Μια πεζοπορική διαδρομή ανάβασης δύο ημερών -που οδηγεί στο καταφύγιο των Λευκών Ορέων και σε δύο κορυφές, για να καταλήξει σε μια... θεραπευτική βουτιά στα γαλανά νερά της Σούγιας- καταγράφεται στα «ημερολόγια πεζοπορίας» του theTOC.gr. Η παρέα που ακολουθούμε εξορμεί κάθε χρόνο στις αρχές του καλοκαιριού για να εξερευνήσει την ελληνική -και όχι μόνο- φύση.
Η παρέα πέρασε δύο μέρες στο καταφύγιο των Λευκών Ορέων, που είναι ανοιχτό όλο το χρόνο και ο υπεύθυνος διαχείρισης είναι γνώστης και πάντα πρόθυμος να βοηθήσει με τις πολύτιμες πληροφορίες του.
1η μέρα: Ξηλόσκαλο – Κορυφή Γκίγκιλος
Το πλοίο φτάνει στο λιμάνι της Σούδας στις 6.00, και μετά από μια στάση στο παλιό λιμάνι για πρωινό, το πρόγραμμα ξεκινά με οκτάωρη πεζοπορία για τα Λευκά Όρη και τη κορυφή Γκίγκιλος.
Παίρνουμε το δρόμο για το οροπέδιο του Ομαλού και τη θέση Ξηρόσκαλο, από εκεί ξεκινά και το φαράγγι της Σαμαριάς. Στη θέση Ξηρόσκαλο συναντούμε τον υπεύθυνο του καταφυγίου, προκειμένου να πάρει κάποια από τα πράγματα μας με το 4χ4 που διαθέτει, ώστε να έχουμε λιγότερο βάρος στην οκτάωρη πεζοπορία. Τον υπεύθυνο του καταφυγίου, θα τον συναντούσαμε ξανά το βράδυ πάνω στο καταφύγιο.
Πάνω αριστερά διακρίνεται η κορυφή Γκίγκιλος που είναι ο στόχος μας!
Λίγο μετά το ξεκίνημα της ανάβασής μας στα Λευκά Όρη ξεπροβάλει το Φαράγγι της Σαμαριάς.
Προχωράμε με βήμα σταθερό κάτω από τον έντονο ήλιο. Τα Λευκά Όρη είναι από τις περιοχές που δέχονται πολύ μεγάλα ετήσια ύψη βροχής, όμως το καλοκαίρι είναι τελείως ξερά και δεν υπάρχουν πηγές για ανεφοδιασμό νερού.
Μετά από αρκετή «κόντρα» (μεγάλη και απότομη ανάβαση), το μονοπάτι ισιώνει για αρκετή ώρα και μπορούμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τη θέα.
Πολύ ωραία σπηλιά και απόκρημνα βράχια, σε περίπου 1 ½ ώρα από το ξεκίνημα της διαδρομής μας.
Στενό πέρασμα στα βράχια, λίγο μετά τη σπηλιά.
Δέντρο στο χείλος του γκρεμού.
Ακόμα πιο ψηλά, όλοι μαζί με αργά και σταθερά βήματα με φόντο το φαράγγι της Σαμαριάς.
Επιτέλους φτάσαμε στο διάσελο. Λίγη ξεκούραση και φαί με θέα το φαράγγι της Τρυπητής και το Λιβυκό πέλαγος. Πιο αριστερά (εκτός πλάνου) είναι το φαράγγι της Σαμαριάς.
Μια ώρα απομένει για την κορυφή. Τα Λευκά Όρη έχουν πάνω από πενήντα κορυφές που ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα υψόμετρο. Ψηλότερες είναι οι Πάχνες (2.453 μέτρα)
Εντυπωσιακά και απόκρημνα βράχια, στο δρόμο για τη κορυφή.
Το οροπέδιο του Ομαλού από τη κορυφή. Το οροπέδιο βρίσκεται σε ύψος 1100 μέτρων, είναι από τα ψηλότερα της Κρήτης κι από εδώ μπορείς να κατηφορίσεις στο φαράγγι της Σαμαριάς.
Τα Λευκά Όρη στο ανατολικό τους ανάπτυγμα. Η οροσειρά καταλαμβάνει μια έκταση μήκους 50 και πλάτους 25 χιλιομέτρων, σχεδόν καλύπτοντας το μεγαλύτερο μέρος του νομού Χανίων.
«Connecting people» στη κορυφή Γκίγκιλος.
Από άλλη οπτική γωνία η σπηλιά που συναντήσαμε λίγες ώρες πριν.
Το καταφύγιο Καλλέργη που διανυκτερεύσαμε τις 2 ημέρες. Στη φωτογραφία διακρίνεται η αιώρα που κοιμήθηκε και τις 2 νύχτες ένας από τους συνοδοιπόρους μας. Στο καταφύγιο μας υποδέχτηκε ο υπεύθυνος, ο οποίος είχε φροντίσει για όλα και μας καλωσόρισε με καταπληκτική μακαρονάδα με κιμά! Αφού τελειώσαμε το δείπνο μας πιάσαμε κουβέντα, παρακολουθώντας τη δύση του ηλίου. Το πρωί είχε νωρίς εγερτήριο για το δεύτερο μέρος της πεζοπορίας μας στα Λευκά Όρη.
2η μέρα. Καταφύγιο Καλλέργη– Κορυφή Μελινταού
Ξυπνήσαμε νωρίς και αφού πήραμε το δυναμωτικό μας πρωινό, ετοιμαστήκαμε για την δεύτερη κορυφή των Λευκών Ορέων. Πρόκειται για την Μελινταού στα 2137 μέτρα. Βρίσκεται σχεδόν, στο κέντρο του ορεινού όγκου και προσφέρει μοναδική θέα, από τη μια πλευρά δεσπόζει το Αιγαίο πέλαγος και από την άλλη πλευρά το Λιβυκό. 8 ώρες συνολικής πεζοπορίας (με επιστροφή).
Τι συνδέει τα Πυρηναία όρη της Ισπανίας με τα Λευκά Όρη; Το μονοπάτι Ε4. Εμείς το κατεβαίνουμε από το καταφύγιο Καλλέργη.
Λίγο χωματόδρομος μέχρι να ξαναμπούμε στο μονοπάτι.
Στο βάθος διακρίνεται η κορυφή Γκίγκιλος που επισκεφτήκαμε την προηγούμενη μέρα. Η διαδρομή για το Γκίγκιλο θεωρείται από τις πιο εύκολα προσβάσιμες στο βουνό.
Στάση για ανασυγκρότηση δυνάμεων με ελαφρύ γεύμα. Στο βάθος, κάτω δεξιά, βρίσκονται τα Χανιά.
Σημάδι του διεθνούς μονοπατιού Ε4 (ευρωπαϊκό μονοπάτι μακρινών διαδρομών), με θέα το φαράγγι της Σαμαριάς.
Λίγο πριν από την κορυφή του Μελινταού…με χαοτικό βάθος πίσω μας.
Το Αιγαίο Πέλαγος από τη κορυφή του Μελινταού.
Το Λυβικό Πέλαγος από τη κορυφή του Μελινταού.
Τα ανατολικά των Λευκών Ορέων από την κορυφή.
Στο μονοπάτι της επιστροφής μας στο καταφύγιο.
Φτάνοντας στο καταφύγιο έχεις φοβερή θέα στο φαράγγι της Σαμαριάς. Το φαράγγι έχει μήκος 18 χιλιομέτρων και είναι το μεγαλύτερο σε μήκος της Ελλάδας. Το φαράγγι είναι τόσο δημοφιλές που τις τουριστικές περιόδους μπορεί να το διασχίσουν 3.000 επισκέπτες ημερησίως.
Μετά και την επιτυχή ανάβαση στη δεύτερη κορυφή, είχαμε όλο τον χρόνο να χαλαρώσουμε στο καταφύγιο. Η βραδιά κύλησε ευχάριστα με ενδιαφέρουσες συζητήσεις, πίνοντας παραδοσιακή ρακί! Τι καλύτερο μετά από 8ωρη πεζοπορία;! Η παρέα πήγε για ύπνο αρκετά μετά τα μεσάνυχτα.
3η μέρα. Μπάνιο στη Σούγια και επιστροφή στο πλοίο για Πειραιά
Ο καιρός την τρίτη μέρα ήταν άστατος, μάλιστα στα Χανιά έβρεχε από το πρωί. Αποφασίσαμε να πάμε στις νότιες ακτές του νομού, μήπως εκεί ήταν καλύτερες οι συνθήκες. Στο ξεκίνημα μας, μετά το οροπέδιο του Ομαλού, συναντήσαμε ομίχλη και βροχή! Ευτυχώς ο καιρός μετά από 20 λεπτά οδήγησης έφτιαξε. Η παραλία της Σούγιας απέχει από το οροπέδιο Ομαλού περίπου 50 χλμ. (προσοχή υπάρχουν πολλές στροφές). Όταν φτάσαμε στην παραλία της Σούγιας δεν υπήρχαν παρά μόνο λίγα σύννεφα και η θερμοκρασία ήταν κατάλληλη για βουτιά!
Ξημέρωμα στο καταφύγιο, σύννεφα και άστατος καιρός!!
Το οροπέδιο του Ομαλού καθώς κατεβαίνουμε με αυτοκίνητο (4x4), από το καταφύγιο Καλλέργη.
Η παραλία της Σούγιας. Το ιδανικότερο μέρος για την αποθεραπεία μας!!
Ευχαριστούμε θερμά τον Γιώργο Δημητριάδη και την παρέα του για την παραχώρηση του υλικού.