Στην κρίση του Αρείου Πάγου το ύψος των χρηματικών αποζημιώσεων που κρίνονται είτε υπερβολικά μεγάλες είτε υπερβολικά μικρές.
Με απόφαση της η μικρή Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε ότι στο πλαίσιο της αρχής της αναλογικότητας, μπορεί να ελέγχει το ύψος της αποζημίωσης που έχει επιδικαστεί λόγω ηθικής βλάβης, μόνο στις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες η αποζημίωση υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου της ουσίας (Εφετείου).
Παρόλα αυτά τον εν λόγω ζήτημα ,που αφορά έναν μεγάλο αριθμό πολιτών στους οποίους επιδικάζονται χρηματικές αποζημιώσεις, παραπέμφθηκε ως γενικότερου ενδιαφέροντος στην πλήρη (μεγάλη) Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για οριστική κρίση.
Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες η κρίση του Εφετείου ως προς το ύψος της αποζημίωσης (χρηματικής ικανοποίησης) για ηθική βλάβη πρέπει να μην παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, ούτε όμως και «να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής ευχέρειας, που αποτελεί, γενική αρχή του δικαίου».
Πάντως, με εισηγήσεις τους, τόσο η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη, όσο και ο αρεοπαγίτης Μιχαήλ Αυγουλέας, έχουν υποστηρίξει ότι ο Άρειος Πάγος μπορεί να ελέγχει εάν το ύψος της αποζημίωσης που έχει επιδικαστεί λόγω ηθικής βλάβης είναι δυσανάλογα μεγάλο ή μικρό, τηρουμένης της αρχή της αναλογικότητας.