Όλο το ενδιαφέρον έχει επικεντρωθεί στο αν οι αγορές -εν προκειμένω οι ελεγκτικοί οίκοι- θα … επιστρέψουν την επενδυτική βαθμίδα στην Ελλάδα πριν ή μετά από τις εθνικές εκλογές και αν αυτό θα γίνει ως "έκπληξη" μέσα στην καρδιά της εκλογικής αναμέτρησης τον Απρίλιο (σενάριο που ενσωμάτωσε χθες σε έκθεσή της η γαλλική Societe Generale) ή μέχρι το τέλος του χρόνου.
Υπάρχουν όμως δύο άλλα ζητήματα πολύ μεγαλύτερης σημασίας: Πρώτον, τι εκκρεμεί να γίνει ακόμη για να ανακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα και δεύτερον τι σημαίνει αυτό στην πράξη για τον Έλληνα πολίτη.
Ως προς το τι εκκρεμεί ακόμη, η απάντηση είναι η εξής: Οι αγορές δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα σε μια χώρα που εξακολουθεί να έχει χρέος 355 δις. ευρώ (ποσό που αντιστοιχεί στο 170% του ΑΕΠ της) να κάνει παροχές προεκλογικού χαρακτήρα, ούτε να συνεχίζει πολιτικές που παράγουν ελλείμματα στον κρατικό προϋπολογισμό καθώς τα ελλείμματα παράγουν πρόσθετο χρέος. Άρα, οι αγορές περιμένουν ότι θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις της χώρας, οι οποίες δεν έχουν να κάνουν με το ποιος είναι στην κυβέρνηση.
Από το τέλος των μνημονίων η Ελλάδα έχει δεσμευτεί ότι κάθε χρόνο θα παράγει πρωτογενή πλεονάσματα για να καλύπτει τους τόκους εξυπηρέτησης του χρέους, κάτι που με τη σειρά του θα εξασφαλίζει τη συνεχιζόμενη πτώση της αναλογίας του χρέους ως προς το ΑΕΠ, καθιστώντας το βιώσιμο και ασφαλές.
Τόσο ο "επίσημος τομέας" όσο και οι επενδυτές που δανείζουν την Ελλάδα, θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Άρα, ως προς το τι πρέπει να γίνει, η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Να συνεχιστεί η παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων και η άσκηση συνετής δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο οι οίκοι τοποθετούν την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας μετά τις εθνικές εκλογές: Θέλουν "καθαρό" πολιτικό διάδρομο και πολιτική ομαλότητα στη χώρα.
Ως προς το τι σημαίνει για τη χώρα η απάντηση είναι επίσης απλή: Φθηνότερο κόστος δανεισμού για όλους. Η Ελλάδα δανείζεται αυτή τη στιγμή με κόστος άνω του 4,5% στη 10ετία όπως προκύπτει από το 10ετές ομόλογο. Η Γερμανία από την άλλη πλευρά είναι στο 2,2% και η Γαλλία στο 2,73%. Ίσως να μην κατέβει το κόστος της Ελλάδας εκεί που είναι το αντίστοιχο των μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρωζώνης, αλλά θα κατέβει.
Και θα κατέβει γιατί και για τη χώρα μας θα ισχύσει πλέον ότι και για τις υπόλοιπες χώρες που "επιτηρεί" νομισματικά η ΕΚΤ.
Και φυσικά, η μείωση δεν αφορά μόνο στο κράτος. Το λεγόμενο country risk επηρεάζει και το κόστος δανεισμού των επιχειρήσεων και το αντίστοιχο των τραπεζών άρα και το κόστος δανεισμού των επιχειρήσεων. "Φθηνότερο χρήμα" (για τα δεδομένα της κάθε περιόδου) σημαίνει και μεγαλύτερο περιθώριο για επενδύσεις, άρα και περισσότερες θέσεις εργασίας, άρα και περισσότερο εισόδημα.
Μπορεί λοιπόν η "ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας" να μην είναι τόσο "εύπεπτος" στόχος από την κοινή γνώμη, τα αποτελέσματα όμως που αυτή η εξέλιξη προκαλεί, είναι πολύ σημαντικά για όλους τους Ελληνες πολίτες και για την ελληνική οικονομία και τις προοπιτικές της.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr