
Ελπίδα για μια μελλοντική συνάντηση από κοντά, ίσως και για ένα θερμό αγκάλιασμα, με τα μέλη των οικογενειών τους, γέννησε ο εμβολιασμός κατά του κορονοϊού στους εννιά ηλικιωμένους και ηλικιωμένες, που φιλοξενούνται στο φιλανθρωπικό ίδρυμα "Γηροκομείο Σαούλ Μοδιάνο", στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσά τους είναι και μια γυναίκα που επέζησε από το Άουσβιτς, η ενενηνταεξάχρονη Ζάννα Σαατσόγλου, το γένος Σαδικάριο, η οποία μετά τον θάνατο του συζύγου της επέλεξε να μείνει στο Ίδρυμα.
Το νούμερο "39505"
Η Ζάνα Σαατσόγλου, Θεσσαλονικιά εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε το 1924. Το 1943, σε ηλικία μόλις 18 ετών, μεταφέρθηκε από τους Ναζί στο κολαστήριο του Άουσβιτς στην Πολωνία όπου είχε το νούμερο "39505". Είναι η μόνη από την οικογένειά της και από τους ελάχιστους Εβραίους της Θεσσαλονίκης που κατάφεραν να επιβιώσουν από τις θηριωδίες των Ναζί και να βγουν ζωντανοί από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι γονείς και τα αδέρφια της εξοντώθηκαν εκεί.
Για τη φρίκη που έζησε αλλά και για τον αγώνα επιβίωσης που έδωσε στο Άουσβιτς μπορείτε να τη δείτε να μιλά στο παρακάτω ντοκιμαντέρ του 1998, όπου η κ. Ζάννα αφηγείται την ιστορία της σε μαθητές του Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης.
Η Ζάννα Σαατσόγλου αποτελεί σύμβολο ελπίδας και παρά το γεγονός πως ζει τα τελευταία χρόνια σε γηροκομείο, δεν χάνει την ευκαιρία να παρευρεθεί σε δράσεις και τελετές που θυμίζουν τη φρίκη που προκάλεσαν και τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Ναζί.
Μάλιστα είχε παρευρεθεί και στην τελετή θεμελίωσης του Μουσείου του Ολοκαυτώματος. Τότε είχε συναντηθεί και είχε μιλήσει με τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον πρόεδρο του Ισραήλ Ρεουβέν Ριβλίν.
"Με τρομάζει η ιδέα ότι μπορεί να φύγει, χωρίς να μπορέσω να την αγκαλιάσω"
Η κ. Ζάννα εμβολιάστηκε σήμερα μαζί με το προσωπικό και τους υπόλοιπους φιλοξενούμενους του Ιδρύματος εμβολιάστηκαν , παρουσία του προέδρου του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ), Παναγιώτη Αρκουμανέα.Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ο εμβολιασμός της εμπεριέχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό και στέλνει μήνυμα ελπίδας.
Η κόρη της, Χρυσούλα Σαατσόγλου-Παλιαδέλη, μετά από το πρώτο lockdown μπορούσε να τη βλέπει μόνο από μακριά και τώρα, όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, λαχταράει την ημέρα που θα μπορέσει να την ξαναγκαλιάσει.
"Με τρομάζει η ιδέα ότι μπορεί να φύγει, χωρίς να μπορέσω να την αγκαλιάσω" λέει η κα Σαατσόγλου-Παλιαδέλη, αναφέροντας ότι η μητέρα της ζει περισσότερο από 10 χρόνια στο Ίδρυμα, με δική της επιλογή και ότι η πανδημία τους στέρησε τη δυνατότητα της επικοινωνίας από κοντά. "Μέχρι πριν 5-6 χρόνια, η μητέρα μου ήταν δραστήρια, μάζευε τους φιλοξενούμενους του ιδρύματος και τους έκανε γιόγκα. Τα τελευταία χρόνια όμως έχει "πέσει", γιατί είναι πια πολύ μεγάλη" προσθέτει.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr