Eισαγγελέας και ανακριτής δεν πείσθηκαν από όσα τους είπε η 46χρονη που δολοφόνησε την πεθερά της στη Σαλαμίνα και την έστειλαν στη φυλακή. Το ηχητικό ντοκουμέντο από τη νύχτα της δολοφονίας είναι σοκαριστικό με την ηλικιωμένη γυναίκα να εκλιπαρεί για τη ζωή της. Παράλληλα, στο φως έρχονται ντοκουμέντα από το αυτοκίνητο της 46χρονης τη νύχτα της δολοφονίας.
Το αυτοκίνητο και τα δρομολόγια της κατηγορούμενης
Το STAR έφερε στο φως φωτογραφικά ντοκουμέντα από το αυτοκίνητο και τα δρομολόγια της κατηγορούμενης πριν και μετά τη δολοφονία.
"Δεν θυμάμαι τι έγινε - Δεν πήγα στο σπίτι της πεθεράς μου"
Η 46χρονη που είχε ομολογήσει τα πάντα, σήμερα στον ανακριτή άλλαξε γραμμή και είπε πως δεν θυμόταν τίποτα.
"Δεν θυμάμαι τι έγινε εκείνο το βράδυ. Δεν πήγα στο σπίτι της πεθεράς μου. Υπάρχει ψηλός φράκτης, δεν μπορούσα να τον περάσω ούτε είχα κλειδί", είπε η 46χρονη.
"Η πραγματικότητα που η 46χρονη έδωσε στον ανακριτή είναι ότι από την πρώτη στιγμή στοχοποιήθηκε και έκανε στο μυαλό της εικόνες αναπαράστασης εγκλήματος", αναφέρει η δικηγόρος της 46χρονης, Ειρήνη Μαρούπα.
"Το κίνητρο σίγουρα δεν ήταν οικονομικό. Υπήρχε μεγάλο μένος, ήταν πολύ προσωπικό και περιμέναμε κάποιες εξηγήσεις. Για κάποιο λόγο ήθελε να τη βγάλει από τη μέση" τονίζει από την πλευρά της η δικηγόρος της οικογένειας του θύματος, Κατερίνα Τσιώνα.
Αμέσως μετά την απολογία της, εισαγγελέας και ανακριτής τής έδειξαν τον δρόμο για τις φυλακές.
Ραγίζει καρδιές το ηχητικό ντοκουμέντο από τη νύχτα της δολοφονίας - Η ηλικιωμένη εκλιπαρεί για τη ζωή της
Σφίγγεται η καρδιά και του πιο σκληρού ανθρώπου όταν ακούει τη γυναίκα που στα 76 της χρόνια βρήκε μαρτυρικό θάνατο μέσα στο σπίτι της.
"Άσε με, γιατί με πειράζεις; Σε παρακαλώ, αγόρι. Σε παρακαλώ πολύ, αγόρι. Αααα. Σε παρακαλώ. Γιατί; Σε παρακαλώ, άσε με. Άσε με, σε παρακαλώ πολύ. Πάρε ό,τι θέλεις και φύγε από εδώ.
"Φύγε από εδώ, σε παρακαλώ πολύ, φύγε από εδώ. Δεν θα αντέξω. Έλα, έλα... Σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ πολύ, παιδάκι μου. Σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ, παιδί μου... Βοήθεια, μανούλα μου. Αχ, βοήθεια" ακούγεται να λέει η ηλικιωμένη στο ηχητικό ντοκουμέντο.