Térre Mouikis: Η παραδοσιακή και η fine dining Κεφαλλονιά στο πιάτο

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, το μεγαλύτερο νησί των Επτανήσων δεν αποτελεί γαστρονομικό προορισμό. Ακόμη και αν είχα αμφιβολίες, το επιβεβαιώνω ρωτώντας τους συνταξιδιώτες δημοσιογράφους- κυνηγούς τερψιλαρύγγιων εμπειριών πόσες φορές έχουν έρθει στην Κεφαλονιά. Από μία έως καμία είναι το σκορ, που υποδεικνύει πως εδώ τις διακρίσεις -και τους επισκέπτες- τους προσελκύουν, εκ πρώτης, οι εκπληκτικές παραλίες.

Όπως συνήθως συμβαίνει στην εδώδιμη τέχνη αρκεί ένας θεόκουρλος (το θεότρελος στα κεφαλλονίτικα) για να σπάσει μια νόρμα και να ρίξει τους προβολείς στην πλούσια γευστική κληρονομιά, αλλά και το δυναμικό των εξαιρετικών πρώτων υλών του νησιού. Μακριά από το γαστρονομικό αυταρχισμό του στημένου και ενορχηστρωμένου, εδώ μιλάει το θυμικό του σεφ Ασημάκη Χανιώτη που ανέβασε ταχύτητες στη εστιατορική σκηνή του νησιού με τον ολόδικο του τρόπο.

Ο Ασημάκης Χανιώτης executive chef στο λονδρέζικο Pied à Terre και μέχρι πρόσφατα ο νεότερος με αστέρι Michelin στο Λονδίνο, μια γεύση από την καινοτόμα κουζίνα του οποίου είχαν απολαύσει οι καλεσμένοι των Βραβείων Ελληνικής Κουζίνας 2023, επέστρεψε στον τόπο του για να προσθέσει μια αίσθηση εντοπιότητας στην fine dining προσέγγιση του. Συνοδοιπόροι του σε αυτό το εγχείρημα είναι οι δύο νεαροί Γεράσιμος και Γιάννης Μουίκης που με τη διακριτική παρουσία της οικογένειας ονειρεύτηκαν, δημιούργησαν και "τρέχουν" το εστιατόριο "Térre Mouikis", φωλιασμένο σε έναν ήρεμο δρόμο στο κέντρο του Αργοστολίου. Το νεαρό της ηλικίας τους το μαρτυρά και ο εξωστρεφής, ζεστός χώρος που απλώνεται σε δύο επίπεδα, την εσωτερική αυλή και το μπαλκόνι, καθώς μπλέκει ζεστές αποχρώσεις του dusty pink με τους industrial τοίχους που θυμίζουν εμφανές σκυρόδερμα. Σαν μια βιομηχανικής υφής κεφαλλονίτικη χασιέντα με ένα ολοφώτεινο μπαρ και με ντόπια φυτά στα παρτέρια, αν και στο μάτι μου θα ταίριαζαν περισσότερο παχύφυτα και αντίστοιχα τροπικά είδη.

Η λίστα των cocktails προσαρμόζεται σε αντίστοιχο ύφος, με τα ποτά της -σε ύφος twisted classics αλλά και με λατίνες πινελιές- να στέκονται τόσο στο πλευρό των πιάτων όσο και σόλο. Δροσιστικό με πολυεπίπεδο ταπεραμέντο το κοκτέιλ Terre 18 με spiced rum, fassioncla cordial, λάιμ και χειροποίητο σιρόπι ανανά, μάλλον σε προετοιμάζει για μια γευστική φιέστα αλά Κεφαλονιά.

Πριν περάσουμε στο ψητό (κυριολεκτικά) δύο λόγια για τον απροσποίητα cool και οικείο σεφ Ασημάκη Χανιώτη, όπου η ανυπόκριτη τρέλα του βγαίνει όχι μόνο στα πιάτα του αλλά και στην πρώτη επαφή μαζί του. Πρόκειται για τον άνθρωπο/βραβευμένο σεφ που θα βουτήξει με καταδυτική στολή για να βρει φούσκες, στρείδια και άλλα καλούδια του βυθού ώστε να στα προσφέρει, ή που θα χαμογελάει πονηρά κάθε φορά που αναφέρει τη λέξη μουνούχ(ι), που σημαίνει ευνουχισμένος τράγος. Αυτό το αφοπλιστικό je-ne-sais-quoi είναι μέρος του χαρμανιού της κουζίνας του "Térre Mouikis" που ξεδιπλώνεται σαν τουρνέ στις παραδοσιακές -ξεχασμένες- συνταγές του τόπου καθώς και στις παιδικές αναμνήσεις του Ασημάκη από το χωριό του, τη Ρίζα της Θηνιάς.

Ένα νοσταλγικό ταξίδι ξεκινάει με ριγανάδα, ένα απλό αλλά όχι απλοϊκό ελληνικό πιάτο με φέτες ελαφρώς βρεγμένου ψωμιού, κομμένες ντομάτες και ρίγανη όπως το έφτιαχνε η μαμά του σεφ, που αντί για την τριμμένη φέτα ο ίδιο επέλεξε μια πιο εστιατορική προσέγγιση με μους φέτας. Από τις γεύσεις που με εξέπληξαν θετικά ο μπακαλιάρος σκορδαλιά ανάποδα αφού αλμυρίζεται φρέσκος ενώ η σκορδαλιά από ψημένο σκόρδο είναι όσο ντελικάτη… μπορεί να είναι μια σκορδαλιά. Κρατώντας την παράδοση με ευρηματικότητα, το καρπούζι με φέτα του Ασημάκη έχει εμποτιστεί σε Αperol, αναμιγνύοντας αρμονικά το δίπτυχο αλμυρό (φέτα)- γλυκό (καρπούζι) με την πικράδα του aperitivo.

Από τα πιο δημοφιλή πιάτα ανάμεσα στους συνδαιτημόνες μου αναδείχθηκαν οι σουπιές τσιγαρίδια, όπου τα άψογα εκτελεσμένα δεκαπέντε είδη άγριων χόρτων (μεταξύ των οποίων πουράτζινο, άγρια πράσα, σέσκουλα) κλέβουν όλη την παράσταση από τις περασμένες ελαφρώς από το τηγάνι σουπιές. Ακολουθώντας την κεφαλονίτικη συνταγή από τον συμπατριώτη του και μάστορα του είδους Γιώργο Γράνα, ο Ασημάκης διατηρεί αυτούσια την γεύση της παραδοσιακής κρεατόπιτας από το περίφημο μουνούχ(ι), πειράζοντας ουσιαστικά την ρουστίκ της εμφάνιση για χάρη μιας ντελικάτης σε στυλ αποδομημένου μιλφέιγ παρουσίασης.

Ξεχωριστή εμπειρία είναι και τα επιδόρπια, τα οποία λειτουργούν άριστα ως φινάλε ενός απολαυστικού γεύματος, με το πανέμορφο παρφέ γιαουρτιού με χειροποίητες κεφαλονίτικες μάντολες να δίνει ένα γλυκαλμυρό spin. Ειδική μνεία αξίζει η πολύ ικανή σεφ Γιώνα Χαϊνταράι, που εκτελεί εξαιρετικά κάθε συνταγή αλλά και το καλοκουρδισμένο σέρβις που αναδίνει αύρα απροσποίητης ζεστασιάς χωρίς ταυτόχρονα να χάνει τον fine dining χαρακτήρα του.

Αναμένοντας τα μελλοντικά σχέδια του πολυσχιδή Ασημάκη Χανιώτη, που μεταξύ άλλων προβλέπεται και ένας "Myrtos” στην καρδιά του Λονδίνου, έχω αρχίσει να αναθεωρώ για την γαστρονομική ούγια της Κεφαλονιάς. Εντάξει, οι παραλίες της είναι ασύγκριτες, αλλά το "Térre Mouikis" μπορεί να ανοίξει το δρόμο, ώστε η Κεφαλονιά να γίνει το Επτάνησο των foodies. Σύντομα.

Γράφει η Λένα Γκόβαρη

Πηγή: athinorama.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr