Στην πιο δύσκολη φάση –αυτή της ποσοτικοποίησης- μπαίνει η διαπραγμάτευση καθώς η ελληνική κυβέρνηση καλείται να πείσει ότι έχει τον τρόπο να εξασφαλίσει πρωτογενές πλεόνασμα 3% για το κλείσιμο του φετινού προϋπολογισμό.
Το ποσοστό, το οποίο μεταφράζεται σε τρία δισεκατομμύρια ευρώ, δεν φαίνεται ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στην ελληνική πλευρά δεδομένου ότι και η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου αφήνει τέτοια περιθώρια.
Η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε αναδιανεμητικά μέτρα ώστε να μεταφέρει φορολογικά βάση από τους μη έχοντες στους έχοντες
Ο τρόπος όμως με τον οποίο θα έρθει από το πρωτογενές πλεόνασμα, είναι που προκαλεί –προς το παρόν- τις διαφωνίες με τους εταίρους ενώ αποτελεί και τον βασικό λόγο για τον οποίο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εμφανίζονται να υποστηρίζουν ότι η συμφωνία απέχει αρκετές ημέρες ακόμη.
«Δεν υπάρχουν υφεσιακά μέτρα»
Η ελληνική πλευρά υποστηρίζει ότι το «πακέτο» που προτείνει μπορεί να αποφέρει καθαρό αποτέλεσμα τριών δισεκατομμυρίων ευρώ –και να εξασφαλίσει έτσι το πρωτογενές πλεόνασμα με ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ στο 1,4% από 2,9% που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2015. Μάλιστα, σε κάθε τόνο αναφέρει ότι δεν υπάρχουν υφεσιακά μέτρα, δηλαδή μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των τριών δισεκατομμυρίων ευρώ, εκτιμά ότι θα το εξασφαλίσει από την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς αλλά και από τις ρυθμίσεις των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Έτσι, συναντά τις αντιδράσεις των δανειστών οι οποίοι αμφισβητούν συστηματικά την εισπρακτική απόδοση μέτρων κατά της φοροδιαφυγής. Επίσης τα έσοδα από τις ρυθμίσεις θεωρούνται μη επαναλαμβανόμενα.
Η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε αναδιανεμητικά μέτρα – κυρίως μέσω της φορολογίας- ώστε να μεταφέρει φορολογικά βάση από τους μη έχοντες στους έχοντες. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν εξεταστεί σενάρια για αύξηση του αφορολογήτου –προκειμένου να ευνοηθούν τα μικρά και μεσαία εισοδήματα- με ταυτόχρονη αύξηση των ανώτατων συντελεστών της κλίμακας στο 45% ή και ακόμη υψηλότερα.
Το πρόβλημα συνίσταται στο ότι αυτοί που θα ωφεληθούν από την αύξηση του αφορολογήτου είναι περισσότεροι από 3,5 εκατομμύρια φορολογούμενοι ενώ αυτοί που θα επιβαρυνθούν από την όποια αύξηση του ανώτατου συντελεστή, δεν ξεπερνούν τις 100-150.000 άτομα.
Το «αγκάθι» και οι κόκκινες γραμμές
«Αγκάθι» αποτελεί και το ζήτημα του ΦΠΑ. Η στάση των δανειστών είναι σταθερή από το 2011. Ζητούν ή κατάργηση των εξαιρέσεων (νησιά και υπερχαμηλό συντελεστή 6,5% που σημαίνει αυξήσεις σε ξενοδοχεία, βιβλία και εμβόλια) ή θέσπιση ενιαίου συντελεστή για όλα τα προϊόντα στο επίπεδο του 19% (που σημαίνει αυξήσεις σε τρόφιμα, ΔΕΗ και άλλα είδη πρώτης ανάγκης).
Η ελληνική πλευρά θέλει να πείσει ότι μπορεί να αυξήσει την εισπραξιμότητα του ΦΠΑ (παραμένει πολύ χαμηλή σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες) χωρίς να αλλάξει τους συντελεστές. Έτσι, έχει προτείνει μέτρα όπως οι λοταρίες με τις αποδείξεις, η σύνδεση των ταμειακών μηχανών με το Taxisnet και η παροχή κινήτρων για τη χρήση του πλαστικού χρήματος. Τα μέτρα αυτά αν και μπορούν να αποδώσουν, δεν μπορούν να αποδώσουν δημοσιονομικά μέσα στο 2015 καθώς απαιτούν τουλάχιστον έξι μήνες προετοιμασίας για να υλοποιηθούν. «Μέτωπο» αποτελεί και ο ΕΝΦΙΑ, καθώς το αρχικό κυβερνητικό σχέδιο για αντικατάστασή του από τον ΦΜΑΠ, αφήνει τεράστια δημοσιονομική τρύπα άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ.
Στο ασφαλιστικό, η μείωση των επικουρικών συντάξεων (και των συντάξεων γενικότερα) αποτελεί κόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση η οποία όμως πιέζεται να βρει τρόπους χρηματοδότησης για το ασφαλιστικό. Στα εργασιακά υπάρχουν έριδες για τις ομαδικές απολύσεις, για την πλήρη απελευθέρωση των οποίων πιέζει η πλευρά των «θεσμών».
Συμφωνία στo Brussels group για αλλαγές στη φορολογία