Διαβάζοντας τον Τσαβούσογλου

Ηταν ένα από τα παράδοξα της πρόσφατης κρίσης που ζήσαμε (;) με την Τουρκία. Κατ 'αρχάς, κανείς στην Αθήνα δεν ήξερε τι επιδιώκει η γειτονική χώρα. Ήθελε θερμό επεισόδιο; Ήθελε να φτάσει στα όρια την ένταση, ώστε να μας οδηγήσει σε διάλογο; Ήθελε με την κρίση να συσπειρώσει πίσω από τον Ερντογάν την τουρκική κοινή γνώμη; Άγνωστο. Ακόμα και αυτοί που θεωρητικά όφειλαν να γνωρίζουν, δεν είχαν σαφή απάντηση.

Οι αναλύσεις τους, συνδύαζαν τις διάφορες εκτιμήσεις, προσθέτοντας ψυχολογικού τύπου ερμηνείες για τον Ερντογάν που έχει αλλάξει μετά το πραξικόπημα, για τον Τούρκο Πρόεδρο που μετά την αρρώστια του έχει μεταμορφωθεί, συν η φημολογούμενη αντιπάθειά του για την Κυριάκο Μητσοτάκη.

Καθόλου παράξενο λοιπόν που η τελευταία εξέλιξη με το Oruc Reis αποτέλεσε έκπληξη. Για όλους. Εκεί που περίμεναν να εκδοθεί και νέα Navtex και μάλιστα ακόμα πιο κοντά στο Καστελόριζο, εκεί που οι εκτιμήσεις αφορούσαν στο πώς θα πρέπει να αντιδράσει η Ελλάδα, αν το ερευνητικό πλοίο ξεκινούσε έρευνες και εντός των 12 μιλίων, το Oruc Reis επέστρεψε στο λιμάνι της Αττάλειας. Ετσι ξαφνικά, χωρίς πειστική εξήγηση.

Η άγνοια για τις πραγματικές επιδιώξεις της Τουρκίας δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Για χρόνια η κυρίαρχη εκτίμηση για τις επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο, ήταν ότι κάνει "εξαγωγή της εσωτερικής της κρίσης”. Μπούρδες. Η ομιχλώδης ανάλυση περί "εσωτερικής κρίσης”, συνδυαζόταν με την άρνηση της Ελλάδας να αντιληφθεί και να κατανοήσει τα τουρκικά επιχειρήματα, είτε βάσιμα (ορισμένες φορές), είτε αβάσιμα (πολλές φορές). Ακόμα και στο Κυπριακό, η ανησυχία της Τουρκίας για το μέλλον του νησιού και τις γεω-στρατηγικές ισορροπίες, ήταν ένα παιχνίδι των πονηρών Άγγλων, που χρησιμοποιούσαν την Άγκυρα για να εμποδίσουν την Ένωση.

Κανείς δεν θυμόταν και κανείς δεν έδινε σημασία, ότι ήδη από τη δεκαετία του '50, ο τότε Πρόεδρος της Τουρκίας Τζελάλ Μπαγιάρ, είχε προειδοποιήσει ότι το μέλλον της Κύπρου είναι ζωτικής σημασίας για την Τουρκία, ενώ για την Ελλάδα είχε πει... είναι ένα "καπρίτσιο”.

Κανείς στην Ελλάδα δεν συνειδητοποιούσε ότι για την Τουρκία η Ένωση με την Ελλάδα αποτελούσε μια άλλη εκδοχή της Μεγάλης Ιδέας και τρόμαζε την πολιτική ελίτ, που φοβόταν την περικύκλωση της χώρας από μια εχθρική και επεκτατική δύναμη. Δικαίως ή αδίκως, δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία.

Υπό αυτή την έννοια είναι πολύ σημαντικό να διαβάσουμε πολύ προσεκτικά τα όσα γράφει στο άρθρο του στην "Καθημερινή” ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Να ακούσουμε από πρώτο χέρι τις τουρκικές διεκδικήσεις και τα τουρκικά επιχειρήματα. Υποθέτω θα ακολουθήσουν και πιο ειδικές αναλύσεις, αλλά εκ πρώτης όψεως ας σημειώσουμε τα εξής:

Ο κ. Τσαβούσογλου γράφει για 4 στόχους στην Ανατολική Μεσόγειο και αποφεύγει να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο Αιγαίο. Υποθέτω όχι τυχαία.

Σημειώνει λοιπόν ότι η Τουρκία επιθυμεί τη "δίκαιη και ισότιμη οριοθέτηση των θαλασσίων ορίων”, την ‘προστασία των δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα της, έναντι μαξιμαλιστικών και υπερβολικών διεκδικήσεων θαλασσίων ορίων”, σημειώνει για την ΑΟΖ και τα κοιτάσματα της Κύπρου ότι πρέπει να προστατευθούν τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, "μέσω της εγκαθίδρυσης ενός μηχανισμού ισότιμου διαμοιρασμού των κερδών”, ενώ κάνει λόγο για έναν δίκαιο και ισότιμο μηχανισμό ενεργειακής συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι στρογγυλεύει τις τουρκικές θέσεις, ότι τις διατυπώνει ευγενικά και κρύβει λόγια, ότι στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος και άλλα παρόμοια, δύσκολα κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι τα όσα διατυπώνει ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είναι προκλητικά και παράλογα.

Στη συνέχεια ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών αφιερώνει μια ολόκληρη παράγραφο για να υποστηρίξει ότι δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί υφαλοκρηπίδα στο Καστελόριζο έκτασης 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, γεγονός που θα στερούσε την Τουρκία από οποιαδήποτε υπολογίσιμη έκταση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η ελληνική θέση είναι προφανώς διαφορετική. Και διατυπώνεται κατηγορηματικά, αφού όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσει διάλογος και διαπραγμάτευση. Και κάθε πλευρά χρειάζεται όλα τα assets που διαθέτει στο τραπέζι. Πόσο μάλλον που το Διεθνές Δίκαιο, ενισχύει τα επιχειρήματά μας.

Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε πρόσφατες αποφάσεις του, μάλλον συντάσσεται με τα επιχειρήματα του Τούρκου υπουργού και όχι με την Ελλάδα.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr