους.

Κατέλαβαν το Αφρίν στη Συρία και εισβάλουν τώρα στο Βόρειο Ιρακ. Βομβαρδίζουν στρατόπεδα προσφύγων με δεκάδες άμαχους νεκρούς. Οργανώνουν εκτελέσεις και δολοφονίες ανταρτών. Καίνε εδάφη, διώχνουν τον πληθυσμό, κόβουν το νερό από ολόκληρες περιοχές.

Η αντίσταση των λαών όσο και του HPG και YJA STAR, κουρδικών οργανώσεων που σήμερα μάχονται εκεί, είναι πεισματώδης. Παρά την τεράστια διαφορά σε πολεμικά μέσα, παρά το ότι αντιμετωπίζουν τεθωρακισμένα, αεροσκάφη και drone, ο Τουρκικός στρατός έχει καθηλωθεί και άμαχοι αλλά και ο ανθός της νεολαίας και από τις δύο πλευρές χάνει τη ζωή του καθημερινά.

Την ίδια ώρα το Τουρκικό κράτος χρησιμοποιεί και "διπλωματικά" μέσα πολέμου. Ένα από αυτά είναι να προσπαθήσει να δημιουργήσει ρήγμα, όπως στην δεκαετία του 90, στους Κούρδους επιχειρώντας να προσεταιριστεί την κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν και να χρησιμοποιήσει τους μαχητές της, τους ονομαζόμενους Peshmerga, ενάντια στους Κούρδους του Βορείου Ιράκ και τους Κούρδους της Τουρκίας που στοιβάζονται σε στρατόπεδα ως πρόσφυγες. Διάφορα περιστατικά και προβοκάτσιες προσπαθούν να δημιουργήσουν κρίσεις και αντιπαλότητα στο κουρδικό στοιχείο και όχι μόνο. Την ίδια ώρα ο Ερντογάν προσφέρει ασφαλή διέλευση στους Κούρδους αντάρτες αν δεχτούν να εγκαταλείψουν τη μάχη και τους λαούς που υπερασπίζονται. Την ίδια πάλι ώρα, το μοναδικό κόμμα (HDP) στην Τουρκία που παλεύει για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και είναι στην Τουρκική βουλή κηρύσσεται παράνομο. Και στη Σμύρνη, στα γραφεία αυτού του κόμματος ένα μέλος του, η Ντενίζ Ποϊράζ, δολοφονείται από παρακρατικό του Ερντογάν.

Το Τουρκικό κράτος είναι στην πρωτοπορία της καταστολής του Κουρδικού αγώνα αλλά δε δρα μόνο για τον εαυτό του. Παρά τις πομφόλυγες των ΗΠΑ και της ΕΕ προς τον Κουρδικό λαό, ο Ερντογάν έχει πάντα το θετικό νεύμα τους στις εκστρατείες που ξεκινάει. Το ΝΑΤΟ έχει τα δικά του σχέδια, που αφορούν όχι μόνο την Ανατολία αλλά και την Ανατολική μεσόγειο, και τα εφαρμόζει. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν λίγες μέρες συναντήθηκε με την κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν μέχρι και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι εξυπηρετούνται κι άλλοι έτσι, όπως το Ιράν, ακόμα και η Ρωσία…

Ο Κουρδικός λαός είναι πάντα μόνος του, αυτό είναι το συμπέρασμα. Όπως κάθε λαός που δεν ακολουθεί την πεπατημένη των ιμπεριαλισμών, που δίνει το "κακό παράδειγμα" δοκιμάζοντας τρόπους αυτονομίας και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών βασισμένους στην ελευθερία, την ισότητα και την άμεση λαϊκή συμμετοχή. Βασισμένους στην άρση των εθνικών, θρησκευτικών και έμφυλων διακρίσεων.

Ο Κουρδικός λαός είναι μόνος του σε σχέση με τους ιμπεριαλισμούς. Δεν είναι μόνος του όμως στις κοινωνίες. Από το κύμα αλληλεγγύης στις δυτικές πρωτεύουσες, ως τους χιλιαδες μαχητές από όλο τον κόσμο που πολέμησαν και πολεμάνε στις τάξεις των αντάρτικων οργανώσεων, το Κουρδικό είναι ένα διεθνές θέμα που συγκινεί και πρέπει να συνεχίσει να συγκινεί κάθε εκμεταλλευόμενο και καταπιεσμένο.

Από τη μεριά μας είμαστε και θα είμαστε στο πλευρό των Κούρδων συντρόφων και όσων αγωνίζονται.

Δε θα πάψουμε να καταγγέλουμε το ρόλο των μεγάλων δυνάμεων, αλλά και το ρόλο του Τουρκικού Κράτους. Το φασιστικό κράτος του Ερντογάν έχει απέναντί του πολύ περισσότερους/ες από όσους/ες αντιστέκονται στην επικράτεια του Τουρκικού κράτους και τα γειτονικά της εδάφη.

Συγκέντρωση στην Ισραηλινή πρεσβεία για την Παλαιστίνη

Η πρόσφατη αναμέτρηση των παλαιστινίων με το κράτος του Ισραήλ υποτίθεται πως έληξε.

Οι Παλαιστίνιοι/ες δεν έσκυψαν το κεφάλι. Αντιμέτωποι με μια συντριπτικά υπέρτερη στρατιωτικά δύναμη, αντιμέτωποι με το πιο εχθρικό διεθνές περιβάλλον από την εποχή της δημιουργίας του Παλαιστινιακού ζητήματος συνεχίζουν, με τα μέσα που έχουν και τις συνθήκες που ζουν, να στέκονται όρθιοι. Αντιπαρέταξαν μια πεισματική ισχύ κι αυτό είναι από μόνο του μια νίκη.

Ο Ισραηλινός στρατός δεν τόλμησε να μπεί στην Γάζα.

Με τι τίμημα όμως;

Η διάκριση και οι πρακτικές εθνοκάθαρσης του Ισραηλινού κράτους οδηγούν σε πόλεμο κι αυτός επεκτείνει τη δυστοπία και στην Ισραηλινή κοινωνική βάση. Τα κράτη, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι εθνικισμοί και οι θρησκευτικές συγκρούσεις εκεί οδηγούν, σε κυρίαρχους και κυριαρχούμενους, σε πολίτες Α και Β κατηγορίας. Και αυτό καταλήγει σε δυστοπία για άπαντες. Κάτι που ισχύει οπουδήποτε, το ίδιο στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, το ίδιο και στο Αιγαίο.

Αυτό που είδαμε να συμβαίνει στην Παλαιστίνη πριν ένα μήνα, δεν είναι παρά ένα επεισόδιο καταδικασμένο να επαναληφθεί όσο το Ισραηλινό κράτος επιλέγει να συντηρεί αυτή τη δυστοπία.

Η λήξη των εχθροπραξιών με τα 68 δολοφονημένα από τους βομβαρδισμούς παιδιά, βρήκε 200.000 κατοίκους της Γάζας να χρειάζονται, σύμφωνα με το Π.Ο.Υ. άμεση υγειονομική βοήθεια, άφησε πίσω της ερείπια.

Και πάλι, το τίμημα για τους Παλαιστινίους τεράστιο.

Οι εθνικές συγκρούσεις ήταν και είναι οι βαρβαρότερες μορφές συγκρούσεων, αλλά δε μπορεί να αγνοηθεί ότι εδώ υπάρχει ξεκάθαρα θύτης και θύμα, ότι το ισοζύγιο αίματος είναι δεκαετίες "προδιαγραμμένο" εις βάρος των Παλαιστινίων. Δε μπορεί να αγνοηθεί η πρακτική της εθνοκάθαρσης που σιγά σιγά, εκκαθαρίζει περιοχές από παλαιστίνιους κατοίκους τους.

Δε μπορεί να αγνοηθεί πως η εκεχειρία είναι, όπως πάντα, ένα πρόσχημα. Λίγες βδομάδες μετά το Ισραήλ προχώρησε σε δύο κύματα βομβαρδισμών της Γάζας, ενώ έγιναν και νέες συλλήψεις παλαιστίνιων ακτιβιστών, καθώς και δημοσιογράφων.

Το ερώτημα με ποια πλευρά είναι ο καθένας/μιά δεν παύει στιγμή να τίθεται.

Το Ελληνικό κράτος έχει διαλέξει πλευρά. Και γεωπολιτικά, και ιδεολογικά και οικονομικά. Και σε επίπεδο εξοπλισμών. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Ιούλιο Ισραηλινές εταιρίες παραγωγής όπλων που χρησιμοποιούνται στην Παλαιστίνη θα εκθέσουν την πραμάτια τους σε μεγάλη αμυντική έκθεση στην Αθήνα…

Αντίστοιχη θέση έχουν πάρει και τα μεγάλα παγκόσμια media, και ασφαλώς και τα ελληνικά. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι για τα κράτη και τους εθνικισμούς το αιματοκύλισμα δε θεωρούνταν ποτέ δυστοπία, αλλά ένα εργαλείο για τους ανταγωνισμούς τους. Η αντιστοίχιση των Ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών με την πολεμική κρίση στην Παλαιστίνη θα έπρεπε να είναι καμπανάκι για όλους και όλες, για το τι δυστοπία κυοφορείται μέσα από αυτούς τους ανταγωνισμούς.

Στεκόμαστε στο πλευρό των Παλαιστίνιων και αναγνωρίζουμε πως η ιστορική διεθνής αλληλεγγύη, από τα κάτω, στην Παλαιστινιακή αντίσταση αποτέλεσε ένα από όσα τη βοήθησαν να συνεχίσει τον αγώνα κι από τα ελάχιστα που της προσφέρθηκαν ποτέ με ανιδιοτέλεια. Αυτή τη διεθνιστική ανιδιοτέλεια που είναι πάντα διαθέσιμη σε όποιο κίνημα καταπιεσμένων τη χρειάζεται. Και που στο όνομά της πρέπει να πάμε κόντρα στις προπαγάνδες και το εθνικιστικό κλείσιμο του ματιού, πως δήθεν "μας συμφέρει να είμαστε με το Ισραήλ". Αυτό μπορεί να συμφέρει το κράτος και το κεφάλαιο αλλά δε συμφέρει κανέναν καταπιεσμένο/η ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr