Διαβάζουν οι Μητροπολίτες Κίσινγκερ;

Ο Χένρι Κίσινγκερ πέθανε πέρυσι τον Νοέμβριο (υπερ)πλήρης ημερών, έξι μήνες αφότου δρασκέλισε τα εκατό του χρόνια· κανένας από τους πολιτικούς του αντιπάλους δεν στάθηκε εξίσου τυχερός, χώρια που για τη συντόμευση του βίου πολλών εξ αυτών φρόντισε προσωπικά ο
ίδιος. Άφησε πίσω του μια βαριά κληρονομιά, τόσο σε όγκο (πολυσέλιδα έργα διπλωματικής ιστορίας, συχνά αυτοβιογραφικά, πολύτιμα για όσα αποκαλύπτουν αλλά –κυρίως- για όσα αποσιωπούν) όσο και σε ηθική απαξία: αμφιλεγόμενο πρόσωπο του δικού του βεληνεκούς είχε να εμφανιστεί από τον καιρό του αυστριακού καγκελάριου Κλέμενς φον Μέτερνιχ, με τον οποίον ο γερμανοεβραϊκής καταγωγής Κίσινγκερ κολακευόταν να ακούει να τον συγκρίνουν.

Την προπερασμένη Κυριακή (21.1.2024) η "Καθημερινή" προσέφερε στους αναγνώστες της μια φωτομηχανική ανατύπωση από την τρίτη έκδοση της περίφημης "Δίκης του Κίσινγκερ" του Κρίστοφερ Χίτσενς, που είχε κυκλοφορήσει πρώτη φορά στα ελληνικά το 2003 από τις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της "Εστίας", σε γλαφυρή μετάφραση του Θανάση Γιαννακόπουλου. Ο αγγλοαμερικανός δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς (1949-2011), ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και θαρραλέα άτομα που πέρασαν από τον πλανήτη, δεν έκρυψε ποτέ την απαρέσκειά του για τον βίο και την πολιτεία του Χένρι Κίσινγκερ, ακόμη και για το συγγραφικό του "ύφος" στα αυτοβιογραφικά του κείμενα, ένα κράμα αφόρητου ναρκισσισμού και κουτοπόνηρης απολογητικής με ισχυρή δόση απόκρυψης στοιχείων,
αναλόγως με το κατά πόσον ο ίδιος ο Χένρι για την εκάστοτε μυστική ή φανερή "ενέργειά" του, πρώτα ως Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ κι έπειτα ως Υπουργός Εξωτερικών, έκρινε σκόπιμο να κοκορευτεί ή να κάνει το κουνέλι.

Ο Χίτσενς, με όσα τεκμήρια είχε στη διάθεσή του έως το 2001 (αργότερα θα αποκαλυφθούν πολύ περισσότερα), βγάζει στη φόρα τα "άπλυτα" του Κίσινγκερ σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης: Ινδοκίνα, Μπαγκλαντές, Χιλή, Κύπρος, Ανατολικό Τιμόρ… Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Χίτσενς, ο Κίσινγκερ αποδείχτηκε μεγάλος μαέστρος της "διπλής τακτικής", τουτέστιν εκείνης της αμοραλιστικής μεθόδου που, αναντίρρητα, προϋπήρχε του Κίσινγκερ (εντοπίζουμε σπέρματα από τη χρήση της, τουλάχιστον στους νεωτερικούς χρόνους, ταυτόχρονα με τον τοκετό των εθνικών κρατών και την παρεπόμενη αυξημένη ανάγκη "διγλωσσίας" στις νεόκοπες διακρατικές σχέσεις) και σου παρέχει τη δυνατότητα να ενεργείς ως διπρόσωπος "Ιανός" στον ίδιο τόπο, την ίδια χρονική περίοδο: ήπιος και αξιοπρεπής σε ένα πρώτο επιφανειακό επίπεδο, ανάλγητος κι εγκληματικός σε ένα δεύτερο, βαθύτερο και πιο επιδραστικό (ως προς τις συνέπειες των ενεργειών σου). Μαθήτρια το πρωί, πόρνη το βράδυ; Όχι. Κάτι πιο σύνθετο. Μαθήτρια και πόρνη το ίδιο πρωινό.

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος εάν έστω κι ένας από τους μητροπολίτες που έλαβαν μέρος στις εργασίες της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου την περασμένη Τρίτη στη Μονή Πετράκη, με αποκλειστικό αντικείμενο στην ημερήσια ατζέντα το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, έχει διαβάσει ποτέ κάποιο από τα πονήματα του Χένρι Κίσινγκερ και είναι εξοικειωμένος, ως εκ τούτου, με τη "διπλή τακτική" (το να έχει διαβάσει Χίτσενς σχεδόν το αποκλείω, καθότι ο Χίτσενς ήταν δεδηλωμένος μαχόμενος άθεος και προκαλεί αποστροφή σε οιονδήποτε ρασοφόρο οιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος). Εικάζω λοιπόν ότι η σκανδαλώδης ομοιότητα των περισσότερων "τοποθετήσεων" στην Ιερά Σύνοδο με τη "διπλή τακτική" του Χένρι Κίσινγκερ έχει μάλλον βιωματικό υπόστρωμα –αταβιστικό, θα έλεγα, ενστικτώδες- παρά είναι απότοκος μελέτης. Οι μητροπολίτες "τοποθετήθηκαν" με τον τρόπο που "τοποθετήθηκαν" διότι με κανέναν άλλον τρόπο δεν θα μπορούσαν να "τοποθετηθούν". Σοφόν το σαφές.

Ας μπούμε για λίγο στα παπούτσια του Χίτσενς –όπως θα έλεγαν οι φίλοι μας οι αγγλοσάξονες. Τι τεκμήρια έχουμε στη διάθεσή μας για τις "τοποθετήσεις" των μητροπολιτών; Δύο ειδών: τα "επίσημα" και τα "ανεπίσημα". Τα "ανεπίσημα" τεκμήρια είναι και αυτά, υπό μία έννοια,
"επίσημα", διότι κανένας από τους άμεσα ενδιαφερόμενους μητροπολίτες δεν τα διέψευσε, τουναντίον: διέρρευσαν με την ανοχή, αν όχι την έγκριση ή/και την προτροπή τους. Στα καθαυτά "επίσημα" τεκμήρια συγκαταλέγονται το κοινό ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου και το μπαράζ των τηλεοπτικών εμφανίσεων του εκπροσώπου Τύπου της, μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής Παντελεήμονα (σε μία από αυτές είχα τη χαρά κι εγώ να διασταυρώσω ξίφη μαζί του). Το κοινό ανακοινωθέν είναι μνημείο ηπιότητας –του στυλ "τι να κάνουμε, βρε παιδιά, η Πολιτεία νομοθετεί, δεν νομοθετούμε εμείς"- ενόσω ο Παντελεήμων, παραβλέποντας συνειδητά το γεγονός ότι πουθενά στα Πατερικά Κείμενα δεν εντοπίζουμε τη λέξη "αγάπη" δίπλα στη λέξη "ομοφυλόφιλος" (απεναντίας, βρίσκουμε συχνά δίπλα του τα λήμματα "αμαρτία" [θανάσιμη, ασυγχώρητη], "Κόλαση", "καταδίωξη", "λιθοβολισμός"), επιδόθηκε σε μια ακατάσχετη, ανέξοδη κι εξόχως παραπλανητική "αγαπολογία". "Φονταμενταλιστή" δεν τον λες τον Παντελεήμονα· "Ταρτούφο" τον λες σίγουρα.

Το να πιστέψει κανείς ότι η κοινή γνώμη ενημερώνεται κι επηρεάζεται αποκλειστικά από τα επίσημα ανακοινωθέντα και τις παραδοσιακά άγευστες, άχρωμες και άοσμες δηλώσεις των εκπροσώπων Τύπου είναι το ίδιο με το να πιστέψει ότι ψηφίζουμε με μοναδικό γνώμονα και αφού πρώτα ξεκοκαλίσουμε τα προεκλογικά ευχολόγια των κομμάτων ή/και επιδείξουμε τυφλή πίστη στις πομφόλυγες που εκσφενδονίζουν οι πολιτικοί από τα μπαλκόνια· "ανεπίτρεπτη τόση αθωότης", όπως θα έλεγε και ο Δημήτρης Πουλικάκος. Τούτων δοθέντων, τα τύποις "ανεπίσημα" τεκμήρια αποκτούν σφόδρα μεγαλύτερη επιδραστική ισχύ από τα τύποις "επίσημα", αρχής γενομένης από εκείνα που επισημαίνουν τα "διαφυγόντα κέρδη" της Εκκλησίας σε περίπτωση που ψηφιστεί το "διαβόητο" νομοσχέδιο. Ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, στην κεντρική του εισήγηση, δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια ψυχική ασθένεια, πέρα από αμαρτία και αφού η σύγχρονη ψυχιατρική –κακώς, κάκιστα- έχει αυτοβούλως παραιτηθεί από την υποχρέωση να την θεραπεύσει, απομένει στην Εκκλησία η δυσβάσταχτη αυτή αποστολή μέσω της μετανοίας –διαδικασία που θα τορπιλίσει προφανώς η Πολιτεία εάν θεσμοθετήσει τον γάμο των αμαρτωλών και απενοχοποιήσει την αμαρτία τους. Ακόμη πιο λιανά μάς τα κάνει ο Φθιώτιδος Συμεών: "Η διαφορά μεταξύ πολιτικού γάμου ετεροφυλοφίλων και ομοφυλοφίλων είναι ότι ο πρώτος μπορεί να διορθωθεί με μεταγενόμενο θρησκευτικό, και αυτό έχει μεγάλη σημασία". Τουτέστιν; Πολιτικός γάμος που δεν επιδιορθώνεται με θρησκευτικό, προκαλεί ανήκεστο βλάβη στο παγκάρι· θα βγάλουμε τα ματάκια μας με τα χεράκια μας.

Τέλος, τα τύποις "ανεπίσημα" αλλά ευρέως δημοσιευμένα τεκμήρια βρίθουν από εκφοβισμούς και απειλές των μητροπολιτών προς τους εκπροσώπους της Πολιτείας, σε κατάφωρη αντίθεση, αν όχι ωμή αναίρεση του πνεύματος που διαπερνά το κοινό ανακοινωθέν. Το φαταλιστικό "τι να κάνουμε, βρε παιδιά, η Πολιτεία νομοθετεί" βγάζει ξαφνικά νύχια, μεταμορφώνεται αυθωρεί και παραχρήμα σε "εάν περάσετε το νομοσχέδιο, θα υποστείτε τις ολέθριες για εσάς συνέπειες".

Ο Μεσογαίας Νικόλαος προτείνει τη διοργάνωση πανελληνίων λαοσυνάξεων διαμαρτυρίας κατά το χριστοδουλικό προηγούμενο, ενόσω ο Πειραιώς Σεραφείμ και ο Κερκύρας Νεκτάριος προχωρούν ένα βήμα παραπέρα: προτείνουν την επιβολή επιτιμίου (εκκλησιαστικής ποινής,
συνήθως απαγόρευσης συμμετοχής στο "μυστήριο" της θείας μετάληψης) σε όσους βουλευτές ψηφίσουν το "επάρατο" νομοσχέδιο. Έχω την αίσθηση ότι τόσο ο Μεσογαίας, όσο και οι Πειραιώς – Κερκύρας έχουν πλήρη επίγνωση ότι πολύ δύσκολα θα περάσουν οι ακραίες τους "τοποθετήσεις" στο κοινό ανακοινωθέν (όπως και δεν πέρασαν). Ποσώς τους ενδιαφέρει. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να περάσουν –μέσω των εγκεκριμένων "διαρροών" του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ- τόσο στο ποίμνιό τους, όσο και –πρωτίστως- στους αυριανούς αποδιοπομπαίους τράγους του ποιμνίου τους, τους βουλευτές που θα έχουν το θράσος να αψηφήσουν τη "γραμμή" τους. Master class "διπλής τακτικής". Αναμφίβολα ο δόκτωρ Χένρι Κίσινγκερ θα το πρότεινε ολόθερμα στους φοιτητές του.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr