A Promise to Animals: Μια σκέψη για τα άλογα, με αφορμή την παρέλαση του Ιππικού την 25η Μαρτίου που τελικά- ευτυχώς- αναβλήθηκε

Άλογο. Πόσο χρειαζόμαστε και πόσο τελικά ταλαιπωρούμε αυτό το υπέροχο ζώο.

Πού θα ήμασταν σήμερα αν η κοινωνία μας δεν απολάμβανε τις υπηρεσίες και την αφοσίωση των αλόγων…

Μία ερώτηση που θα μπορούσε να αποτελέσει εξαιρετικό θέμα συζητήσεων. Τα άλογα, πέρα από την επιβλητικότητα και την ομορφιά τους, συνδέθηκαν άρρηκτα με την ανθρωπότητα και την εξέλιξή της, αλλάζοντας ουσιαστικά την πορεία της.
Αρχικά ως θήραμα, απαραίτητο για την επιβίωση των ανθρώπων και στη συνέχεια ως μεταφορικό μέσο και ως εργαλείο σε πληθώρα γεωργικών εργασιών.
Στην πορεία έγιναν πολεμιστές. Αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη αρμάτων και προσωπικά οχήματα στρατιωτών. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως οι θυσίες τους υπήρξαν παράγοντας νίκης ή ήττας πολλών μαχών.

Σήμερα, στη "σύγχρονη εποχή", τα άλογα χρησιμοποιούνται κυρίως για αγώνες (ιππασία, αρματοδρομίες, ιππόδρομος) – δηλαδή για διασκέδαση -, ως μεταφορικό μέσο σε κάποιες τουριστικές περιοχές – μία βόλτα με άμαξα είναι πάντα ρομαντική -, και κάποιες φορές ασχολούνται με την "υποκριτική", συμμετέχοντας σε ταινίες στη μεγάλη οθόνη.
Η αλήθεια είναι πως μέσα από την πορεία των αιώνων, σχεδόν όλα τα πράγματα που κάναμε με τη βοήθεια των αλόγων έχουν αντικατασταθεί από τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα ή μπορούν να αντικατασταθούν χρησιμοποιώντας τη σημερινή τεχνολογία.

Με αφορμή το γεγονός πως είχε προγραμματιστεί η σύσταση και λειτουργία Ίλης Ιππικού με σκοπό να συμμετάσχει στην εορταστική παρέλαση της 25ης Μαρτίου, θέλοντας πιθανά να ξυπνήσει μνήμες του παρελθόντος κι αίσθημα υπερηφάνειας, αναρωτιέται κανείς αν ως ανθρωπότητα γινόμαστε σοφότεροι… ή αν παραμένουμε εμμονικοί και οπισθοδρομούμε.
Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να θέλει κάποιος να αισθανθεί υπερηφάνεια ή να παρακολουθήσει ένα θέαμα. Αν όμως για να γίνει αυτό χρειάζεται να κρατάμε φυλακισμένα, να ταλαιπωρούμε και να χρησιμοποιούμε τα υπέροχα αυτά ζώα τότε κάτι κάνουμε λάθος.

Όταν ευχάριστα συναισθήματα προκύπτουν μέσα από τον πόνο και την εκμετάλλευση των άλλων (στη συγκεκριμένη περίπτωση των αλόγων), πώς γίνεται να είναι ευχάριστα;
Εμβατήρια, παρελάσεις, πλήθη από άνδρες, γυναίκες και παιδιά στο δρόμο, θα παρακολουθούσαν μία στρατιωτική παρέλαση που θα χρησιμοποιούσε άλογα. Θα τους προκαλούσε αγωνία και φόβο, έντονη καταπόνηση και άσκοπη ταλαιπωρία. Σε αυτά προσθέστε και τις ατελείωτες ώρες πρόβας που θα είχαν προηγηθεί.
Ευτυχώς η πολιτεία – με τη δικαιολογία πως δεν είναι ακόμα έτοιμη η Ίλη – αποφάσισε να μην προχωρήσει στη λειτουργία της.
Δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο και αυτό είναι καλό. Θα έπρεπε όμως να υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής.

Ένας παρονομαστής που να λέει πως τα ζώα δεν είναι δημόσια εκθέματα, πως η εκμετάλλευσή τους δεν μπορεί, δεν γίνεται να είναι διασκέδαση από τη στιγμή που έρχονται αντιμέτωπα πρόσωπο με πρόσωπο με τόσο πόνο. Όταν το πετύχουμε αυτό και μπορέσουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, τότε ναι, θα βγάλουμε το συμπέρασμα ότι η ανθρωπότητα έγινε κάπως σοφότερη.
Σήμερα μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα αλλιώς, χωρίς να στερηθούμε απολύτως τίποτα. Να σταθούμε υπερήφανα όρθιοι θέτοντας σε προτεραιότητα το θέμα της ηθικής και του καθήκοντος που έχει ο άνθρωπος προς τα υπόλοιπα έμβια όντα του πλανήτη… και μαζί να κάνουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο από ότι ήταν χθες.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr