"Αυτό που θα με συντροφεύει για πάντα είναι οι φωνές των θαμμένων-ζωντανών ανθρώπων μέσα στα χαλάσματα. Αγωνιούσες για να βγουν ζωντανοί. Σταδιακά αυτές οι φωνές χανόντουσαν και τότε αγωνιούσες να τις ακούσεις, γιατί σηματοδοτούσε ζωή... ".
Ο διασώστης του ΕΚΑΒ, Ευθύμιος Αραβανής, μέλος της Ελληνικής αποστολής στη σεισμόπληκτη Τουρκία, αποτυπώνει με αυτά τα συγκλονιστικά λόγια την καθημερινή αγωνία που "συνόδευε" τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης κάτω από τα συντρίμμια της Αντιόχειας.
Ένας ήχος, μια φωνή, μια λέξη, αποτελούσε συνώνυμο της ελπίδας και της ζωής για τα μέλη της επίλεκτης ομάδας έρευνας και διάσωσης, που κατάφεραν μέσα σε 48 ώρες να ανασύρουν ζωντανούς πέντε ανθρώπους μέσα από τα χαλάσματα.
Μετά από άλλη μια απόλυτα επιτυχημένη αποστολή και με τις μνήμες ζωής και θανάτου ακόμα νωπές, τα στελέχη της ΕΜΑΚ και οι διασώστες του ΕΚΑΒ, συνεχίζουν να αναζητούν τρόπους για να βελτιώσουν την πολύτιμη συνεισφορά τους, κάνοντας ακόμα πιο αποδοτικό το τιτάνιο έργο τους. "Χρειάζονται νέα πρωτόκολλα και νέα μεθοδολογικά εργαλεία, όχι υλικά αγαθά", σημειώνουν τα μέλη της ελληνικής αποστολής, που αναμένεται να συναντηθούν την Παρασκευή με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
"Μας άφησε 2 φορές η Αϊρίν... "
"Είσαι καλά;" ρωτάνε στα Αγγλικά την 20χρονη Αϊρίν οι άνδρες της ΕΜΑΚ. Η νεαρή κοπέλα που είναι καταπλακωμένη από τα χαλάσματα, χαμογελώντας στη θέα την διασωστών, γνέφει καταφατικά με το χέρι της.
Τα μέλη της Ελληνικής αποστολής, λίγη ώρα αργότερα θα την ανασύρουν σώα από το σημείο. Το συγκλονιστικό στιγμιότυπο που καταγράφηκε την προηγούμενη Τετάρτη, αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τη δύναμη ψυχής της 20χρονης που κρατήθηκε ζωντανή για δεκάδες ώρες μέσα στα συντρίμμια με την ελπίδα της σωτηρίας, αλλά και τις τιτάνιες προσπάθειες των Ελλήνων διασωστών που έδρασαν εκμεταλλευόμενοι και το τελευταίο εκατοστό ανάμεσα στα χαλάσματα.
"Ήμουν μαζί με τον Κώστα (Νίκα), μας χώριζε ένα δοκάρι, ήμασταν στην τελική ευθεία της διάσωσης. Ο Κώστας ήταν μαζί της και της κρατούσε το χέρι όταν άρχισε να φωνάζει έντονα το όνομά της. Μας άφησε 2 φορές η Αϊρίν. Εκεί τα χρειαστήκαμε γιατί ο κόπος που είχαμε δώσει ήταν μεγάλος και ήμασταν στο τέλος της διάσωσης. Ευτυχώς είχε λιποθυμήσει", περιγράφει χαρακτηριστικά ο πυραγός Θωμάς Κρικέλης, στέλεχος της ΕΜΑΚ, προσθέτοντας: "... είχε φιλική διάθεση, ήταν χαμογελαστή. Ακόμη και όταν μας είπε να της κόψουμε το πόδι, το έλεγε γελώντας. Ουσιαστικά μιλάγαμε στην νοηματική, εγώ της μίλαγα στα Αγγλικά και εκείνη μάλλον στα Συριακά".
"10%..."
"... έλεγε συνεχώς "10%" ότι δηλαδή δεν άντεχε άλλο και ήταν στα όρια του. Τον έβγαλαν τελικά άλλοι συνάδελφοι και πήγαν όλα καλά", διηγείται συγκλονισμένος ο πυραγός της ΕΜΑΚ, Θωμάς Κρικέλης, περιγράφοντας την συνδρομή του στη διάσωση ενός 11χρονου αγοριού από αποστολή άλλης χώρας. Ο έμπειρος πυροσβέστης είχε βρεθεί στο σημείο την ώρα που τα άλλα στελέχη της ΕΜΑΚ επιχειρούσαν να ανασύρουν το 7χρονο κορίτσι που τελικά διέσωσαν την προηγούμενη Τρίτη.
"Ήμουν εγώ να προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορώ γιατί δεν είχα τα μέσα, του δίναμε νερό με ένα ποτήρι. Τον έβρεχα όμως γιατί είχε εγκλωβιστεί ξαπλωμένος, και είχε γίνει μούσκεμα. Ζήτησα ένα καλαμάκι, μου έφεραν ένα καλαμάκι πράσινο σε σχήμα φοίνικα. Κάθε φορά που το έβγαζα, μου τράβαγε το χέρι και μου έλεγε "Νo, Νo" για να συνεχίσω", αναφέρει χαρακτηριστικά ο Θωμάς Κρικέλης.
"Ήθελαν να πηδήξουν από το αεροπλάνο..."
"Επειδή όταν φθάσαμε υπήρξε μια καθυστέρηση 1,5 ώρας γιατί δεν βρίσκαμε μεταφορικό μέσο, τα παιδιά δεν κρατιόντουσαν για να επιχειρήσουν. Ήθελαν να πηδήξουν ακόμα και από το αεροπλάνο", περιγράφει με νόημα ο πυραγός Θωμάς Κρικέλης, θέλοντας να αποτυπώσει την δίψα των Ελλήνων διασωστών να προσφέρουν στο πεδίο των ερευνών διάσωσης. Με την ίδια ακριβώς διάθεση, ολοκλήρωσαν την επταήμερη αποστολή τους, αναζητώντας για 18 συνεχόμενες ώρες μέσα στα χαλάσματα ίχνη ανθρώπινης ζωής, παρά τα ελάχιστα ποσοστά.
Είναι ενδεικτικό ότι παρά το γεγονός ότι η ομάδα, σύμφωνα με τα πρωτόκολλα, είχε τον εξοπλισμό να εργαστεί σε ένα πεδίο, επιχειρούσε τελικά παράλληλα σε 4 σημεία, σε μια προσπάθεια να διασωθούν περισσότερες ζωές. "Είναι τέτοια η ένταση και αδρεναλίνη, βλέπεις στα μάτια τους ότι είσαι ο σούπερ ήρωας, κάτι που δεν σε αφήνει να καταρρεύσεις. Ο συνάδελφος που είδατε να κλαίει μετά την διάσωση, μέσα στην τρύπα έστυβε την πέτρα και έτρωγε σίδερα", αναφέρει χαρακτηριστικά ο πυραγός Θωμάς Κρικέλης.
Παιδικά παιχνίδια δίπλα από τα χαλάσματα
"Όταν φθάσαμε, ψάχναμε έναν σύνδεσμο για να ξεκινήσουμε όταν με πλησίασε ένας πιτσιρικάς 7-8 χρόνων και μου φέρνει ένα κουτί μπισκότα. Μπορεί να μην είναι τίποτα αλλά ήταν η πιο δυνατή στιγμή, πιο ψηλά από όλες τις άλλες", διηγείται συγκινημένος ο γιατρός του ΕΚΑΒ, Σωτήρης Δούκας.
"Χαρακτηριστική ήταν η εικόνα παιδιών να παίζουν σε παιδική χαρά, την ώρα που γύρω υπήρχαν χαλάσματα και καταστροφή", περιγράφει από τη πλευρά του ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος, στέλεχος της ΕΜΑΚ. Πρόκειται για μερικές από τις στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη των μελών της ελληνικής αποστολής. Όλοι τους δηλώνουν συγκινημένη από την υποδοχή που τους επιφύλασσαν οι κάτοικοι των σεισμόπληκτων περιοχών της Τουρκίας.
Χαρακτηριστική είναι η ιστορία που διηγείται ο διασώστης Θωμάς Κρικέλης: "Κάποια στιγμή βγαίνει ένας κύριος και μας κάνει νόημα να πάμε πίσω από την σκηνή. Βγάζει έναν δίσκο με τουρκικά γλυκά του ταψιού. Πιάνει κουβέντα πώς λέμε εμείς το καθένα και αν η προέλευση είναι τουρκική ή ελληνική. Μας λέει θα φάτε το ένα εδώ, το δεύτερο θα το πάρετε μαζί σας και το τρίτο θα το κρατήσω εγώ".