
Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς στα οικονομικά είναι ότι οι διαθέσιμοι πόροι σε μία οικονομία δεν είναι απεριόριστοι. Και ένα από τα πρώτα που μαθαίνει μελετώντας οικονομική (αλλά και πολιτική) ιστορία, είναι ότι η ύπαρξη ανισοτήτων ήταν πάντα συνυφασμένη με πολιτική αστάθεια και προπομπός οικονομικών κρίσεων. Πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη γνώση αυτή για να κατανοήσουμε την ελληνική πραγματικότητα του 2022;
Είναι γεγονός ότι από το 2019 μέχρι σήμερα η παγκόσμια, η ευρωπαϊκή και κατ’ επέκταση η ελληνική οικονομία έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με πρωτόγνωρες καταστάσεις. Αλλά είναι εξίσου γεγονός ότι η ελληνική οικονομία βρέθηκε σε μια πρωτόγνωρα θετική κατάσταση. Το 2019 η χώρα είχε γεμάτα ταμεία, ρυθμισμένο χρέος, η χώρα βρισκόταν σε αναπτυξιακή τροχιά, τα επιτόκια ήταν σε ιστορικά χαμηλά. Η έλευση του Covid προφανώς δημιούργησε μια σειρά οικονομικών προβλημάτων αλλά συνοδεύτηκε από την αναστολή του συμφώνου σταθερότητάς και από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Συνοδεύτηκε δηλαδή από μια άνευ προηγουμένου δυνατότητα για εισροή πόρων, ανάκαμψη και θωράκιση της ελληνικής οικονομίας.
Χρησιμοποιήθηκαν όμως οι πόροι έτσι ώστε η ανάπτυξη να είναι και βιώσιμη και δίκαιη; Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το μεγάλο "ριμπάουντ" της ανάπτυξης που ακολούθησε την τρομακτική ύφεση του 2020. Ανέκαμψαν όμως όσοι επλήγησαν; Μια πρόσφατη έρευνα της Eurostat δείχνει ότι μόνο το 7% των Ελλήνων πολιτών είδε το εισόδημα του να αυξάνετε το 2021, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είδε το εισόδημα της να μειώνεται το 2020. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 9 στους 10 συμπολίτες μας είναι χειρότερα από ότι ήταν το 2019 και αυτό πριν υπολογίσουμε καν την ιλιγγιώδη αύξηση των τιμών του τελευταίου έτους.
Τα ίδια τα στοιχεία της κυβέρνησης είναι αποκαλυπτικά: Από τότε που ανέλαβε οι ανισότητες αυξάνονται σημαντικά. Για το 2023 δε, εκτός από την αύξηση των ανισοτήτων η κυβέρνηση μειώνει και τις δαπάνες για παιδεία και υγεία. Είναι τόσο στοχοπροσηλωμένη στην αναδιανομή υπέρ των λίγων που δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα.
Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, σαν μια απειλή για την πολιτική σταθερότητα να μην ήταν αρκετή, έχουμε μια κυβέρνηση που αποτελεί από μόνη της παράγοντα πολιτικής αστάθειας. Οι παρακολουθήσεις, η συνεχής απαξίωση της δημοκρατίας, του κοινοβουλίου, των θεσμών, της ελευθερίας του τύπου, συνδυαζόμενες με μία κατάσταση καταστρατήγησης εργασιακών δικαιωμάτων και μια οικονομία όπου πλέον άνθρωποι στο πάνω μέρος της μεσαίας τάξης δυσκολεύονται να βγάλουν τις υποχρεώσεις του μήνα, θέτουν την Ελλάδα εκτός ευρωπαϊκού κεκτημένου σε κάθε πιθανό πεδίο.
Αυτή η κυβέρνηση έχει αδυνατίσει το πολιτικό σύστημα, και κάνοντας αυτό υπονομεύει την ανάκαμψη. Με άλλα λόγια είναι μια κυβέρνηση επικίνδυνη. Η χώρα χρειάζεται άμεσα αλλαγή σελίδας. Χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα καταπολεμήσει τις ανισότητες, θα αξιοποιήσει τους πόρους για να καταστήσει την ελληνική οικονομία ανθεκτική, θα αποκαταστήσει την δημοκρατική ομαλότητα. Χρειάζεται μια κυβέρνηση από ανθρώπους που έχουν αποδείξει ότι είναι με την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, που έχουν αποδείξει ότι και ξέρουν και μπορούν. Η χώρα χρειάζεται μια προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Στην συζήτηση του προϋπολογισμού στην βουλή αντιπαρατέθηκαν δύο πολιτικά σχέδια. Αντιπαρατέθηκαν δυο κόσμοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ που στο ιστορικό του έχει το ότι έβγαλε την χώρα από την κρίση και η ΝΔ που την βυθίζει ξανά. Ας προκηρύξει εκλογές ο κύριος Μητσοτάκης, να αποφασίσουν οι πολίτες ποιον εμπιστεύονται για την επόμενη τετραετία.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr