Θρήνος για τον ξαφνικό θάνατο της 26χρονης αστυνομικού στη Ναύπακτο: "H Χαρούλα όλων μας, δεν είναι πια κοντά μας"

Συγκλονισμένη η τοπική κοινωνία της Ναυπάκτου από τον ξαφνικό χαμό της 26χρονης αστυνομικού, Χαρούλας Κανέλλου.

Η κοπέλα, κόρη αστυνομικού στην Ναύπακτο, υπηρετούσε σε αστυνομικό τμήμα στα νότια προάστια της Αθήνας. Ξαφνικά, την Τρίτη όταν μπήκε στο περιπολικό ένιωσε αδιαθεσία και αμέσως μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο από τους συναδέλφους της, όμως δεν τα κατάφερε και εξέπνευσε.

Όπως αναφέρουν πηγές από το Ασκληπιείο Βούλας η νεαρή κοπέλα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο γύρω στις 2:30 τα ξημερώματα χωρίς σφυγμό.

Οι γιατροί έδωσαν σκληρή μάχη για τουλάχιστον μια ώρα εφαρμόζοντας καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) προκειμένου να την επαναφέρουν στη ζωή, όμως οι προσπάθειές τους δεν είχαν αποτέλεσμα.

Ο ξαφνικός χαμός της, έχει συγκλονίσει την αστυνομία, ενώ οι συμμαθητές της και οι φίλοι της στην Ναύπακτο δεν μπορούν να το πιστέψουν. Φως στο μυστήριο αναμένεται να ρίξει η νεκροψία - νεκροτομή.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει σήμερα Πέμπτη 21 Ιουλίου 2022 και ώρα 17.30 στον ιερό ναό Αγίας Παρασκευής Ναυπάκτου.

"Καλό παράδεισο στην όμορφη ΧΑΡΟΥΛΑ"

Την 26χρονη αστυνομικό Χαρούλα Κανέλλου αποχαιρέτησε μέσα από την προσωπική του σελίδα στο Facebook ο δήμαρχος Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας Σπύρος Κωνσταντάρας, που είναι πολλά χρόνια φίλος με τον πατέρα της Γιάννη, αξιωματικό της αστυνομίας.

Ο ίδιος έγραψε στην ανάρτησή του: "Είμαστε συγκλονισμένοι από την απώλεια μιας νέας 26χρονης κοπέλας, θυγατέρας του εξαιρετικού φιλου και συμπολίτη μας Γιάννη Κανέλλου από την Κόφτρα Αναλήψεως, που έφυγε αιφνίδια από την ζωή. Κουράγιο να δώσει ο Θεός στην οικογένεια. Καλό παράδεισο στην όμορφη ΧΑΡΟΥΛΑ".

Διαβάστε Επίσης

Σοκ στη Ναύπακτο: Πέθανε ξαφνικά 26χρονη αστυνομικός εν ώρα υπηρεσίας

Η συγκινητική ανάρτηση φίλου της οικογένειας στο facebook:

ΧΑΡΟΥΛΑ, καλό σου ταξίδι,

Σήμερα η μέρα ξεκίνησε με χαμόγελα. Σήμερα τα χαμόγελα δεν άργησαν να παγώσουν στα χείλη. Σήμερα τα χείλη κόλλησαν, αδυνατούν να αρθρώσουν λόγια. Σήμερα τα λόγια είναι περιττά. Σήμερα η θλίψη, ο πόνος, ο θρήνος, ο στεναγμός άπλωσαν τα ολόμαυρα φτερά τους κι αγκάλιασαν σφιχτά το σπιτικό του πολυαγαπημένου φίλου, συναδέλφου-συνεργάτη στο αστυνομικό τμήμα Ναυπάκτου αλλά και εκλεκτού συντοπίτη Γιάννη Κανέλλου αφού, η Χαρούλα του Γιάννη και της Ελισάβετ, της Έφης και της Βασιλίνας, η Χαρούλα όλων μας, δεν είναι πια κοντά μας, δεν πρόκειται να επιστρέψει ξανά εκεί, στη γονική και στοργική θαλπωρή όπως και πρώτα.

Το ανεπάντεχο νέο αντήχησε σα ντουφεκιά απ’ άκρη σ΄ άκρη στη πόλη της Ναυπάκτου, άχαξε πέρα ως πέρα στις ράχες της πατρώας γης, αλλά κι ως κάτω κει τη λεβεντογένα Κρήτη, γενέτειρα της απαρηγόρητης Ελισάβετ, απλώνοντας μια απέραντη βουβαμάρα, σπέρνοντας ένα ανείπωτο, ένα μετέωρο γιατί. Ο μαύρος καβαλάρης με το ανήλιαγο πρόσωπο, κατυφής, σκυθρωπός κι αδίστακτος, χωρίς να χάσει χρόνο, την άρπαξε βιαστικά και βίαια, να την πάει στο ανεπίστρεπτο ταξίδι του, εκεί βαθιά στο ολόμαυρο σκοτάδι. Τόσο πρόωρα, τόσο άξαφνα, τόσο απροσδόκητα, τόσο άδικα. Τι ζήλεψε άραγε στο πρόσωπό της και ως άλλος Πλούτωνας την απήγαγε στην αγκαλιά της γής; Τα τρυφερά γεμάτα ορμή νιάτα; Την μοναδική ομορφιά; Τα ανεκπλήρωτα όνειρα; Τις ιδιαίτερες φιλοδοξίες;

Και γιατί όχι; Μήπως δεν είναι αρκετά να τον σαγηνεύσουν, να σβήσει την αστείρευτη δίψα του; Χαρούλα, η τύχη αγαπούλα μου και η μοίρα έπαιξαν ένα άκομψο παιχνίδι μαζί σου, όμως εδώ, εδώ, νομίζω και δεν είναι ντροπή να το πω σταματώ, βουρκώνω, ένας κόμπος με πνιγεί στο λαιμό, δάκρυα κυλούν στα μάγουλά μου, λυγίζω, σφίγγω με πείσμα τα χείλη και, μόλις που προλαβαίνω να παραδώσω ευλαβικά τη σκυτάλη, στους αξεπέραστους στίχους ενός αριστουργήματος του Μεσολογγίτη ποιητή των ποιητών Κωστή Παλαμά που, με αβάσταχτο πόνο και θλίψη για τον πρόωρο χαμό του πεντάχρονου παιδιού του Άλκη, έγραψε κι αφιέρωσε, και, με την ίδια τολμώ να πω αγάπη και πόνο στην καρδιά, αφιερώνω κι εγώ με τη σειρά μου στο δικό μας παιδί, τη Χαρούλα μας:

Αφκιαστο κι αστόλιστο του χάρου δε σε δίνω

Στάσου με τ΄ανθόνερο την όψη σου να πλύνω,

Το στερνό το χτένισμα με τα χρυσά τα χτένια

Πάρτε απ΄ τη μανούλα σας μαλάκια μεταξένια,

Στο σκοτάδι που σε πάει ο μαύρος καβαλάρης

Πρόσεξε απ΄ το χέρι του τίποτε να μην πάρεις,

Μήπως και του χάροντα καθώς θα σε κοιτάξει

Του φανείς αχάιδευτο και σε παραπετάξει,

Κι αν διψάσεις μην το πιείς απ΄ τον κάτω κόσμο

Το νερό της αρνησιάς φτωχό, κομμένο δυόσμο,

Μην το πιείς κι ολότελα κι αιώνια μας ξεχάσεις

Βάλε τα σημάδια σου το δρόμο να μη χάσεις,

Και στο σπίτι τ΄ άραχνο γυρνώντας ω! ακριβέ μας

Γίνε αεροφύσημα και γλυκοφίλησέ μας

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr