Το άρθρο Μαγκλίνη στην Καθημερινή για τον Λιγνάδη, ο σάλος και η απάντηση της εφημερίδας: "Πολυφωνία και φίμωτρα"

Ένα άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου και συγγραφέα της Καθημερινής Ηλία Μαγκλίνη για τον Δημήτρη Λιγνάδη, προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση των αναγνωστών της εφημερίδας και υποχρέωση την Καθημερινή να απαντήσει σήμερα Τρίτη, στο κύριο άρθρο της που δημοσιεύεται στην πρώτη σελίδα.

Το άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη δημοσιεύθηκε στο φύλο του Σαββάτου, είχε τίτλο "Λιγνάδης λυόμενος" και είχε ένα χρώμα συμπάθειας για το πρόσωπο του καταδικασθέντος ηθοποιού, το οποίο αναγνώριζε και ο ίδιος ο Ηλίας Μαγκλίνης, σημειώνοντας- μεταξύ άλλων- ότι ο κανιβαλισμός που υπέστη του επέβαλε ποινή ισοβίων και ότι δεν είναι δίκαιο να κλωτσάς έναν άνθρωπο που είναι στα γόνατα. Και ο Ηλίας Μαγκλίνης κατέληγε:

"Οποιος πιστεύει ότι δεν έχει ήδη πληρώσει για όσα διέπραξε (και για όσα δεν διέπραξε), σφάλλει. Οποιος πιστεύει ότι δεν θα συνεχίσει να πληρώνει για όλα αυτά επίσης σφάλλει."

Το άρθρο Μαγκλίνη προκάλεσε τέτοιο ορυμαγδό αντιδράσεων που η Καθημερινή έγραψε κύριο άρθρο- απάντηση στις αντιδράσεις. Το άρθρο έχει τίτλο "Πολυφωνία και φίμωτρα" και σημειώνει ότι η εφημερίδα δημοσιεύει και κείμενα τα οποία δεν είναι απαραίτητα στην ίδια γραμμή με αυτή της Καθημερινής και ότι το "μπούλινγκ και το να αποδίδουμε σε αρθρογράφους και στην εφημερίδα εξωφρενικές και αβάσιμες μεθοδεύσεις είναι ένα τοξικό εργαλείο φίμωσης."

Και η εφημερίδα προσθέτει: "Οφείλουμε να προστατεύσουμε τη διατύπωση απόψεων που δεν είναι απαραιτήτως δημοφιλείς ακόμη και εκείνων που κινδυνεύουν να παρερμηνευθούν. Όχι για να ξεπλυθεί κανείς, ειδικά αν έχει καταδικαστεί για το βαρύ αδίκημα των βιασμών, αλλά για να μην ξεθωριάσουν οι θεμελιώδεις αρχές της ελευθερία της έκφρασης, να μη χαθεί το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη."

Το άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη

Επειτα από ενάµιση χρόνο ακούσαµε ξανά τη φωνή του Δημήτρη Λιγνάδη. Τον είδαμε χωρίς μάσκα, χωρίς χειροπέδες, έξω από τις φυλακές, κουρασμένο, θλιμμένο, ανακουφισμένο όμως.

Διακρίνετε μια κάποια συμπάθεια στα παραπάνω λόγια; Καλά κάνετε. Πέρασαν δεκαεπτά μήνες από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο, δεκαεπτά μήνες που ο Λιγνάδης τους πέρασε στη φυλακή. Περάστε δεκαεπτά λεπτά μέσα σε μια φυλακή και ελάτε μετά να μιλήσουμε.

Δεν μιλώ διόλου αθωωτικά (και δεν γνωρίζω προσωπικά τον κ. Λιγνάδη). Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι η έννοια της τιμωρίας στις δημοκρατίες δεν είναι αυτή της ίσης ανταπόδοσης. Σε όποιον αυτό δεν αρέσει μπορεί να πάει στο Ιράν.

"Αν είχε κάνει κάτι τέτοιο στο δικό σου παιδί", μου λέει κάποιος με ένταση, "θα τον έπνιγες με τα ίδια σου τα χέρια".

Ω, ναι. Ούτε συζήτηση. Γι’ αυτό όμως σε όλες αυτές τις υποθέσεις παρεμβαίνει το κράτος αλλιώς θα μιλούσαμε για ζούγκλα. Για δικαιοσύνη του θυμικού και του όχλου ή, με σημερινούς όρους, των σόσιαλ μίντια.

Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Λιγνάδης κρίθηκε ένοχος για τους δύο από τους τέσσερις βιασμούς για τους οποίους κατηγορήθηκε, καταδικάστηκε σε δώδεκα χρόνια φυλάκιση και το δικαστήριο έκρινε πως μπορούσε να αφεθεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.

Τώρα ελπίζει να δικαιωθεί στο Εφετείο. Ακόμα κι αν συμβεί, ο άνθρωπος αυτός δεν είναι πια ο ίδιος με αυτόν που ήταν πριν από δύο περίπου χρόνια. Επιπλέον, κανένας δεν θα τον κοιτάξει με το ίδιο βλέμμα ποτέ ξανά.

Οχι λόγω της δημοσιοποίησης των ερωτικών του προτιμήσεων και αδυναμιών, αυτό είναι ιερό και απαράβατο για τον καθένα (και όποιος ακόμα πιστεύει ότι ο ερωτισμός είναι ένας αθώος περίπατος κάτω από τις μπουκαμβίλιες, να το ξανασκεφτεί) ούτε και για τις κατηγορίες άσκησης σωματικής και ψυχολογικής βίας εις βάρος ατόμων κατά πολύ νεότερων από εκείνον (που όμως είναι η ουσία της υπόθεσης).

Κανένας δεν θα τον ξαναδεί όπως τον έβλεπε (ως καλλιτέχνη που σου πήγαινε ή δεν σου πήγαινε το έργο του, συνέβαλε στις δημιουργικές δράσεις αυτής της χώρας) διότι ο κανιβαλισμός που μεσολάβησε κατέστησε τη ζωή του όλη διάφανη: είναι λες και ζει πλέον μέσα σε ένα διάφανο σπίτι. Δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερα ισόβια από αυτά.

Οπως έστρωσε ας κοιμηθεί τώρα; Σύμφωνοι. Πού έγκειται όμως το δίκαιο όταν συνεχίζεις να κλωτσάς έναν άνθρωπο που είναι στα γόνατα;

Οποιος πιστεύει ότι δεν έχει ήδη πληρώσει για όσα διέπραξε (και για όσα δεν διέπραξε), σφάλλει. Οποιος πιστεύει ότι δεν θα συνεχίσει να πληρώνει για όλα αυτά επίσης σφάλλει. Οι κρίσεις είναι εύκολες και απαλές μόνον όταν το κακό το κάνουν άλλοι.

Η απάντηση της Καθημερινής

Η Κ δημοσιεύει άρθρα που εκφράζουν πολλές και διαφορετ9ικές γνώμες. Μπορεί οι αρθρογράφοι και σκιτσογράφοι μας να διαφωνούν μεταξύ τους ή και με τη θέση της εφημερίδας που εκφράζεται από εδώ, στο κύριο άρθρο. Δεν θα τους περιορίσουμε υπο τον φόβο ενός κύματος αντιδράσεων, αλλων καλοπροαίρετων και άλλων όχι. Η κριτική- όσο έντονη και αν είναι- είναι καλοδεχούμενη. Και την παίρνουμε πολύ σοβαρά υπ΄όψιν μας.

Το μπούλινγκ και το να αποδίδουμε σε αρθρογράφους και στην εφημερίδα εξωφρενικές και αβάσιμες μεθοδεύσεις είναι όμως ένα τοξικό εργαλείο φίμωσης. Οφείλουμε να προστατεύσουμε τη διατύπωση απόψεων που δεν είναι απαραιτήτως δημοφιλείς ακόμη και εκείνων που κινδυνεύουν να παρερμηνευθούν. Όχι για να ξεπλυθεί κανείς, ειδικά αν έχει καταδικαστεί για το βαρύ αδίκημα των βιασμών, αλλά για να μην ξεθωριάσουν οι θεμελιώδεις αρχές της ελευθερία της έκφρασης, να μη χαθεί το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr