Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή στη Βουλή που θα ερευνήσει τις "λίστες Πέτσα" και μια συγκεκριμένη δημοσκοπική εταιρεία επαναφέρει ένα θέμα που ταλανίζει δεκαετίες τη δημόσια συζήτηση. Φταίνε τα ΜΜΕ για τη σημερινή κατάσταση της πολιτικής ή οι πολιτικοί για την κατάσταση των ΜΜΕ;
Παραδοσιακά, η εκάστοτε κυβέρνηση επιδιώκει να θέτει εκείνη την ατζέντα της συζήτησης, επιχειρώντας να καθοδηγήσει τα ΜΜΕ, παρουσιάζοντας στην κοινή γνώμη τη δική της προπαγάνδα. Στον αντίποδα και η εκάστοτε αντιπολίτευση στοχεύει στο να περνάει το δικό της μήνυμα, ελπίζοντας σε ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών.
Η συχνά "αιμομικτική" σχέση πολιτικής και ΜΜΕ τροφοδοτείται από την επιδίωξη των πολιτικών για προσωπική προβολή, την ανάγκη των ΜΜΕ για πρόσβαση στην πληροφορία, καθώς και την τηλεθέαση/αναγνωσιμότητα για την οικονομική τους επιβίωση. Το τελευταίο ισχύει μόνο αν πρόκειται για αμιγώς επιχειρήσεις ΜΜΕ και όχι για κάποιο μιντιακό αξεσουάρ ενός ευρύτερου κύκλου οικονομικών συμφερόντων.
Όπως είναι λογικό, και η παρούσα κυβέρνηση προσπαθεί να προβάλει τη δική της μαγική εικόνα. Όλα βαίνουν καλώς παρά την καταιγίδα αλλεπάλληλων κρίσεων, τα στελέχη της έχουν πιστοποιητικό "αριστείας", λάθη δεν γίνονται ποτέ και αν γίνονται, το επιχείρημα είναι "ναι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ…", τα προβλήματα είναι όλα παροδικά και η χώρα βαδίζει από τη μια επιτυχία στην επόμενη.
Στον αντίποδα υπάρχει η οπτική του ΣΥΡΙΖΑ, με μια συλλογή προβλέψεων εσχατολογικού τύπου για επικείμενες μεγάλες καταστροφές που δεν επιβεβαιώνονται ποτέ και μια προσπάθεια να πείσει ότι τη χώρα κυβερνά μια ακροδεξιά, αντιδημοκρατική και διεφθαρμένη συμμορία που εξυπηρετεί συμφέροντα. Η συλλογιστική ολοκληρώνεται με τη μόνιμη στοχοποίηση των Μέσων που δεν συμμερίζονται την άποψη της Κουμουνδούρου.
Με άλλα λόγια, ο κάθε πολιτικός, ειδικά των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, έχει το κρυφό όνειρο ενός οιονεί αρχισυντάκτη: Να διαμορφώνει την επικαιρότητα, πιστεύοντας ότι έτσι διαμορφώνει και την πραγματικότητα.
Ούτε όμως και τα ίδια τα ΜΜΕ είναι αθώα του αίματος. Ειδήσεις που δεν βολεύουν την κυβέρνηση είτε αποσιωπούνται είτε υποβαθμίζονται, ειδήσεις που αφορούν την αντιπολίτευση περνούν στα ψιλά –στην καλύτερη περίπτωση.
Τρανταχτό παράδειγμα τα "στραβοπατήματα" του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη επί καραντίνας, είτε με το μότο κρος στην Πάρνηθα είτε με το τραπέζι στο σπίτι του τοπικού βουλευτή στην Ικαρία. Μεγάλα ΜΜΕ αποσιώπησαν μια είδηση που είχε γίνει viral στα social media, με τον πρωθυπουργό να παραδέχεται σε τηλεοπτική του συνέντευξη ένα καραμπινάτο λάθος που τα περισσότερα Μέσα δεν μετέδωσαν καν…
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να δαιμονοποιεί και πάλι τα ΜΜΕ, μήπως και βρει λύση στα δικά του πολιτικά και ιδεολογικά αδιέξοδα. Δεν είναι πρώτη φορά άλλωστε. Εχουν προηγηθεί τα γνωστά βιντεάκια ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζουν τους δημοσιογράφους ως αργυρώνητους, οι συνεχείς ατάκες Πολάκη περί "βοθροκάναλων" και η εμμονική αντιμετώπιση των Μέσων και των δημοσιογράφων ως εχθρών ή ως υπόπτων. Εκτός βέβαια από τα "δικά μας παιδιά".
Ακόμη και αν δεχτούμε ότι στην πλειονότητα των ΜΜΕ επικρατεί ένα κλίμα "Γαλάζιας Πατρίδας" υπέρ του κυβερνώντος κόμματος, είναι δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι η αδέσμευτη δημοσιογραφία βρίσκει το πρότυπό της στην Αυγή, στο Documento και την ΕΡΤ επί ΣΥΡΙΖΑ. Και στην Εξεταστική, πέρα από την κυβέρνηση, θα πρέπει να απολογηθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο για τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα όσο και για τις αμφιλεγόμενες δημοσκοπήσεις σε φιλικά του Μέσα που έδειχναν "ντέρμπι" το 2019 σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες.
Άλλωστε, αν τα ΜΜΕ και οι δημοσκοπήσεις καθόριζαν τις εξελίξεις, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε βρεθεί στην κυβέρνηση το 2015, ούτε στο διχαστικό δημοψήφισμα του 2015 θα είχε επικρατήσει το "όχι" κόντρα σε όλα σχεδόν τα Μέσα. Εκτός αν η "αριστερή" αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για τους πολίτες είναι ότι πρόκειται για μια μάζα από άβουλα πιόνια, καθοδηγούμενα μέσω ΜΜΕ και δημοσκοπήσεων...
Ούτως ή άλλως, αποτελεί αφέλεια εν έτει 2021, στην εποχή των social media και με το κοινό καχύποπτο και πιο εκπαιδευμένο, να έχει κάποιος αυταπάτες ότι μπορεί να διαμορφώσει μια άλλη πραγματικότητα μέσω των ΜΜΕ ή να καταφέρει να αποκρύψει μια είδηση ή μια πληροφορία.
Οι επίδοξοι "αρχισυντάκτες" της πολιτικής συχνά ξεχνούν ότι τα ΜΜΕ τα διαχειρίζονται οι ιδιοκτήτες τους, οι διευθυντές τους και οι εργαζόμενοί τους. Αυτοί είναι υπεύθυνοι να αξιολογούν τα γεγονότα και να τα παρουσιάζουν, όπως αυτοί κρίνουν. Καλώς ή κακώς, οι "πελάτες", δηλαδή οι αναγνώστες/τηλεθεατές/ακροατές είναι αυτοί που θα επιβραβεύσουν ή θα απορρίψουν την στρατηγική κάθε μέσου.
Οσο για τα κρούσματα δημοσιογραφικής δουλοπρέπειας προς την εκάστοτε εξουσία, παραβίασης της δεοντολογίας, εξάρτησης από συμφέροντα, πιέσεων, εμμονών και ιδεοληψιών, αυτά θα πρέπει να τα λύσει ο ίδιος ο δημοσιογραφικός κόσμος. Και μάλιστα χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr