Φωτογραφίζοντας την Ακρόπολη από 100 ταράτσες

• Τι είναι το project «100 ταράτσες;»

Είναι μια συλλογή 100 φωτογραφιών της Ακρόπολης, από 100 διαφορετικές ταράτσες της Αθήνας. Γυρίζω την πόλη αναζητώντας ταράτσες με ωραία θέα, βγάζω τις φωτογραφίες και ανεβάζω μία καινούρια εικόνα κάθε ημέρα από 1η Ιανουαρίου 2014 στο Instagram και στο 100taratses.com. Η συλλογή θα ολοκληρωθεί στις αρχές Απριλίου.

• Πώς προέκυψε η ιδέα;

Γυρνώντας το φθινόπωρο από ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, όπου έβγαλα χιλιάδες φωτογραφίες, συνειδητοποίησα ότι εδώ δεν έβρισκα τίποτα ενδιαφέρον να φωτογραφήσω. Ηταν πολύ αλλόκοτο συναίσθημα και μ' έκανε να σκεφτώ διάφορα πράγματα για το τοπίο της πόλης. Κι όμως στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν ακριβώς στη μέση του λεκανοπεδίου, υπάρχει ένα μέρος μοναδικό στον πλανήτη.

Μ' αυτό το πείραμα θα καταγράψω εικόνες γύρω από το αισθητικό και γεωγραφικό της κέντρο, με αφορμή το σημείο που είναι το σύμβολό της. Δεν έχω ιδέα με τι θα μοιάζει το αποτέλεσμα, αν θα έχει ενδιαφέρον κι αν θα οδηγήσει σε ένα ουσιαστικό συμπέρασμα ή σε περισσότερα. Η ίδια η διαδικασία πάντως έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, από την ανθρωπογεωγραφία των ενοίκων, μέχρι τα πράγματα που μπορεί να δει κανείς σ' αυτή την πόλη όταν την κοιτάζει από ψηλά.

• Και; πώς είναι αυτή η πόλη από ψηλά; Είναι τόσο άσχημη όσο τη βλέπουμε ή τη φανταζόμαστε ότι είναι;

Προφανώς υπάρχει απλωμένος ένας πολεοδομικός εφιάλτης, με μικρά πεζοδρόμια, άσχημα κακοδιατηρημένα κτήρια, πολλή βρωμιά -αν και βρήκα εξίσου βρώμικη πόλη τη Νέα Υόρκη. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να υπάρχουν λιγότερα κτίρια και μεγαλύτερα οικοδομικά τετράγωνα. Βρίσκω λογική για παράδειγμα την ιδέα των Αθεμπίγιο - Πολλάλη για την κατεδάφιση τετραγώνων σε υποβαθμισμένες περιοχές και την ήπια ανοικοδόμηση του Ελληνικού. Υπάρχουν πάντως ωραίες «γωνιές» όχι μόνο για να φωτογραφήσεις αλλά και να ζεις: γυρνώντας τις γειτονιές, άρχισαν να μου αρέσουν το Μετς και το Κουκάκι και σκέφτομαι να μετακομίσω προς τα κει.

• Μέχρι στιγμής, ποια φωτογραφία-ταράτσα σ' έχει συγκινήσει περισσότερο;

Υπάρχουν κάποιες που μου αρέσουν πιο πολύ αισθητικά, κάποιες άλλες που τις θυμάμαι πιο πολύ επειδή τις τράβηξα με περιπετειώδη τρόπο. Αυτή τη στιγμή μου αρέσει πιο πολύ η #31, είναι μια φωτογραφία από το Μοναστηράκι, που για πρώτη φορά δεν δείχνει μόνο τη θέα -δείχνει λίγο και την ταράτσα.

• Ποια ήταν η πιο «δύσκολη» ταράτσα; Υπάρχουν ευτράπελα ή εκπλήξεις;

Στην αρχή χτύπαγα κουδούνια και ρωτούσα αγνώστους σε ισόγεια αναζητώντας πρόσβαση σε ταράτσες πολυκατοικιών, ή έμπαινα σε ξενοδοχεία και ρωτούσα ρεσεψιονίστ από ποιον πρέπει να ζητήσω άδεια. Ήταν μία διαδικασία κουραστική, αλλά πολύ διδακτική. Μερικές φορές έχω και παρέα στις εξορμήσεις, οπότε η περιπέτεια γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Οι άνθρωποι εκεί έξω βρίσκουν πάντα τρόπους καινούριους και συναρπαστικούς τρόπους να σε εκπλήσσουν.

Πλέον το project έχει γίνει κάπως πιο γνωστό και φανταστικοί άνθρωποι που το παρακολουθούν μου στέλνουν email και με καλούν στις ταράτσες των κτιρίων όπου ζουν ή δουλεύουν, ή με παραπέμπουν σε ταράτσες φίλων ή γνωστών τους που πιστεύουν ότι αξίζει να επισκεφτώ. Είναι πολύ πιο εύκολο έτσι.

• Εχεις τρυπώσει κρυφά σε κάποια ταράτσα;

Ναι. Δηλαδή ίσως Είναι παράνομο να μπαίνεις σε ξεκλείδωτα κτίρια και να ανεβαίνεις σε ξεκλείδωτες ταράτσες; Αν ναι, τότε όχι. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Ούτε θα άνοιγα ας πούμε κρυφά, ολομόναχος, αφύλακτο τρεμάμενο παραθυρόφυλλο για να βγω και να σκαρφαλώσω υπό κατάρρευση σκουριασμένη μεταλλική σκάλα επτά ορόφους πάνω απ' το δρόμο για να φωτογραφίσω πώς φαίνεται η Ακρόπολη πίσω από ηλιακούς θερμοσίφωνες και κεραίες. Αποκλείεται. Α πα πα.

• Ως πατέρας του spitoskylo.gr, που ασχολείται με την αρχιτεκτονική και το design, σίγουρα θα έχεις δει πολλά #fail από κει ψηλά.

Πολλά, ένα το έχω ήδη ανεβάσει στο blog. Για τα υπόλοιπα θα πρέπει να ψάξω τις 2.200 φωτογραφίες που ήδη έχω βγάλει. Θα ανέβουν όλα όμως εν καιρώ.

• Κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες: τι κάμερες χρησιμοποιείς; Χρησιμοποιείς φίλτρα; Και πόσο δεσμευτικό είναι να πρέπει κάθε μέρα να βρίσκεις μια ταράτσα;

Επειδή οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες όλες με κινητά τηλέφωνα για να ανεβαίνουν απευθείας στο Instagram, προτιμώ να φωτογραφίζω μέρα, που οι εικόνες βγαίνουν καλύτερες. Ολα τα κινητά (χρησιμοποιώ πέντε διαφορετικά προς το παρόν) έχουν πρόβλημα με τις νυχτερινές λήψεις. Μέχρι τώρα έχω ανεβάσει μόνο μία νυχτερινή φωτογραφία. Έχω τραβήξει μεσημέρια με τον ήλιο κόντρα και γλυκά πορτοκαλιά απογεύματα, με καταγάλανους ουρανούς και με συναρπαστικές συννεφιές. Ο ουρανός και η γωνία λήψης είναι πολύ σημαντικοί κομπάρσοι στις φωτογραφίες. Και χρησιμοποιώ το Snapseed για να τονίσω λίγο τα χρώματα, καμία άλλη επεξεργασία.

Δεν τραβάω φωτογραφίες κάθε μέρα. Σε κάθε εξόρμηση φωτογραφίζω κάμποσες ταράτσες μαζί. Πλέον κανονίζω τα ραντεβού με τους ιδιοκτήτες ή τους ενοικιαστές που με κάλεσαν ανάλογα με την περιοχή που βρίσκομαι τις ημέρες που βγαίνω για φωτογραφίες. Σ' αυτές τις εξόδους, πότε πότε, έτσι για την περιπέτεια, χτυπάω και κάνα κουδούνι τυχαίου κτιρίου που βρίσκω στο δρόμο μου και μοιάζει να έχει ωραία θέα.

• Φέτος «τρέχεις» τις 100 ταράτσες. Πριν από δύο χρόνια, δημιούργησες τον «Φεβρουάριο». Τι είναι αυτό που σε προκαλεί να δουλεύεις με τέτοια deadlines;

Πριν από δύο χρόνια άρχισα να γράφω ένα μυθιστόρημα, σκοπεύοντας να το ολοκληρώσω μέσα σε ένα μήνα, το Φεβρουάριο του 2012. Αποφάσισα να ανεβάζω το κεφάλαιο που έγραφα κάθε μέρα στο Ίντερνετ ώστε να μπορούν οι αναγνώστες να το παρακολουθούν καθώς γράφεται, ενώ γρήγορα άρχισα να βάζω στην ιστορία -η οποία επίσης διαδραματιζόταν στον «πραγματικό» κόσμο το Φεβρουάριο του 2012- στοιχεία από την αληθινή καθημερινότητα που ζούσαν οι πολίτες, όπως τις βίαιες διαδηλώσεις τις ημέρες τις ψήφισης του μνημονίου.

Ηταν πιο δύσκολο πείραμα εκείνο -έπρεπε να γράφω χιλιάδες λέξεις κάθε ημέρα για 29 συνεχόμενες ημέρες, κι αυτές να έχουν συνοχή μεταξύ τους, να βγαίνει μια ιστορία με αληθοφανείς χαρακτήρες και ενδιαφέρουσα πλοκή. Το πείραμα πήγε πολύ καλά, χιλιάδες άνθρωποι το παρακολούθησαν και το βιβλίο που προέκυψε, ο «Φεβρουάριος» μετά από την επιμέλεια που του έκανα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη στα βιβλιοπωλεία.

Ηταν και υποψήφιο για δύο λογοτεχνικά βραβεία, ήμουν πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Το project με τις ταράτσες είναι, βεβαίως, πολύ λιγότερο φιλόδοξο και λιγότερο δύσκολο. Το κοινό τους πάντως είναι ότι απαιτούν από εμένα πειθαρχία, τίποτε περισσότερο και γ' αυτό τα δημοσιεύω στο internet, για να εκτίθεμαι δημόσια και να τα ολοκληρώνω στην ώρα τους.

• Τι θα γίνουν αυτές οι φωτογραφίες όταν τις συγκεντρώσεις στις αρχές του Απρίλη;

Καθώς συγκεντρώνονται πολλές φωτογραφίες του ομορφότερου σημείου που υπάρχει στο κέντρο αυτή της πόλης, τραβηγμένες από διάφορες αποστάσεις και διάφορες οπτικές γωνίες, ο στόχος είναι να φτιαχτεί μια συλλογή που θα δείχνει την ισορροπία της ομορφιάς εκεί πάνω -και σε κάποια σημεία και στους πρόποδες- με την αναπόφευκτη ασχήμια της πόλης τριγύρω. Δεν ξέρω ακριβώς ποιο θα είναι το συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά εικάζω ότι θα έχει κάποιο ενδιαφέρον. Οι φωτογραφίες θα βρίσκονται πάντα στο site, στο Instagram, αλλά και στο Pinterest, στο Facebook, στο Flickr και αλλού online για να τις βλέπει όποιος θέλει, και σκέφτομαι και διάφορα άλλα ωραία και δημιουργικά πράγματα που θα γίνουν μαζί τους στη συνέχεια.

• Πότε ανέβηκες τελευταία φορά στην Ακρόπολη;

Χμ. Τελευταία φορά ανέβηκα όταν ήμουν παιδάκι. Θ' ανέβω πάλι την τελευταία ημέρα των ταρατσών, για να φωτογραφήσω από την Ακρόπολη όλες τις ταράτσες!

• Και τελικά, η Αθήνα σου αρέσει;

Ναι, είναι ωραίο μέρος να ζει κανείς

http://instagram.com/100taratses

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr