Aπόφαση, με ευρύτερη σημασία, του Συμβουλίου Επικρατείας, για το δικαίωμα καταβολής σε μητέρα υπήκοο μη Ευρωπαικού Κράτους του επιδόματος τρίτου παιδιού το οποίο έχει υπηκοότητα κράτους μέλους της Ευρωπαικής Ένωσης.
Το Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 873/2016 απόφασή του έκρινε ότι επίδομα τρίτου παιδιού δικαιούνταν και οι μητέρες οι οποίες είναι μεν υπήκοοι μη Ευρωπαϊκού κράτους, όπως είναι η Μολδαβία, αλλά όμως τα παιδιά τους έχουν υπηκοότητα κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι η Ρουμανία.
Υπενθυμίζεται ότι η χορήγηση του επιδόματος τρίτου παιδιού διακόπηκε γενικώς το 2012 με το νόμο 4093/2012, η εν λόγω απόφαση όμως του Α΄ Τμήματος του ΣτΕ, θα αποτελέσει κατ΄ αρχάς πιλότο για πολλές εκκρεμείς υποθέσεις,καθώς επαναφέρει το θέμα έστω και αν πρόκειται για συγκεκριμένη ειδική περίπτωση.
Τον τελικό λόγο όμως θα έχει η 7μελής σὐνθεση του ίδιου Τμήματος στο οποίο λόγω μείζονος σπουδαιότητας παραπέμφθηκε για οριστική κρίση το ζήτημα από την 5μελή σύνθεση .
Το Α΄ Τμήμα πάντως έκρινε ότι «οι διατάξεις των νόμων 1892/1990, 3454/2006 και 3631/2008 που απέκλειαν την χορήγηση του επιδόματος τρίτου παιδιού στην μητέρα υπήκοο τρίτου κράτους μέλους που έχει παιδιά υπηκοότητας κράτους μέλους της Ε.Ε., αντίκεινται στις διατάξεις του δικαίου της Ε.Ε. και είναι ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες για το λόγο αυτό».
Το ΣτΕ έκρινε την υπόθεση με αφορμή προσφυγή στην ελληνική Δικαιοσύνη Μολδαβής υπηκόου ,κατόχου δελτίου διαμονής μέλους οικογένειας και πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παντρεμένη με υπήκοο Ρουμανίας ο οποίος ήταν κάτοχος άδεια διαμονής στην Ελλάδα, ως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εργαζόταν στην χώρα μας, μόλις γέννησε το τρίτο παιδί της.
Η γυναίκα ζήτησε από τον ΟΓΑ την χορήγηση του επιδόματος τρίτου παιδιού αλλά το αίτημα της απορρίφτηκε με το σκεπτικό ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις χορήγησής του, αφού η μητέρα ήταν υπήκοος τρίτου κράτους και τα τρία τέκνα της δεν έχουν Ελληνική υπηκοότητα.
Στην απόφαση του το ΣτΕ επικαλείται τη Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται κάθε διάκριση λόγω ιθαγένειας και πολίτης της Ένωσης είναι κάθε πρόσωπο που έχει την υπηκοότητα ενός κράτους μέλους.
Αναφέρεται μάλιστα στο σκεπτικό της απόφασης ότι :
* Η ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων συνεπάγεται κατάργηση κάθε διάκρισης λόγω ιθαγένειας μεταξύ των κρατών μελών, όσον αφορά την απασχόληση, την αμοιβή και τους άλλους όρους εργασίας.
* Επίσης , ότι η Ρουμανία εντάχθηκε στην Ε.Ε. από την 1η Ιανουαρίου 2007 και οι Ρουμάνοι πολίτες θεωρούνται «άμεσα ως υπήκοοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι δε σύζυγοι και τα τέκνα αυτών, εάν μεν είναι υπήκοοι τρίτων κρατών, αντιμετωπίζονται ως αλλοδαποί μέλη οικογένειας πολίτη της Ε.Ε., ενώ αν είναι Ρουμάνοι αντιμετωπίζονται άμεσα ως υπήκοοι της Ε.Ε.
*Ακόμα επισημαίνει ότι σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., «κοινωνικά πλεονεκτήματα και οικογενειακές παροχές πρέπει να χορηγούνται στην οικογένεια νομίμως διαμένοντος και εργαζομένου στην Ελλάδα πολίτη της Ε.Ε., ακόμα και αν η κατ΄ αρχήν «δικαιούχος» των επιδομάτων αυτών μητέρα της οικογένειας είναι υπήκοος τρίτου κράτους, εφόσον τυχόν άρνηση χορήγηση των παροχών αυτών, θέτει σε δυσμενέστερη θέση τα πιο πάνω μέλη της οικογένειας που είναι πολίτες της Ένωσης σε σχέση με τα μέλη οικογένειας Έλληνα πολίτη, αποτελούμενη από παιδιά που έχουν την ελληνική υπηκοότητα».