Τάσος Λιγνάδης: "Γα@@@ τη ζωή και την υγεία του για τον ερωτα", έλεγε ο γιος του

Χωρίς αμφιβολία η παιδική ζωή που βιώνει ο καθένας και η σχέση που αναπτύσσει με το οικογενειακό του περιβάλλον, διαμορφώνουν σε καθοριστικό βαθμό το χαρακτήρα του και
συμβάλλουν τόσο στα φωτεινά και στα σκοτεινά σημεία της ψυχής του.

Έτσι η περίπτωση Λιγνάδη θα πρέπει να ιδωθεί και υπό αυτό το πρίσμα, καθώς είναι προφανές ότι ο "δύσκολος πατέρας του Τάσος Λιγνάδης έπαιξε κομβικό ρόλο στο να πλαστεί ο
χαρακτήρα του.

Ο Τάσος Λιγνάδης ήταν ένα βαρύ όνομα για πολλές δεκαετίες και αυτό το βάρος έπρεπε να το σηκώσει και ο Δημήτρης Λιγνάδης, να ανταποκριθεί στο βάρος και να το υπηρετήσει.

Ο Τάσος Λιγνάδης μύησε από νωρίς τον Δημήτρη στα βιβλία, στους τραγικούς, στην αξία της γλώσσας και της υψηλής παιδείας. Θεωρούσε ως απολύτως απαραίτητη για τα παιδιά του την
ακαδημαϊκή διάκριση, την αριστεία και την αυστηρά δομημένη καθημερινότητα. Φειδωλός στα μπράβο, απαιτητικός δάσκαλος και όχι ο πιο χαμογελαστός μπαμπάς. Παρακολουθούσε από πολύ κοντά την πρόοδο του και ο Δημήτρης με τον Γιάννη φοιτούσαν στο σχολείο που εκείνος εργαζόταν. Στο ίδιο σχολείο ο Τάσος Λιγνάδης είχε γνωρίσει και την σύζυγο του.

Η προσωπική ζωή του Τάσου Λιγνάδη ήταν περίπλοκη και αντιφατική, και είχε επίδραση τόσο στον Δημήτρη όσο και στον Γιάννη. Τα δυο παιδιά μεγάλωσαν με την μητέρα τους και ο Δημήτρης Λιγναδης σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα Bovary είχε πει: "Δεν ανήκα σε μια τυπική οικογένεια, μπαμπάς, μαμά, που βγαίνουν μαζί. Είχαμε καταλάβει από νωρίς ότι υπήρχαν σύννεφα στη σχέση του πατέρα μας με την μάνα μας. Ευτυχώς είχα τον αδελφό της μάνας μου που μας πήγαινε πολλές εκδρομές και κρατάω ότι γύρισα όλη την Ελλάδα.Πάντοτε θυμάμαι με τον αδελφό μου ότι είχαμε τον φόβο, επειδή ο πατέρας μου έμενε κοντά μας, αλλά αλλού από την μάνα μου, μην φύγει και η μάνα μας. Τον θυμάμαι αυτόν τον φόβο".

Σε άλλη συνέντευξη που είχε δώσει στο DownTown ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε γίνει ακόμα πιο αποκαλυπτικός για τα προσωπικά του πατέρα του, που ίσως διαμόρφωσαν και ένα κομμάτι της δίκης του ζωής.

"Ο πατέρας μου γ….. τη ζωή και την υγεία του για τον έρωτα". Αυτός που πάει προς το φως του έρωτα και ας ξέρει ότι θα καεί-αυτός είναι ο αληθινός Τσε Γκεβάρα. Αν με ρωτάς, θα ήθελα να είμαι ένας Τσε Γκεβάρα του έρωτα".

Ερ: Γνωρίσατε ποτέ κάποιον τέτοιον;

Απ: Ο πατέρας μου. Γ@μ@γε τη ζωή και την υγεία του για τον έρωτα. Αυτά τα λίγα λεπτά χαράς όταν συναντιούνται δύο σώματα ή δύο βλέμματα μπορούν να σου γ@μ…. χρόνια ζωής. Κατα τη γνώμη μου βέβαια, δεν στα γ@μ@νε. Στα γονιμοποιούν. Είναι η ίδια πράξη αλλά αν υπάρξει γονιμοποίηση, κάτι βγήκε".

Το "βαρύ" όνομα

Όπως λένε οι γνωρίζοντες το επώνυμο "Λιγνάδης" για πολλές δεκαετίες του είχε τεράστια δύναμη και μπορούσε να ανοίξει πολλές πόρτες.

Φιλόλογος, δάσκαλος, λογοτέχνης, θεατράνθρωπος, κριτικός θεάτρου σε μεγάλες εφημερίδες, ο πατέρας του Δημήτρη Λιγνάδη ήταν ένας πολύ δύσκολος και απροσπέλαστος άνθρωπος. Εκτός από δάσκαλος στο Εθνικό Θεάτρο για μεγάλα διαστήματα κατείχε και σημαντικές θέσεις στην Κρατική Τηλεόραση.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 και τα εφηβικά του χρόνια σημάδεψε η γερμανική κατοχή. Οργανώθηκε στην αντίσταση ως μέλος της Αντιστασιακής Οργάνωσης ΕΣΑΣ και είχε ρόλο στον παράνομο Τύπο της εποχής ως αρθρογράφος στα περιοδικά Μαθητικά Γράμματα και Νεανική Φωνή.

Με το τέλος της ναζιστικής κατοχής γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθηνάς . Το 1963 εκλέχτηκε λέκτορας στη Φιλοσοφική Σχολή, θέση από την οποία παραιτήθηκε με την επιβολή της Απριλιανής Δικτατορίας, ενώ το 1970 αναγορεύτηκε ως διδάκτωρ με τη διατριβή του να έχει τίτλο "Το πρώτο Δάνειον της Ανεξαρτησίας".

Εργάστηκε ως καθηγητης στη σχολη Μωραϊτη, στη Σχολή Αηδονοπούλου, στο Pierce College και στο Λύκειο του Ι. Μ.Παναγιωτόπουλου. Στη Μεταπολίτευσης διορίστηκε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, θέση που διατήρησε ως το 1980. Στο Εθνικό Θέατρο εργάστηκε επίσης ως καθηγητής στη δραματική σχολή. Το 1977 εργάστηκε στην ΕΡΤ ως σύμβουλος προγράμματος με αρμοδιότητες στο χώρο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Συνεργάστηκε με το περιοδικό της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού Νέον Αθήναιον καθώς και με πολλά αλλά περιοδικά και εφημερίδες.

Ο θάνατος του Τάσου Λιγνάδη αποτέλεσε για τον Δημήτρη Λιγνάδη και τραύμα αλλά συνάμα και απελευθέρωση από τα αυστηρά όρια που του είχε θέσει ο πατέρας του, από τον αστικό στραγγαλισμό του όπως είχε πει ο ίδιος . Φεύγει έτσι από την οδυνηρή πίεση των "πρέπει" και περνά στο δρόμο των θέλω έστω και αν αυτός ο δρόμος μπορεί τελικά να αποδειχθεί και η καταστροφή του. Άλλωστε ο ίδιος είχε παραδεχθεί πολύ νωρίς τα σκοτάδια της ψυχής του.

"Έχω πολλά σκοτάδια και ευτυχώς το θέατρο μου δίνει τη δυνατότητα να φτιάξω φως από τα σκοτάδια μου. Δεν βγαίνει φως από το φως"

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr