Αν και βλέπει ανάκαμψη από το γ’ τρίμηνο του 2020, η Morgan Stanley εκτιμά πως η επιστροφή του ελληνικού ΑΕΠ (όπως και άλλων οικονομιών της ευρωπεριφέρειας) στα προ πανδημίας επίπεδα, είναι δύσκολο να συμβεί πριν το 2022. Όπως εκτιμά, φέτος η ύφεση θα φτάσει το 13,3%, αν και σε περίπτωση επιδείνωσης της κατάστασης (και όπου η ύφεση στην ευρωζώνη από 10,8% θα κινηθεί στο 19,2%) μπορεί να αγγίξει ακόμα και το 21,3%.
Αυτή είναι η χειρότερη εκτίμηση που έχει δοθεί έως σήμερα για την Ελλάδα, και η οποία ωστόσο βασίζεται σε πολύ ακραία σενάρια. Μάλιστα, στο αισιόδοξο σενάριο της επενδυτικής τράπεζας, η ύφεση στην Ελλάδα φέτος μπορεί να κινηθεί και στο 6,6%. Σε ό,τι αφορά το 2021, η ανάπτυξη τοποθετείται από το 1,1% (δυσμενές σενάριο), έως το 4,3%.
Όπως σημειώνει η Morgan Stanley, η Ελλάδα μπαίνει σε αυτήν την κρίση με ένα πολύ υψηλό απόθεμα χρέους -σχεδόν στο 180% του ΑΕΠ- και η M.S εκτιμά ότι το χρέος θα αυξηθεί σε περίπου 205% έως τα τέλη του 2021. Σε σύγκριση με την υπόλοιπη περιφέρεια ωστόσο, το προφίλ χρέους της Ελλάδας έχει δύο σημαντικούς παράγοντες: Το μεγαλύτερο μέρος του είναι δάνεια της ΕΕ, τα οποία έχουν πολύ μεγάλη διάρκεια με πολύ χαμηλό κόστος δανεισμού, ενώ το κόστος χρέους της Ελλάδας ήταν περίπου 1,6% το 2019.
Εάν υποθέσουμε αυτόν τον τύπο κόστους (1,6%), το ελληνικό χρέος θα σταθεροποιηθεί με ανάπτυξη του ΑΕΠ στο 1,5% ετησίως και με ένα πρωτογενές πλεόνασμα 0,5%.
Ωστόσο, με το κόστος χρηματοδότησης να είναι στο 2,1%, για να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα με το ονομαστικό ΑΕΠ στο 1,5%, η Ελλάδα θα απαιτούσε πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%. Τώρα, ωστόσο, με το χρέος στο 200%, για να μειωθεί με σταθερό ρυθμό, απαιτούνται σημαντικά πλεονάσματα και "αξιοπρεπής" ανάπτυξη. Πάντως, όπως αναφέρει, η Ελλάδα σημείωσε μέσο πρωτογενές πλεόνασμα 2,8% τα τελευταία πέντε χρόνια, και πάνω από 4% τα δύο τελευταία.
Αν και η ελληνική οικονομία δεν επεκτάθηκε πολύ, με την ανάκαμψη να ξεκινά μόνο το 2017, αν ληφθούν υπόψη τα τελευταία πέντε χρόνια, η ονομαστική ανάπτυξη ήταν κατά μέσο όρο περίπου 1% ετησίως και 2% ετησίως τα τελευταία δύο. Υποθέτοντας ότι η Ελλάδα επιστρέφει στην πορεία ανάπτυξης προ Covid-19, η υψηλή επιβάρυνση του χρέους συνεπάγεται ότι η χώρα θα πρέπει να συνεχίσει να "τρέχει" σημαντικά πρωτογενή πλεονάσματα για να μειώσει το χρέος, παρόλο που ήδη πριν από την κρίση η πολιτική πίεση για να μειωθεί ο στόχος του 3,5% ήταν έντονη, υποδεικνύοντας το μέγεθος των μελλοντικών προκλήσεων για την οικονομία.
Διαβάστε περισσότερα στο Capital.gr