Με όλες τις προβλεπόμενες τιμές τελέστηκε στο Κοιμητήριο Παπάγου η εξόδιος ακολουθία του Ιερολοχίτη και καταδρομέα στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 101 ετών.
"Ο αείμνηστος Στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας υπήρξε ο τελευταίος μιας ηρωικής και δοξασμένης Γενιάς που την επέλεξε η Μοίρα αλλά κι η ίδια ανταποκρίθηκε σ’ αυτό το κάλεσμα και επέλεξε να ζήσει μέσα στον κίνδυνο, προκειμένου να οδηγήσει την Ελλάδα στην Ελευθερία. Και το έκανε. Το έκανε με κόπο, ιδρώτα και πολύ αίμα", είπε ο Κωνσταντίνος Φλώρος.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην στρατιωτική του διαδρομή, από το 1941, που ως πρωτοετής Εύελπις πολεμούσε ως διμοιρίτης τους Ναζί Εισβολείς στο Κολυμπάρι των Χανίων, στη μάχη της Κρήτης, μέχρι το κλείσιμο της σταδιοδρομίας του, ως Γενικός Επιθεωρητής Στρατού και την αποστρατεία του, με τον βαθμό του Αντιστρατήγου και τον τίτλο του "Επίτιμου Διοικητού 1ης Στρατιάς".
Μέλος του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής, με εκπαίδευση στις ανορθόδοξες πολεμικές τακτικές, αξιωματικός των Λοκατζήδων, Διοικητής του 14ου Λόχου Καταδρομών, είχε έντονη δράση κατά τις επιχειρήσεις της περιόδου 1946-1949. Στη συνέχεια, ήταν διοικητής της Τρίτης Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών και πρώτος Διοικητής του Δ' Σώματος Στρατού, της 1ης Στρατιάς.
"Ο αείμνηστος Στρατηγός έζησε μια ζωή μυθιστορηματική μέσα στη στρατιωτική δράση, στη φωτιά και στον κίνδυνο. Μια ζωή μακρά, μια ζωή έντονη, μια ζωή γεμάτη με ανιδιοτελή εθνική προσφορά, μια ζωή γεμάτη με Ελλάδα, μια ζωή πραγματικά αξιοζήλευτη. Ποιος αλήθεια από μας δεν ζηλεύει μια τέτοια ζωή;" τόνισε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ.
Ποιος ήταν ο θρυλικός καταδρομέας
Ο Κωνσταντίνος Κόρκας γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1921 στο χωριό Πουλλίτσα Κορινθίας.
Εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) το 1940, και με τους συμμαθητές του πρωτοετείς και την Πολεμική Σημαία της Σχολής, τον Μάιο του 1941 μετέβησαν στην Κρήτη και πολέμησαν τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές.
Ακολούθως διέφυγε στη Μέση Ανατολή όπου συμμετείχε στον Ιερό Λόχο που συγκροτήθηκε το 1942 , υπό τον συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις που συμμετείχε
Συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις της Κρήτης (1941), της Βορείου Αφρικής (1942-43), των νησιών του Αιγαίου και των Δωδεκανήσων (1943 – 45) και τέλος στις επιχειρήσεις του Εμφυλίου πολέμου (1947 – 49), όπου και τραυματίσθηκε δύο φορές.
Φοίτησε στις σχολές και κέντρα εκπαιδεύσεως του Όπλου του Πεζικού, στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών Μέσης Ανατολής, στις Σχολές Πεζικού Αγγλίας και ΗΠΑ, στη Σχολή Διοικήσεως και Επιτελών ΗΠΑ και στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και στη Σχολή Εθνικής Αμύνης.
Για τις συμμετοχές του αυτές στις προαναφερθείσες πολεμικές επιχειρήσεις, ο στρατηγός τιμήθηκε από την Πολιτεία με τις ακόλουθες ηθικές αμοιβές :
- Προαγωγή "επ΄ ανδραγαθία επί του πεδίου της μάχης".
- Χρυσό Σταυρό Φοίνικα μετά Ξιφών.
- Χρυσό Σταυρό Βασιλικού Τάγματος Γεωργίου Α΄.
- Σταυρό Ταξιαρχών Βασιλικού Τάγματος Φοίνικος.
- Σταυρός Ταξιαρχών Τάγματος Γεωργίου Α΄.
- Έξι φορές με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας.
- Πολεμικό Σταυρό Β΄ Τάξεως.
- Επτά φορές με τον Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως.
- Τρεις φορές με το Μετάλλιο Εξαιρέτων πράξεων.
- Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Β΄ Τάξεως ια. Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ΄ Τάξεως.
- Αναμνηστικό Μετάλλιο Πολέμου 1940 – 41.
- Αναμνηστικό Μετάλλιο Πολέμου 1941 – 45
- Βρετανικό Μετάλλιο Ανδρείας 1944
- Ανώτατο Παράσημο Εθνικής Αξίας της Γαλλίας.
Ως Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ και ΓΕΠΣ πρότεινε τη μεταφορά της τέφρας του αείμνηστου ιδρυτή του "Ιερού Λόχου" Συνταγματάρχη Χρ. Τσιγάντε από την Αγγλία, όπου πέθανε και είχε θαφτεί, στην Ελλάδα, όπου και τοποθετήθηκε στο Μνημείο του Ιερού Λόχου, που αναγέρθηκε στο Πεδίον του Άρεως.
Στη διάρκεια της 40ετούς σταδιοδρομίας του στον Ελληνικό Στρατό, υπηρέτησε ως αξιωματικός σε στρατηγεία του ΝΑΤΟ, ως Ακόλουθος Ενόπλων Δυνάμεων Βουκουρεστίου-Βουδαπέστης (1968-70), ως Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ (1977) και ως Γενικός Επιθεωρητής Στρατού (1979-80) διοίκησε: Τον 14 Λόχο Ορεινών Καταδρομών (1947 – 49), την Γ΄ Μοίρα Αμφιβίων Καταδρομών (1954 – 55), το 3ο Σύνταγμα Πεζικού "Ρίμινι" (1971 – 72), την ΧΙ (11η) Μεραρχία Πεζικού (1973 – 74), το Β΄ Σώμα Στρατού (1974-1976), το Δ΄ Σώμα Στρατού (1976), του οποίου υπήρξε ο πρώτος διοικητής, και την 1η Στρατιά.