Tι θα φάω στο σχολείο μαμά; Tips για τον μεγάλο πονοκέφαλο των μαμάδων

Ποια είναι τα βασικά κριτήρια για την επιλογή του φαγητού που θα πάρει το παιδί στο σχολείο; Πως μπορούμε να «φρεσκάρουμε» τις επιλογές του φαγητού που βάζουμε καθημερινά στο μικρό ταπεράκι; Υπάρχουν μικρές μυστικές «συνταγές» που μπορούν να κάνουν το παιδί να αγαπήσει το lunch box του και να το αδειάσει όλο;

Πότε και γιατί αποφασίσατε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

«Η ιδέα αυτού του βιβλίου μου είχε έρθει πριν γράψω το δεύτερό μου βιβλίο. Παρόλ’ αυτά , για άλλους λόγους, προηγήθηκε το “Όχι πια γλουτένη, μαμά” και ακολούθησε αυτό».

Όπως καταλαβαίνετε, η ιδέα αυτή δεν ήταν και πολύ δύσκολο να έρθει. Αν ρωτήσεις εκατό μαμάδες, και οι εκατό θα σου πουν πόσο μεγάλος πονοκέφαλος είναι καθημερινά το τι θα δώσουν στα παιδιά τους να πάρουν στο σχολείο για να φάνε. Και για να είμαι και ειλικρινής, το ίδιο θέμα αντιμετώπιζα και εγώ. Έχουμε συνηθίσει όλες σε 4-5 κλασσικά σνακ που δίνουμε και ένα φρούτο και δε μπορούμε ή βαριόμαστε ή ακόμα δεν ξέρουμε τι άλλο μπορούμε να δώσουμε στο παιδί. Πόσα τοστάκια ή πόσα φρούτα ή πόσα κέικ να φάει πια και αυτό; Βαριέται, δυσανασχετεί και σου λέει κάποια στιγμή: "Πάλι τα ίδια ρε μάνα;". Λογικό...

Έτσι λοιπόν, για να μην ακούω και εγώ το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, αποφάσισα να ψάξω, να πειραματιστώ, να δω τι άλλο μπορώ να δώσω στα παιδιά μου στο σχολείο και κατέληξα να γράψω αυτό το βιβλίο».

- Ποια άλλα δικά σας βιβλία έχουν προηγηθεί;

«Το πρώτο μου βιβλίο ήταν το "Μαμά, δεν τρώω πράσινα" και το δεύτερο όπως προείπα το "Όχι πια γλουτένη, μαμά:».

- Ποια είναι τα συνήθη λάθη που γίνονται στις διατροφικές συνήθειες των ελληνόπουλων;

«Αρχικά να πούμε ότι για όλα αυτά τα λάθη για τα οποία μιλάμε ΔΕΝ φταίνε τα παιδιά. Φταίμε αποκλειστικά και μόνο εμείς και οι επιλογές που κάνουμε για τη διατροφή τους. Θεωρώ ότι το γεγονός ότι δεν δίνουμε κάθε μέρα φρούτα και λαχανικά στα παιδιά μας είναι από τα βασικότερα λάθη. Έχουμε τόσο καλή πρώτη ύλη ως χώρα και αντί να το εκμεταλλευόμαστε, το περιφρονούμε. Έπειτα, τα σνακ του περιπτέρου τα οποία τους δίνουμε (και τα οποία είναι δυστυχώς αγαπητά σε όλα) για εμένα είναι καταστροφή. Δε σου λέω ότι αν το παιδί πάει σε ένα πάρτiκαι δει τα τσιπς στον μπουφέ ότι θα του απαγορεύσεις να τα φάει. Όμως το να ακούω ότι υπάρχουν στο σπίτι σε μόνιμη βάση τσιπς και γαριδάκια με τρελαίνει. Τέλος, τα πολλά γλυκά. Και προσέξτε, δεν εννοώ ότι θα αποκλείσουμε το παιδί από τα γλυκά. Αυτό δε γίνεται, ούτε πρέπει να γίνεται. Όμως πάντα πρέπει να προτιμάμε τα σπιτικά γλυκά, διότι γνωρίζουμε ακριβώς τι υλικά έχουμε χρησιμοποιήσει και επίσης το γλυκό δεν πρέπει να το δίνουμε κάθε μέρα. Αν το παιδί θέλει κάτι γλυκό το απόγευμα, μπορούμε να φτιάξουμε έναν ανάμεικτο χυμό φρούτων ή να του δώσουμε ένα γιαούρτι με ξηρούς καρπούς και σταφίδες ή να του φτιάξουμε σπιτικές μπάρες με μέλι, οι οποίες και την ανάγκη του για γλυκό θα ικανοποιήσουν, αλλά και είναι τρομερά θρεπτικές».

- Γιατί η προετοιμασία του lunch box είναι ο μεγάλος πονοκέφαλος των απανταχού μαμάδων;

«Γιατί έχουμε συνηθίσει όλες σε 4-5 κλασσικά φαγητά-σνακ που δίνουμε στα παιδιά για το σχολείο και θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Είτε γιατί δε μπορούμε να σκεφτούμε κάτι διαφορετικό, είτε γιατί πιστεύουμε -λανθασμένα- ότι κάτι το οποίο παρεκκλίνει από το τοστ ή το κέικ απαιτεί μεγάλη και χρονοβόρα διαδικασία. Δεν είναι έτσι όμως. Όπως, ίσως είδατε, στο βιβλίο μου, υπάρχουν 80 συνταγές, 80 διαφορετικές ιδέες (οι οποίες μπορούν να γίνουν πάνω από 200 με λίγη φαντασία), που είναι εύκολες, γρήγορες και διαφοροποιούνται από τα συνηθισμένα σνακ που επιλέγουμε να δώσουμε στο παιδί μας στο σχολείο».

- Με λίγα λόγια υπάρχουν μικρά τρικ για να κερδίσουμε το στοίχημα της σωστής διατροφής των παιδιών μας;

«Φυσικά και υπάρχουν. Αρχικά πρέπει εμείς οι ίδιοι να τρεφόμαστε υγιεινά. Εμείς είμαστε το πρότυπο των παιδιών μας και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Σε όλα. Οπότε αν εμείς έχουμε επιλέξει μία διατροφή η οποία δεν περιέχει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά τα οποία πρέπει να παίρνουμε ημερησίως, πώς θα τα πάρουν τα παιδιά μας; Πώς απαιτούμε το παιδί να τρώει λαχανικά αν εμείς δεν έχουμε κάθε μέρα δίπλα στο φαγητό μας μία σαλάτα; Έπειτα, είναι η επιμονή μας. Συνήθως όταν το παιδί αρνηθεί να φάει κάτι παραιτούμαστε από την προσπάθεια και λέμε «δεν του αρέσει» ή «το παιδί μου είναι κακόφαγο». Μα το παιδί μου είναι κακόφαγο, γιατί εγώ δεν έχω προσπαθήσει αρκετά για να γίνει καλόφαγο. Και τι εννοώ με αυτό. Η φακή π.χ. μπορεί μα μαγειρευτεί με τον κλασσικό τρόπο που ξέρουμε όλοι. Η φακή όμως, μπορεί να γίνει σαλάτα, μπορεί να γίνει ακόμα και κεφτεδάκι. Το παιδί μας δεν τρώει φακή μία φορά και εμείς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν του αρέσει η φακή. Έρευνες έχουν δείξει ότι ένα παιδί πρέπει να έρθει σε επαφή με ένα φαγητό πάνω από 10 φορές για να πούμε ότι δεν του αρέσει. Όπότε πρέπει να επιμείνουμε. Τέλος, δεν πρέπει να δίνουμε εναλλακτικές στα παιδιά. Άπαξ και το παιδί καταλάβει ότι όταν μας πει ότι δεν του αρέσει κάτι, εμείς θα του προσφέρουμε κάτι άλλο, το έχουμε χάσει το στοίχημα».

- Ποια είναι τα βασικά κριτήρια για την επιλογή του φαγητού που θα πάρει το παιδί στο σχολείο;

«Αρχικά πρέπει να είναι υγιεινά, με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που επιβάλλεται να λαμβάνουν ημερησίως τα παιδιά. Γι’ αυτόν το λόγο λοιπόν, επειδή αυτά τα θρεπτικά συστατικά δε μπορούν να προσληφθούν από μία μόνο τροφή, το σχολικό κολατσιό πρέπει να έχει ποικιλία. Πρέπει δηλαδή να περιλαμβάνει πρωτεΐνη, φρούτο, λαχανικό, υδατάνθρακα, κάτι γαλακτοκομικό, ωφέλιμα λίπη και σπόρους. Φυσικά δεν είναι ανάγκη να τα συμπεριλάβουμε όλα κάθε μέρα, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον 3-4 από αυτά να υπάρχουν καθημερινά στο lunch box του παιδιού μας. Επίσης, τα φαγητά θα πρέπει να είναι εύκολα στη μεταφορά τους και φυσικά αγαπητά στα παιδιά».

- Υπάρχουν εύκολες συνταγές και προτάσεις στο βιβλίο (γιατί από τις φωτογραφίες φαίνονται λίγο περίπλοκες) και οικονομικές;

«Οι συνταγές είναι πανεύκολες και γρήγορες στην παρασκευή τους. Αυτό μάλιστα ήταν ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής των συνταγών που θα συμπεριλαμβάνονταν στο βιβλίο, γιατί δεν είναι δυνατόν η μαμά, η οποία εργάζεται κιόλας, να αφιερώνει 2 ώρες για να προετοιμάζει το καθημερινό κολατσιό του παιδιού της. Και φυσικά όλες οι συνταγές γίνονται με απλά, καθημερινά και οικονομικά υλικά που εύκολα μπορεί να βρει ο καθένας».

- Πείτε μας μας τρία μυστικά για να πετύχουμε το στόχο μας και να φαγωθούν αυτά που θα βάλουμε στο lunch box.

1. Να είναι αγαπητά στα παιδιά. Αυτό θα το καταφέρουμε πολύ εύκολα αν καθίσουμε το Σαββατοκύριακο μαζί με το παιδί και προγραμματίσουμε τι θα του δώσουμε όλη την εβδομάδα να πάρει μαζί του.

2. Να είναι όμορφα στην παρουσίαση (και δεν εννοώ να καθόμαστε και να φτιάχνουμε σάντουιτς με φατσούλες. Αλλά ένα καρότο π.χ. θα φαγωθεί πολύ πιο εύκολα αν είναι κομμένο σε μικρά στικάκια από το να το δώσουμε ολόκληρο στο παιδί) και εύκολα στο να φαγωθούν. Προτιμάμε μικρές μπουκίτσες, γιατί είναι πολύ αγαπητές στα παιδιά. Ένα σάντουιτς π.χ. μπορούμε αντί να το δώσουμε όπως συνηθίζουμε, να το περάσουμε σε μικρά ξυλάκια και να φαγωθεί με περισσότερη όρεξη (έχω μία τέτοια συνταγή στο βιβλίο).

3. Να τους βάλουμε ένα σημειωματάκι μέσα στο lunch box χωρίς να το καταλάβουν. Ξέρεις πόσο όμορφα θα νιώσει το παιδί αν ανοίξει το lunch box να φάει και βρει ένα μικρό post it από τη μαμά του που θα γράφει: “Σε αγαπάω πολύ” ή “Είσαι το πιο φοβερό παιδί”; Κάντε το και θα με θυμηθείτε».

- «Στο Δημήτρη και το Θανάση... Γιατί αν θέλουμε κάτι πολύ το καταφέρνουμε» αναφέρετε στην αφιέρωση. Τι είναι αυτό που θέλατε πολύ και το καταφέρατε;

«Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στα δίδυμα αδέλφια μου, τα οποία είναι 20 χρονών. Ο ένας σπουδάζει στην Νέα Υόρκη και ο άλλος εδώ, αλλά μάλλον θα φύγει και αυτός σύντομα. Τα παιδιά αυτά, λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας που έχουμε, τα βλέπω σαν παιδιά μου (τα τάιζα, τα άλλαζα, τα έπαιζα ακριβώς όπως έκανα με τα δικά μου παιδιά, πολλά χρόνια νωρίτερα). Και αυτό που λέω καθημερινά στα δικά μου παιδιά, το λέω και σε αυτούς με αυτήν την αφιέρωση. Αν πραγματικά θέλουμε να καταφέρουμε κάτι στη ζωή μας, το ο,τιδήποτε, με προσπάθεια και επιμονή θα το καταφέρουμε. Δεν υπάρχει τίποτα το ακατόρθωτο, τίποτα το ανέφικτο.

Εγώ βρέθηκα να κάνω στη ζωή μου αυτό που πραγματικά αγαπάω μετά από πολλά χρόνια και τρία πτυχία τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τη μαγειρική. Και παρόλο που εργαζόμουν από τα 19 μου χρόνια, παρόλο που άλλαξα επαγγελματική πορεία στα 23, έφτασα στα 32 για να καταλάβω ότι αυτό το οποίο με γεμίζει και με κάνει ευτυχισμένη είναι αυτό που κάνω τώρα. Υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να ξυπνάς κάθε πρωί και η δουλειά σου να είναι αυτό που πραγματικά αγαπάς;»

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr