Μάτι, τουρκικές παραβιάσεις, προσφυγικές ροές, Μάνδρα, κότερο, Πολάκης και Πετσίτης. Μερικές από τις εξηγήσεις που ακούγονται έντονα μετά τη βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Μία άλλη εξήγηση που δίνεται είναι η αποχή ή η αποτυχία του κυβερνώντος κόμματος να "σηκώσει" από τους καναπέδες τους τους πολίτες και να πάνε να ψηφίσουν.
Καταλαβαίνω το πατατράκ που έχουν πάθει σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου. Οι σχεδόν δέκα μονάδες δεν καταπίνονται με τίποτα. Και το μέλλον φαντάζει τουλάχιστον αβέβαιο. Ωστόσο το ερώτημα είνα το εξής: Η ανάλυση για την ήττα θα γίνει με βάση το πως θα δείξουμε στον κόσμο ότι καταλάβαμε τα λάθη μας ώστε να μας ψηφίσουν πάλι; Ή κατανοώντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε ένα διαφορετικό πρόσωπο, ένα διαφορετικό ήθος στην άσκηση της εξουσίας; Η συζήτηση θα γίνει επί πραγματικής πολιτικής βάσης ή απλώς επικοινωνιακής;
Προτιμώ το β χωρίς πολλά πολλά.
Όλοι φαντάζομαι γνωρίζουμε ότι η άσκηση της εξουσίας ενέχει κινδύνους. Πολύ μεγαλύτερους για όσους δεν έχουν μάθει σε αυτήν, για όσους δεν τη γνωρίζουν. Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας. Δεν μιλώ για διαφθορά ούτε για ανήθικες σχέσεις με επιχειρηματικά συμφέροντα. Αναφέρομαι καθαρά και μόνο στην αλαζονεία που επέδειξαν οι κυβερνώντες και τα κομματικά στελέχη της Κουμουνδούρου. Μία αλαζονεία που ξεκινούσε από το "εμπάργκο" στον ΣΚΑΪ, από τις απίστευτες κατηγορίες κατά των ΜΜΕ και έφτανε μέχρι το δεν έγινε λάθος στο Μάτι. Μία αλαζονεία που εκδηλωνόταν με ένα ιδιότυπο "μόνοι μας και όλοι σας" και "σας έχουμε".
Χειροτέρεψε όμως η κατάσταση. Διότι η αλαζονεία μετατράπηκε μετά σε ένα θράσος. Σε ένα θράσος με ψευδεπίγραφο ταξικό πρόσημο. Απέναντι στο δίκιο μας, στο δίκιο της Αριστεράς ήταν οι αστοί. Οι υποκριτές που δεν θέλουν να ακούν τα πράγματα ως έχουν, ενώ εμείς τα λέμε όπως είναι, μιλάμε "λαϊκά". Δεν είμαστε των σαλονιών.
Και έφτασε στο απροχώρητο η κατάσταση. Από το πως τοποθετούνταν υψηλόβαθμα στελέχη μέχρι μικρομεσαία αλλά και χαμηλόβαθμα. Έβγαινε ένας "τσαμπουκάς", μία επιθετικότητα. Δεν μιλώ αποκλειστικά για τον Πολάκη, όσο για τους υπερασπιστές του. "Έχει αψύ ύφος". "Είναι το σφακιανό του στιλ". Η αγένεια έγινε αψύ και σφακιανό στιλ. Και το έβλεπες παντού αυτό. Σε συζητήσεις σε τραπέζια, σε ταβέρνες, σε καφετέριες. Υπήρχε μία έπαρση, αυτή του "τώρα είμαι από πάνω και εσείς θα με υποστείτε".
Ξεχωριστή η εικόνα στα sodial media. Οπαδοί, με όλα τα αρνητικά στοιχεία που έχει ένας οπαδός. Προσβολές, αρνητισμός, απέχθεια στην άλλη άποψη και φυσικά επιθετικότητα. Κυρίως όμως, άρνηση να ακούσουν και να δουν μία άλλη οπτική. Facebook και Twitter ήταν ένα πεδίο όπου υμνούνταν η κάθε μα κάθε εχθρική ενέργεια, με όποιο τρόπο εκδηλωμένη, απέναντι σε ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και λοιπούς. Κάθε αντίπαλος ήταν προς... λοιδωρία.
Ως είθισται η αλαζονεία και η έπαρση σε οδηγούν σε "αυτοκτονία". Δεν μπορείς να ακούσεις τους πολίτες, δεν βλέπεις το διαφορετικό και νομίζεις πως ότι μα ότι κι αν πεις δικαιολογείται ή ξεχνιέται. Ακόμα χειρότερα, πιστεύεις ότι έχεις τον τρόπο να το γυρίσεις εις βάρος του αντιπάλου σου.
"Αυτοκτονία" η οποία πραγματοποιήθηκε μέσα από τη λάθος του ΣΥΡΙΖΑ να μην προβάλλει το έργο του, τα θετικά του, αυτά που κατάφερε. Γιατί έγιναν κάποια πράγματα, να τα λέμε όλα. Δεν στηρίχθηκε ποτέ σε αυτά, αντιθέτως τα υποβάθμισε.
Έτσι η κάθε έννοια αυτοκριτικής μπήκε στο περιθώριο. Τρανταχτή απόδειξη, το Μάτι. Δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι άλλοι, ίσως και ο... Χατζηπετρής. Όλα λειτούργησαν σωστά, εντάξει ίσως κάποιες μικροαστοχίες. Και ας έβγαιναν οι νεκροί συνεχώς. Και ας έβγαιναν ντοκουμέντα ότι γνώριζαν για τα θύματα και το έκρυβαν. Πειστική εξήγηση δεν δόθηκε, όπως δεν ειπώθηκε ένα συγγνώμη.
Ακολουθήθηκε όμως η ίδια τυφλή τακτική της έπαρσης. Όχι, πως πολλοί νεοδημοκράτες και οπαδοί του ΚΙΝΑΛ δεν είχαν αντίστοιχη ή και χειρότερη συμπεριφορά. Όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα της Αριστεράς από το οποίο περιμένουμε - υποτίθεται- άλλο ήθος και ύφος.
Όταν λοιπόν η αλαζονεία χτυπάει κόκκινο, τι ακολουθεί; Φυσικά η αμετροέπεια και η υποτίμηση. "Δεν τραβάει ο Κυριάκος". "Θα κάνουμε πάρτι με αυτή τη ΝΔ απέναντι μας". "Ο Τσιφ (ο πρωθυπουργός) έχει άσσους, ξέρει τι κάνει, τους παίζει". Και άλλες τέτοιες ωραιοποιημένες γενικολογίες. Ποιοι τα έλεγαν; Μα φυσικά οι φίλοι του κόμματος. Ποιοί τα άκουγαν όμως; Φυσικά οι ίδιοι! Το τελευταίο διάστημα υπήρξε μία διακίνηση - ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε φίλους και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως να γίνεται διείσδυση σε άλλες εκλογικές βάσεις. Μεταξύ τους τα έλεγαν και τα πίστευαν και νόμιζαν πως αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κάπως έτσι δεχόντουσαν πως η διαφορά μειωνόταν. Κάπως έτσι αλληλοσυγχαίρονταν μεταξύ τους για τον αγώνα που κάνουν. Το επιτελείο του πρωθυπουργού, πιθανά και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και βασικά τα άλλα στελέχη και ψηφοφόροι του κόμματος υπερεκτίμησαν τις επικοινωνιακές δυνάμεις τους, έφτιαξαν μία εντελώς φέικ εικόνα που τους οδήγησε στη συντριβή.
Αυτοπαγίδευση και ήττα στο Κέντρο
Αυτή είναι η αφετηρία της πλήρους αποτυχίας της προσπάθειας για διείσδυση στον χώρο του Κέντρου. Ο "μεσαίος" ψηφοφόρος δεν είναι ο άνθρωπος των κραυγών. Δεν είναι ο άνθρωπος της έντασης και των άκρων. Είναι ο "νοικοκυραίος" που δε θέλει φασαρίες, δε θέλει όξυνση. Έκανε τη δική του "εξέγερση" με τους λεγόμενους Αγανακτισμένους. Οργίστηκε και το έδειξε. Τιμώρησε στην κάλπη τότε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τώρα, σιγά σιγά τα αφήνει πίσω του αυτά. Θέλει να προχωρήσει, να δει κάτι παραπάνω στο πορτοφόλι του, να δει βελτίωση της ζωής του και ηρεμία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το κατάλαβε αυτό. Αντίθετα, τι έκανε; Εντατικοποίησε την κόντρα με τη ΝΔ, ανέβασε τους τόνους, επένδυσε σε μία πολιτική "μαγκιά". Βασικά προσπάθησε να πλήξει το ΚΙΝΑΛ όπως μπορούσε για να πάρει ψήφους. Μόνο που πέτυχε το ακριβώς ανάποδο. Λόγω τους ύφους άσκησης της εξουσίας, της επικοινωνιακής έπαρσης και αλαζονείας που έφτασε στα όρια της αγένειας, απομάκρυνε τον μέσο ψηφοφόρο. Μέσα στην αλαζονεία του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάλαβε το απλό: Πως το 36% του 2015 δεν ήταν αποκλειστικά "δικοί του". Δεν έγιναν ξαφνικά αριστεροί. Δεν κινήθηκε ως κόμμα προς την Κεντροαριστερά και τους έδιωξε.
Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα οργής;
Το μείζον πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει από δω και μπρος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μέλλον του και όχι η βαριά ήττα. Αυτή ανήκει στο παρελθόν. Τι θα συμβεί όμως εάν ηττηθεί με μεγαλύτερη διαφορά την 7η Ιουλίου; Τι θα γίνει εάν χάσει με 8-9 μονάδες διαφορά και πολλοί που δεν είναι δεξιοί δεν τον ψηφίσουν; Πάλι;
Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί μπροστά σε έναν μεγάλο καθρέφτη! Θα κληθεί να κοιτάξει εάν ευθύς εξαρχής ήταν ένα κόμμα διαμαρτυρίας, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, το οποίο τράφηκε από την οργή των πολιτών και ήταν αυτή η οργή και ο θυμός που του έδωσαν ώθηση και τη νίκη. Σβήνοντας η οργή, τελειώνει και ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν; Εάν ναι, τι θα ακολουθήσει;
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr