Ακαδημία Πλάτωνος
Δεν είναι λίγοι αυτοί που επισκέπτονται το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, ένα από τα μεγαλύτερα της Αθήνας, μαζί με τον ιδιαίτερης σημασίας αρχαιολογικό χώρο, εκεί πίσω από τα ΚΤΕΛ του Κηφισού, κάπου εκεί ανάμεσα στη λεωφόρο Αθηνών και Λένορμαν, πίσω από το χρηματιστήριο, ανάμεσα σε μάντρες, εταιρείες μεταφορών και συνεργεία βαρέων οχημάτων.
Η ιστορία του χώρου ξεκινά όταν ο Πλάτων επέστρεψε από το πρώτο του ταξίδι στη Σικελία. Επέλεξε αυτό το μέρος, στο οποίο κατέληγε ένας από τους δρόμους που ξεκινούσαν από το Δίπυλο, την κύρια πύλη της αρχαίας Αθήνας, για να ιδρύσει τη σχολή του. Βρισκόταν κοντά σε ένα παλιότερο γυμναστήριο που ονομαζόταν, όπως και όλη η περιοχή, Ακαδήμεια, όνομα που πήρε από τον προστάτη ήρωά του τον Ακάδημο ή Εκάδημο. Αυτό το όνομα διάλεξε και ο Πλάτωνας για τη δική του σχολή, όπου φοίτησαν ο Σπεύσιππος, ο Ξενοκράτης και βέβαια ο Αριστοτέλης. Η σχολή επί εννέα αιώνες μεταδίδει τη γνώση και προωθεί την επιστημονική έρευνα, μέχρι που το 529 μΧ, ο Ιουστινιανός της βάζει λουκέτο.«Εδώ λοιπόν εις τον Μπύθουλα, κατοικούσαν αρχαίοι κι ένας σοφός, ο Πλάτων, που είχε και είχε μιαν ακαδημία που είχε στη μέση έναν πλάτανο» έλεγε η μαντάμ Σουσού στους πτωχούς και αδαείς γείτονες, για τη λαϊκή συνοικία στην οποία κατοικούσε.
Αναφιώτικα
Όσες φορές στρίβει ένας επισκέπτης από την πολύβουη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, φτάνει στη μοναδική νησιώτικη και ήρεμη ομορφιά των Αναφιώτικων και της μικρής τους πλατείας. Κάτω από τον επιβλητικό ιερό βράχο της Ακρόπολης, μια γειτονιά στην καρδιά της Αθήνας, είναι σαν μια χαραμάδα ξεγνοιασιάς.
Πράσινα τοπία της διάσπαρτης από καλλιτεχνικά θαύματα φύσης, αγκαλιάζουν αρμονικά τόσο τα ασβεστωμένα σπιτάκια με τα μπλε παραθυρόφυλλα και τους ανθοστόλιστους κήπους, όσο και τα πέτρινα γραφικά σοκάκια, αποδεικνύοντας εμφατικά πως αυτή η εικόνα δεν είναι αποκύημα της αχαλίνωτης παιδικής φαντασίας αποτυπωμένη με όλα τα χρώματα της κασετίνας σε μια κόλλα χαρτί . Από αυτή, δεν αναδύεται με συχνότητα αναφιλητού το άρωμα από το γιασεμί, το βασιλικό και τις κατακόκκινες μπουκαμβίλιες. Οι Αναφιώτες μάστοροι της Ακρόπολης που έφτασαν στην Αθήνα και έχτισαν τα σπιτάκια τους στις αρχές του 20ου αιώνα, άφησαν στην πόλη την πιο γραφική κληρονομιά.
Κεραμεικός
Ο Κεραμεικός είναι το σημαντικότερο νεκροταφείο της αρχαίας Αθήνας. Η ονομασία του προέρχεται από τον πανάρχαιο συνοικισμό των κεραμέων που είχαν εγκατασταθεί στις όχθες του ποταμού Ηριδανού. Διαιρέθηκε σε δύο τμήματα, τον "έσω" και "έξω" Κεραμεικό, όταν κατασκευάσθηκε το Θεμιστόκλειο τείχος (5ος αιώνας π.Χ.). Τα τμήματα αυτά συνδέονταν μεταξύ τους με δύο από τις σπουδαιότερες πύλες της αρχαίας Αθήνας, το Δίπυλο και την Ιερά Πύλη. Από τις πύλες αυτές εκκινούσαν δύο δρόμοι, εκατέρωθεν των οποίων αναπτύχθηκε το επίσημο νεκροταφείο της πόλης, το "Δημόσιον Σήμα", όπου εκφώνησε τον περίφημο Επιτάφιο λόγο του ο Περικλής για τους πεσόντες Αθηναίους του πρώτου έτους του Πελοποννησιακού πολέμου.
Μέρος του νεκροταφείου ήρθε στο φως το 1997 σε ανασκαφή σωστικού χαρακτήρα και όπως δείχνουν τα ανασκαφικά δεδομένα η χρήση του ήταν συνεχής από τον 9ο αιώνα π.Χ. έως και τα υστερορωμαϊκά χρόνια. Εκτός από το μουσείο ο χώρος προσφέρεται για ννα καθίσει κανένας στο φυσικό τοπίο, στα παγκάκια, να περάσει χρόνο σ εένα μέρος ολάνθιστο και καταπράσινο στο κέντρο της πόλης.
Φιλοπάππου
Κλασική βόλτα από το λιθόστρωτο του Πικιώνη μέχρι το μνημείο στην μορυφή του λόφου των Μουσών. Ο δημοφιλής στους περιπατητές λόφος της Αθήνας βρίσκεται απέναντι, νοτιοδυτικά, από την Ακρόπολη. Συνδέεται με τους παρακείμενους λόφους του Αστεροσκοπείου (λόφος Νυμφών) και της Πνύκας. Στην κορυφή του υπάρχει το μνημείο Φιλοπάππου που έστησε ο ύπατος Φιλοπάππος κατά την Ρωμαϊκή περίοδο και έδωσε το όνομά του στον λόφο. Γύρω από τον λόφο Φιλοπάππου βρίσκεται η ομώνυμη συνοικία καθώς και οι συνοικίες Κουκάκι, Πετράλωνα και Ακρόπολη. Στην νότια πλευρά του λόφου υπάρχει επίσης το θέατρο Δόρα Στράτου.
Η παλαιότερη ονομασία "λόφος Σέγγιο" χρονολογείται από την εποχή της Φραγκοκρατίας που διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η ετυμολογία της ονομασίας αυτής προφανώς προέρχεται από την ιταλική λέξη "σένιο", (segno = σινιάλο, σήμα), ίσως επειδή επί φραγκοκρατίας υπήρχε στη νότια προβολή της κορυφής του λόφου είδος σηματογραφικού σταθμού που λάμβανε και μετέδιδε σήματα και πληροφορίες με άλλους πύργους παρατηρητήρια, κατά μήκος ακτών και νήσων του Σαρωνικού, που αφορούσαν κυρίως εμφάνιση στόλων ή πειρατικών πλοίων.
Μονή Καισαριανής
Η Μονή Καισαριανής βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Υμηττού. Στις πηγές αναφέρεται ακόμα ως Κυριανή ή Σάνκτα Συργιανή. Το πρώτο χριστιανικό κέντρο είχε ιδρυθεί νοτιοδυτικότερα, στο λόφο του «Κοιμητηρίου των Πατέρων» ή Φραγκομονάστηρο, όπου σώζονται ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής και ναού μεταβατικού τύπου 10ου αι. Την περίοδο της φραγκοκρατίας κτίστηκε εκεί ο ναός του Αγ. Μάρκου ή Φραγκομονάστηρο και το 17ο αι. ο ναός των Ταξιαρχών. Η μονή Καισαριανής υπήρξε, για πολλά χρόνια, οικονομικά εύρρωστη και διέθετε αξιόλογη βιβλιοθήκη. Το 1833 διαλύθηκε με διάταγμα της Αντιβασιλείας του Όθωνα. Το μοναστηριακό συγκρότημα περιβάλεται από υψηλό περίβολο, με δύο πύλες, ανατολικά και δυτικά. Έξω από την ανατολική πύλη υπάρχει η πηγή του Κριού ή Κοτς Μπασί, ονομασία που οφείλεται στην αρχαϊκή υδρορρόη, που αποδίδει κεφάλι κριού.
Από τη βυζαντινή περίοδο διατηρούνται το καθολικό, δηλαδή ο κυρίως ναός, και ο λουτρώνας που ανάγονται στα τέλη του 11ου-αρχές 12ου αι. Το καθολικό, αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου, ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο του σταυροειδούς, εγγεγραμμένου ναού και φέρει τοιχογραφίες του 18ου αι. Ο νάρθηκας αποτελεί προσθήκη του 17ου αι. και οι σύγχρονες του τοιχογραφίες είναι έργο του πελοποννήσιου ζωγράφου Ιωάννη Ύπατου. Την ίδια εποχή προστέθηκε, στα νότια, το παρεκκλήσι του Αγίου Αντωνίου.
Η παλαιότερη σωζόμενη τοιχογραφία με μορφή Θεοτόκου Δεομένης, 14ου αι., βρίσκεται εξωτερικά του καθολικού και είναι ορατή από το εσωτερικό του παρεκκλησίου. Ο λουτρώνας της μονής, νότια του καθολικού, είναι τρουλλαίος, κτισμένος με πλινθοπερίκλειστο σύστημα. Στους μεταβυζαντινούς χρόνους ενσωματώθηκε σε ένα κτιριακό σύμπλεγμα διαφόρων κατασκευαστικών φάσεων και τμήμα του λειτούργησε ως ελαιοτριβείο. Τα μεταβυζαντινά κελλιά, χώροι διαμονής των μοναχών, αναπτύσσονται στη νότια πλευρά του περιβόλου. Διαμορφώνεται μία κύρια, διώροφη σήμερα, πτέρυγα που διαχωρίζεται από τριώροφο κτίσμα, γνωστό ως Πύργος των Μπενιζέλων.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
