Φως στα αίτια που προκάλεσαν την τραγωδία με την πτώση του μοιραίου Canadair στην Κάρυστο, όπου έχασαν τη ζωή τους οι δύο ηρωικοί πιλότοι, επιχειρούν να ρίξουν ειδικοί και έμπειροι γνώστες του αντικειμένου.
Το αεροσκάφος μόλις είχε πραγματοποιήσει ρίψη νερού σε μέτωπο της φωτιάς. Στη συνέχεια επιχείρησε να πάρει δεξιά στροφή, όμως πέταξε πολύ χαμηλά και το φτερό του χτύπησε σε ένα πουρνάρι.
Ένα κομμάτι από τον πλωτήρα ξεκόλλησε και λίγα δευτερόλεπτα μετά, το Canadair έπεσε σε χαράδρα και ακολούθησε η έκρηξη.
Αυτό που γεννά ερωτήματα και εξετάζει η Πολεμική Αεροπορία είναι γιατί το εν λόγω αεροσκάφος πετούσε πολύ χαμηλά στην τελευταία υδροληψία, λίγο πριν συντριβεί. Σύμφωνα με το Star, παλιοί μηχανικοί με γνώσεις στα συγκεκριμένα είδη αεροσκαφών επεσήμαναν ότι το χτύπημα σε αυτόν τον πλωτήρα μπορεί να άλλαξε την πτητική ικανότητα του αεροπλάνου.
Όμως υπάρχει και ένα άλλο ενδεχόμενο: ο κινητήρας να είχε πρόβλημα και να μην κατάφερε να σηκωθεί. Άλλωστε, τα Canadair που επιχειρούν κάθε καλοκαίρι στις αντίξοοες συνθήκες των καταστροφικών πυρκαγιών, έχουν κατασκευαστεί πριν από περισσότερα από 45 χρόνια.
"Χρειάζεται 500 με 1000 πόδια για να ανακτήσει κανείς τον έλεγχο"
Ο δημάρχος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, που είναι και έμπειρος κυβερνήτης της Πολιτικής Αεροπορίας, είπε στον ΑΝΤ1:
"Είναι από τις συνηθισμένες πολύ χαμηλού ύψους πτήσεις των πυροσβεστικών αεροσκαφών στα 30-40 πόδια με 10-15 μέτρα. Βλέπουμε ότι το ανάγλυφο είναι πάρα πολύ επικίνδυνο και η ρίψη του νερού εξαιρετικά στοχευμένη. Αφού ρίξει το νερό, βλέπουμε ότι όλο το δεξί φτερό περνά μέσα από δέντρα μεσαίας ανάπτυξης. Ο πλωτήρας αποκόπτεται δημιουργώντας αεροδυναμική διαταραχή προφανώς πρέπει να υπάρξει κάποιο πρόβλημα σε επίπεδο πηδαλίων κλίσης".
"Η κλίση φτάνει να υπερβαίνει τις 90 μοίρες. Το αεροσκάφος μπαίνει σε διαδικασία απώλειας στήριξης, όταν πλέον μπει σ’ αυτή την κατάσταση χρειάζεται 500 με 1000 πόδια για να ανακτήσει κανείς τον έλεγχο", είπε χαρακτηριστικά.
"Είναι πάρα πολύ κοντά, όλες οι πτήσεις αυτές γίνονται πολύ κοντά. Η κλίση χαλάει την κινητική ενέργεια στην κρισιμότερη φάση της κρίσης, δημιουργεί μια κατάσταση που είναι μη διαχειρίσιμη, είναι επικίνδυνο σ’ αυτό το ύψος να έχεις τέτοια έλλειψη αεροδυναμικής", πρόσθεσε στη συνέχεια.
"Οι πιλότοι έχουν εξαντληθεί με αυτή την κατάσταση"
Ο πιλότος Παντελής Φραγκούλης μίλησε στο Mega και είπε πως "το έδαφος ήταν δύσβατο και ανηφορικό, κατέβηκε πάρα πολύ χαμηλά για να σβήσει τη φωτιά, βρήκε όμως σε δέντρα, ο πλωτήρας βρήκε σε δέντρα που ήταν πάρα πολύ ψηλά".
"Δυστυχώς οι πιλότοι έχουν εξαντληθεί με αυτή την κατάσταση να σβήνουν φωτιές σε όλη την Ελλάδα. Δύσκολα μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να εξαντλήσουμε όλα τα μέσα. Υπερβάλλουν εαυτόν, αυτή είναι η αλήθεια. Χτύπησε με το δεξί φτερό ο πλωτήρας… Έπρεπε να κατέβει χαμηλά για να στοχοποιήσει αυτή τη φωτιά. Του έφυγε ο πλωτήρας, έβαλε φτερό το αεροπλάνο και το αεροπλάνο έχει καρφωθεί πλέον στο έδαφος. Δεν υπάρχει σωτηρία όταν βρει στο έδαφος το αεροσκάφος. Δεν υπάρχει δυνατότητα να εγκαταλείψουν το αεροσκάφος", ανέφερε μεταξύ άλλων.
"Δεν έχουν σύστημα εκτίναξης ή διαφυγής"
Λεπτομέρειες σχετικά με το τι μπορεί να συνέβη με τη συντριβή του Canadair έδωσε στην ΕΡΤ ο Φαίδων Καραϊωσηφίδης, αεροναυπηγός και εκδότης του περιοδικού "ΠΤΗΣΗ".
Αρχικά σημείωσε ότι τα συγκεκριμένα αεροπλάνα (CL-215) δεν έχουν σύστημα εκτίναξης ή διαφυγής- όπως και κανένα πυροσβεστικό αεροπλάνο στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων όλων των συνηθισμένων μετατρεπόμενων αεροπλάνων γι’ αυτή τη χρήση, δε διαθέτει σύστημα εκτόξευσης θέσης- και ότι η καλύτερη ελπίδα που έχουν οι χειριστές σε περίπτωση που συμβεί κάτι, είναι να επιχειρήσουν αναγκαστική προσγείωση έστω και σε ανώμαλο έδαφος, όπως συνέβη το 2015 στη Λακωνία και το 2016 στα Δερβενοχώρια.
"Η εικόνα που βλέπουμε είναι σημαντική", τόνισε, "καθώς δείχνει τον πλωτήρα (το βοηθητικό εξάρτημα του αεροπλάνου το οποίο τον βοηθάει στην προσθαλάσσωση για να μην ακουμπήσει το φτερό κάτω) να ακουμπάει στις κορυφές των δέντρων. Άγνωστο ωστόσο είναι τι συνέβη προηγουμένως και η τροχιά του αεροπλάνου το οδήγησε μέσα στο εδαφικό ανάγλυφο".
"Από κει και ύστερα δεν υπήρχε ούτε χρόνος αλλά κυρίως ούτε χώρος ελιγμών […] Και αμέσως μετά τη ρίψη, επειδή το αεροπλάνο ελαφρώνει, εκτινάσσεται στον αέρα και λαμβάνεται κι αυτό υπόψη για το πώς μπορεί να ακολουθήσει μετά η τροχιά του ιπτάμενου μέσου" τόνισε.
Όσον αφορά το πώς αποφασίζεται το ύψος από το οποίο θα γίνει η ρίψη απάντησε ότι η εκπαίδευση των πιλότων γίνεται με βάση προδιαγραφές. Δηλαδή υπάρχει ένα σημείο εισόδου στην περιοχή της φωτιάς και ένα υπολογιζόμενο σημείο εξόδου. Πριν γίνει η ρίψη, τα αεροπλάνα περνάνε από πάνω και κάνουν επιθεώρηση του χώρου, ιδιαίτερα αν είναι η πρώτη φορά η πρώτη ρίψη της ημέρας μετά την υδροληψία.
"Είναι θέμα εμπειρίας, είναι θέμα συνθηκών και βέβαια όλα γίνονται με γνώμονα την ασφάλεια. Είναι απόφαση του πιλότου μέχρι τι βάθος θα κατέβει για να κάνει τη ρίψη, χωρίς να υπάρχει κάποιο σύστημα ή κάποιο άλλο βοήθημα, δυστυχώς" κατέληξε.