Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, η καταξίωση, τα πιστεύω, η απογοήτευση, τα οικονομικά προβλήματα και η απώλεια που τον έφερε πιο κοντά στο τέλος: Ο Πέτρος Φυσσούν που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών μέσα από δηλώσεις του. Γιος πρόσφυγα απο τη Ρωσία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα μετά τη ρωσική επανάσταση, ο Πέτρος Φυσσούν είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια της ζωής του παρέπεμπαν στην παιδική του ηλικία. «Έχω περπατήσει ξυπόλητος, έχω φάει σκουπίδια, οκτώ ετών πουλούσα κουλούρια για να ζήσω» έχει δηλώσει. Και τελευταία, σε σχέση με την ελληνική κρίση είχε σχολιάσει πολύ χαρακτηριστικά: «΄Όταν εκατοντάδες άνθρωποι τρώνε στα συσσίτια είναι προσβολή η τηλεόραση να δείχνει αστακούς και χαβιάρι».
«Σε μια νύχτα έγινα πρωταγωνιστής»
Πως βρήκε το δρόμο προς τη ... δόξα ως απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης; «Δεν με βοήθησε κανείς με την έννοια της διευκόλυνσης, διότι δόξα τω Θεώ, ήμουνα χρήσιμος και περιζήτητος. Σε μια νύχτα έγινα πρωταγωνιστής, παίζοντας ένα μονόπρακτο του Πιραντέλο στο Θέατρο Τέχνης. Φίλοι του Θεάτρου Τέχνης ήταν μεγάλες προσωπικότητες: ο Ελύτης, ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκις. Είχαν έρθει λοιπόν στη γενική δοκιμή και με φωνάζει ο Γκάτσος – αν θυμάμαι καλά - και μου λέει: "Ξέρεις αγγλικά;" Εγώ τότε δεν ήξερα αγγλικά. ‘‘Να μάθεις αγγλικά’’ μου λέει ‘‘και να φύγεις αμέσως από την Ελλάδα!’’», είχε πει ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του για τα πρώτα του βήματα στο θέατρο».
Το παράπονό του όταν έσβησαν τον Συνταγματάρχη Λιάπκιν του Βασίλη Γεωργιάδη στην ΕΡΤ
«Απ’ όλα έχω κρατήσει τα καλύτερα», είπε όταν ρωτήθηκε για το περίφημο ντουμπλάρισμα του ελβετού ηθοποιού Μπρούνο Γκανζ στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» που θεωρήθηκε σε άρθρο του Κ της Καθημερινής ένα από τα καλύτερα που είχαν ακουστεί ποτέ σε ελληνική ταινία. Με πίκρα, ωστόσο, θυμόταν ότι «σβήσανε τον ‘‘Συνταγματάρχη Λιάπκιν’’ του Βασίλη Γεωργιάδη στην ΕΡΤ για να γράψουν ποδόσφαιρο».
«Δεν έχω κάνει καμία υποχώρηση ως προς την ψυχούλα μου και την αλήθεια»
Η οικογενειακή του ιστορία αλλά και η ενεργή συμμετοχή του στο ΠΑΚ της Σουηδίας, κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν τον εμπόδισε να στρατευτεί με το ΚΚΕ και να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τον Εφραιμίδη στη δεκαετία του ’70. «Το επίπεδο και το ήθος στο ΠΑΣΟΚ που τότε είχε ιδρυθεί ήταν ολοφάνερο και γι’ αυτό δεν δέχθηκα να μπω στο συγκεκριμένο κόμμα, ενώ πριν είχα δράση με το ΠΑΚ που μετά έγινε ΠΑΣΟΚ. Δίναμε παραστάσεις και τα λεφτά πηγαίνανε στο ΠΑΚ. Αλλά όταν μυρίστηκα την κατάσταση έφυγα. Διότι δεν έχω κάνει καμία υποχώρηση ως προς την ψυχούλα μου και την αλήθεια. Μπορεί να μην περνάω καλά οικονομικά αλλά περνάω πολύ καλά με τον εαυτό μου και με τους φίλους μου» τονίζει. «Το ΚΚΕ είναι αυτό που είναι αλλά τουλάχιστον έχει μια γραμμή που δεν την αλλάζει. Δείχνει μια συνέπεια. Και μια ειλικρίνεια σ’ αυτό που κάνει. Προσωπικά διαφωνώ σε πολλά αλλά δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την πραγματικότητα», είχε πει.
«Κάποτε το σανίδι σε ξέρναγε εάν δεν έκανες»
Απογοητευμένος από την κατάσταση που επικρατούσε τελευταία στο θέατρο είχε δηλώσει: «Το θέατρο ακολουθεί τη γενικότερη ντεκαντάντσα. Πιστεύω ότι η αποβλάκωση του κόσμου, το ξύσιμο της επιδερμίδας, ο εκχυδαϊσμός, η άμβλυνση του γούστου του κόσμου είναι οργανωμένα, δεν γίνονται τυχαία. Όσο φτηνότερο γούστο έχει ο κόσμος τόσο πιο πολύ τον εκμεταλλεύονται». Η αντίσταση του καλλιτέχνη στην κατάσταση αυτή, σύμφωνα με τον Π. Φυσσούν, είναι «να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να κάνει τους ανθρώπους να νοιώσουν καλύτερα και να αλλάξουν τη σκέψη τους». Θεωρούσε, δε, ουτοπία να πάει κάποιος κόντρα στο ρεύμα την ώρα που έχουν δημιουργηθεί «στεγανά», συγκεκριμένες ομάδες και κυκλώματα. «Έχουν συστήσει συμμορία εκμετάλλευσης των θεατρικών πραγμάτων», έλεγε. «Εφόσον κάποιος κάνει καλά τη δουλειά του πρέπει να διαγραφεί, για να επιβιώνουν αυτοί και να μπορούν να κάνουν αυτά που κάνουν. «Κάποτε δεν γινόταν αυτά τα πράγματα. Το σανίδι σε ξέρναγε εάν δεν έκανες».
«Τρομάζω όταν με συναντούν στο δρόμο για να μου μιλήσουν ή να με φιλήσουν»
Εσωτερικός και όχι ιδιαίτερα εξωστρεφής είχε πει τη σχέση του με τη δημοσιότητα: «Καμιά φορά, ξέρετε, ξεχνάω ότι είμαι αναγνωρίσιμο πρόσωπο. Με συναντούν στο δρόμο για να μου μιλήσουν ή να με φιλήσουν κι εγώ τρομάζω. Αυτό δεν είναι δήθεν, ούτε σνομπ, είναι καθαρά εσωτερική ντροπή».
Η απώλεια της αγαπημένης του Τέτας
Κομβικό σημείο που συνέβαλε στην κατάπτωση του Πέτρου Φυσσούν ήταν η απώλεια της αγαπημένης του συζύγου, Τέτας Χατζηχρήστου, κόρης του περίφημου «βλάχου» του ελληνικού σινεμά, Κώστα Χατζηχρήστου, που έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2015. Συντετριμμένος από το θάνατό της ήταν ο Πέτρος Φυσσούν - αφού έχασε το στήριγμά του - και λέγεται ότι δεν συνήλθε ποτέ. Η 62χρονη σύζυγός του έδωσε μια σύντομη μάχη με σοβαρή ασθένεια και άφησε την τελευταία της πνοή βυθίζοντας στο πένθος τα αγαπημένα της πρόσωπα. Η κόρη τους Άννα που ακολουθεί πια το μοναστικό βίο με το όνομα Πορφυρία είχε δηλώσει σε καθημερινή εφημερίδα: «Μας παρηγορεί το γεγονός ότι έφυγε γαλήνια και ευχαριστημένη ως την τελευταία στιγμή».
Η φιλμογραφία του Πέτρου Φυσσούν
Οι Παράνομοι (1958)
Μια λατέρνα, μια ζωή (1958)
Οι Υπερήφανοι (1962)
Ο αδελφός Άννα (1963)
Όσα κρύβει η νύχτα (1963)
Προδοσία (1964)
Διωγμός (1964)
Η μοίρα του αθώου (1965)
Διχασμός (1965)
Ο ζεστός μήνας Αύγουστος (1966)
Οι ένοχοι (1967)
Αυτή η γη είναι δική μας (1967)
Ο Αλύγιστος (1968)
Μπροστά στην αγχόνη (1968)
Η οργή του αδικημένου (1968)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970)
Μαντώ Μαυρογένους (1971)
Αέρα, αέρα, αέρα (1972)
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980)
Rosmarinus Officinalis (2008)
The Flight of the Swan (2011)
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
![Απίστευτο: Άνδρας απειλεί παιδιά με καραμπίνα στη Θεσσαλονίκη [βίντεο]](https://www.thetoc.gr/Content/ImagesDatabase/p/207x116/cu608x342/0,0,608,341/crop/both/files/articles/6/article_192601/thessaloniki-ebgale-karampina-gia-mia-thesi-parkingk_2.w_hr.jpg?quality=60&404=default&v=2)
