Μήπως η εταιρική κοινωνική ευθύνη αποτελεί είδος πολυτελείας σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας; Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα, που προβλημάτισε ιδιαίτερα τους επικεφαλής μεγάλων ευρωπαϊκών πολυεθνικών ομίλων το 2009 με το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης και το 2012 οπότε έκανε την εμφάνιση της η διπλή ύφεση, είναι αρνητική.
Η ΕΚΕ - Social Corporate Responsibility (SCR)- σε περιόδους κρίσης είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Και όχι αδίκως. Σύμφωνα με παγκόσμιες έρευνες κοινής γνώμης, όπως, επί παραδείγματι, αυτή που διενήργησε ο όμιλος Edelman, κατά την περασμένη χρονιά, όταν οι επιδόσεις μίας οικονομίας είναι υψηλές, η εμπιστοσύνη του κόσμου στις εταιρείες τείνει να ενισχύεται. Αντίθετα, σε υφεσιακές περιόδους, φθίνει ο βαθμός αποδοχής των εταιρειών και αυτή είναι, μεταξύ άλλων, η αιτία για την οποία η ΕΚΕ έρχεται να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο.
Το ευρωπαϊκό μοντέλο
Όπως αναφέρει άρθρο του London School of Economics, η Ευρώπη, από το 2000, έχει διαμορφώσει σαφή στρατηγική, τουλάχιστον, ως προς την ενίσχυση της "κοινωνικοποίησης” των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων των οποίων η αυξανόμενη διείσδυση στην ευρωπαϊκή αγορά βρίσκεται αντιμέτωπη με σκεπτικισμό από τις κοινωνικές ομάδες. Έτσι, η "Πράσινη Χάρτα” του 2001 της Κομισιόν, προσδιορίζει την ΕΚΕ ως δράση κατά την οποία οι εταιρείες ενσωματώνουν τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανησυχίες στη δραστηριότητά τους, αλληλεπιδρώντας με τους εταίρους σε εθελοντική βάση.
Ο εθελοντικός χαρακτήρας της ΕΚΕ συμβαδίζει με τις διεθνείς εξελίξεις κατά τα τελευταία 20 χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό, το 2000 τα Ηνωμένα Έθνη εγκαινίασαν παγκόσμια πρωτοβουλία με την οποία ενθαρρύνονται οι επιχειρήσεις ενθαρρύνονται να υιοθετήσουν σειρά αρχών που σχετίζεται με την περιβαλλοντική βιωσιμότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την λήψη ενεργειών κατά της διαφθοράς.
Ωστόσο, όσο η χρηματοπιστωτική κρίση αναδυόταν τόσο γιγαντωνόταν το αίτημα για θέσπιση συμπληρωματικής νομοθετικής ρύθμισης με στόχο την ενίσχυση της κοινωνικής λογοδοσίας των εταιρειών. Στο πλαίσιο αυτό, το 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναθεώρησε τον ορισμό για την ΕΚΕ. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον ορισμό αυτό, η CSR είναι η λογοδοσία των εταιρειών σχετικά με τις επιπτώσεις τους από τη δραστηριότητά τους στην κοινωνία, η οποία, όμως, θα πρέπει να εντάσσεται σε ρυθμιστικό πλαίσιο. Στη συνέχεια καταρτίστηκε η ευρωπαϊκή οδηγία 2014/95, βάσει της οποίας εταιρικά σχήματα άνω των 500 εργαζομένων, με έδρα σε ευρωπαϊκές χώρες, θα πρέπει να προχωρούν σε ετήσιο απολογισμό για τη στρατηγική, της δραστηριότητάς τους στο περιβάλλον, την κοινωνία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η ελληνική πρακτική
Στον αντίποδα με την ευρωπαϊκή πρακτική, στην Ελλάδα το ρυθμιστικό-νομοθετικό πλαίσιο για την ΕΚΕ είναι ανύπαρκτο, με τη χώρα μας να είναι από τα ελάχιστα κράτη στον κόσμο που δε διαθέτουν και δεν εφαρμόζουν Εθνική Στρατηγική Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Η εθνική στρατηγική, δηλαδή, είναι απούσα, με τις επιχειρήσεις να αποφασίζουν οι ίδιες εάν θα αξιολογηθούν βάσει των διεθνών προτύπων για την κοινωνική ευθύνη.
Έτσι, στο αρρύθμιστο αυτό εγχώριο τοπίο, οι εταιρείες επιδιώκουν να καταστήσουν γνωστές τις κοινωνικά υπεύθυνες δράσεις τους, υιοθετώντας μία ολοκληρωμένη επικοινωνιακή στρατηγική. Πάντως, σύμφωνα με έρευνες, το κοινωνικό έργο για μη αμελητέο αριθμό ελληνικών εταιρειών δεν είναι γνωστό, κυρίως επειδή αυτό δεν έχει προβληθεί σωστά.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr