Θανάσης Πολυκανδριώτης: Η μάνα μου πριν πεθάνει νόμιζε ότι είχα 2-3 εκατομμύρια [βίντεο]

Ο γνωστός μουσικός και συνθέτης Θανάσης Πολυκανδριώτης μίλησε για τη μητέρα του και τις οικονομικές απολαβές από την πορεία του στη λαϊκή μουσική.

Ο συνθέτης έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή "Στιγμές" του Μάνου Νιφλή στο One το βράδυ της Δευτέρας.

"Η μάνα ήταν ο αποταμιευτής. Έπαιρνα μεροκάματο, έβγαζα λεφτά. Εκείνη τα φύλαγε, τα έκανε κομπόδεμα κι έτσι έκανα διάφορα πράγματα. Το θέμα είναι ότι ο αποταμιευτής δεν έχει αγάπη μέσα του, είναι στυγνός αποταμιευτής. Η μάνα ήταν όμως αυτή που μας ένωσε και τα τέσσερα παιδιά, το φιλί, το χάδι, το φαγητό. Ήμασταν τέσσερα στόματα. Με ένα μεροκάματο του Θόδωρου (σ.σ Πολυκανδριώτη) δεν έβγαινε το πράγμα", ανέφερε αρχικά ο Θανάσης Πολυκανδριώτης.

Βοηθούσα πάρα πολύ την οικογένεια

"Όταν μπήκα εγώ στη δουλειά αυτή, βοηθούσα πάρα πολύ την οικογένεια. Η δουλειά τότε δεν είχε λεφτά. Τότε ήταν λίγα τα λεφτά, αλλά μεγάλη η αξία τους. Μπορεί να έπαιρνε 20 δραχμές από το μπουζούκι το βράδυ ο Θόδωρος και 40 από το νικελωτήριο του Βουγιούκα στο Αιγάλεω ως τεχνίτης. Κοιτάξτε το 40 από το 20 είναι μεγάλη διαφορά. Το οικονομικό θέμα είναι ένα τεράστιο θέμα και ο καθένας το εκλαμβάνει όπως θέλει", σημείωσε στη συνέχεια.

Στο τέλος, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης αποκάλυψε:

"Η μητέρα μου, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, γύρισε και μου είπε, "ρε παιδάκι μου, δεν θα έχεις στην άκρη 2-3 εκατομμυριάκια;". Της λέω: "Τι λες, ρε μάνα; Τι είναι τα εκατομμυριάκια;"".

"Έτσι έγινε η πρώτη ηχογράφηση του "Ζεϊμπέκικου της Ευδοκίας"

Αναφερόμενος στο τραγούδι "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας" ο Θανάσης Πολυκανδριώτης ανέφερε:

"Με φωνάζει το 1970 ο Μάνος ο Λοΐζος και μου λέει: "Θανασάκη πάρε τα οργανάκια σου και έλα”. Τα οργανάκια μου ήταν: τετράχορδο, τρίχορδο, τζουράς, μπαγλαμάς, λαούτο και τόμπρα. Όλα αυτά τα όργανα τα λανσάρισα εγώ στην δισκογραφία".

"”Πού θα έρθω Μάνο;” τον ρωτάω. "Σταδίου 10. Στο στούντιο ΕΡΑ” μου απαντάει. Μπαίνω στο στούντιο μέσα και του λέω "τι γράφουμε;” και μου λέει "μουσική για ταινία. Ευδοκία λέγεται. Έχω ένα ζεϊμπέκικο που δεν θα το παίξει με τα οργανάκια σου. Θα το παίξει με τον τζουρά του Μουφλουζέλη”. Του λέω "Τι είναι αυτό;” και μου τον δίνει" πρόσθεσε.

"Πάω να παίξω και δεν παίζει ούτε μία νότα. Κοιτάω τον τζουρά. Ο καημένος ο Μουφλουζέλης, ο ρεμπέτης, φτωχός άνθρωπος είχε κολλήσει δεκάρες για κλειδιά. Πάνω να κουρδίσω, δεν κουρδίζει. Πάω να παίξω, δεν παίζει. Λέω του Μάνου: "Δεν υπάρχει περίπτωση. Άσε να τελειώνουμε γιατί το στούντιο πληρώνεται” και μου απαντάει: "Δεν υπάρχει περίπτωση Θανάση. Εγώ θέλω αυτόν τον ήχο να βγάλω".

"Τότε είχαν έρθει τα οκτακάναλα. Η τεχνολογία είχε προχωρήσει. Πράγματι λοιπόν σε κάθε κανάλι γράφαμε και μία φράση. Και τσούκου τσούκου βγήκε αυτό το ζεϊμπέκικο που ούτε καν φανταζόμουνα ότι μετά την "Φραγκοσυριανή”, μετά την "Δραπετσώνα”, μετά το "Δύο πόρτες έχει η ζωή”, σήμερα θα διδάσκω στα παιδιά το "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας”" εξομολογήθηκε.

"Αυτή ήταν η πρώτη εγγραφή για το "Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας”. Τον τζουρά του Μουφλουζέλη τον πήρε μετά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, με δική μου μεσολάβηση, και τον έφτιαξε. Από κάτω γράφει "Ο βραγχνός”. Τον Μάνο, ο ήχος τον πήγε εκεί. Στον τζουρά του Μουφλουζέλη" αποκάλυψε.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr