Ακολουθώντας πιστά τις παρακάτω οδηγίες πολιτικού σχεδιασμού - που κάποια στιγμή πρέπει να γίνουν manual- μπορείτε αν είστε πολιτικός να οδηγήσετε μια κοινωνία στην αυτοκαταστροφή με την μπάντα να παιανίζει και τα λάβαρα να ανεμίζουν περήφανα.
Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να ισοπεδώσετε το προϋπάρχον αξιακό σύστημα, αυτό που μαθαίνει κανείς από το νηπιαγωγείο βάζοντας εύστοχα ένα ερωτηματικό στο τέλος κάθε ηθικού αξιώματος ακόμη κι αν μιλάμε για τις …..10 εντολές. Η σταδιακή χαλάρωση που επέρχεται μέσα στο χρόνο επιτρέπει σε εσάς να βαφτίζετε τις απαράδεκτες μεθόδους σας «τέχνη του εφικτού» και στην κοινωνία να τις αποδέχεται σαν τέτοια και με τη σειρά της να την εφαρμόζει στη δική της κλίμακα. Από τη στιγμή που όλα είναι «σχετικά» που υπάρχει μια τεράστια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο, δεν υπάρχει πια ηθικό κοινωνικό πλαίσιο και σε εύλογο χρονικό διάστημα δεν θα υπάρχει πια ούτε νομικό. Η κοινωνική θέσμιση περνά πια στη σφαίρα του ότι θέλω -κι ότι μπορώ- κάνω, όπως όλοι...
Το δεύτερο είναι να δημιουργείτε συνεχώς πλειοψηφίες αρνητικής δυναμικής. Δεν έχετε παρά να διαβεβαιώνετε σχεδόν όλα τα target groups ότι έχουν πάντα δίκιο , ότι έχουν δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις, ότι εσείς είστε εδώ για να δικαιωθεί η παραγνωρισμένη και αδικημένη αξία τους, ότι δεν υπάρχουν κριτήρια και μάλιστα αντικειμενικά σ αυτή τη ζωή αλλά ότι όλοι αξίζουν μια θέση στο βάθρο κι εσείς θα τους την δώσετε ούτως ή άλλως. Σε λίγο όλες αυτές οι ομάδες θα είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά στα κάγκελα, θα καταργήσουν στην πράξη όλα όσα εμποδίζουν την εφαρμογή οποιασδήποτε αξιολόγησης, δίκαιης και χρηστής λειτουργίας, αναλογικής προόδου κλπ Θα υπάρξει μια αξιακή ισοπέδωση προς τα κάτω, αντιπαραγωγική και οπισθοδρομική που όμως θα ικανοποιεί τους πολλούς.
Το τρίτο αφορά στον έλεγχο. Ο έλεγχος είναι το παν για μια πολιτική κάστα. Αν χαθεί χάνεστε κι εσείς μαζί του, οπότε πρέπει να κάνετε τα πάντα για να παραμείνει κρατικιστικό ένα σύστημα. Από το μαντρί στην Ανω Ραχούλα μέχρι την επένδυση δις στο «φιλέτο» πρέπει να είστε εκεί. Όχι με πέντε- δέκα απλούς διαφανείς κανόνες, αλλά με διακόσιους και ει δυνατόν διασκορπισμένους σε είκοσι-τριάντα διαφορετικά επίπεδα ελέγχου για να μην μπορεί κανείς να σας αγνοήσει. Πείτε ότι θέλετε. Ότι προστατεύετε το δημόσιο συμφέρον , ότι διασφαλίζετε την νομιμότητα, ότι είστε το τείχος απέναντι στα ιδιωτικά αχόρταγα συμφέροντα, ότι είστε η φωνή του λαού κι η φωνή του Θεού. Πείτε ότι θέλετε λοιπόν ανά περίπτωση αλλά διατηρείστε τον ασφυκτικό έλεγχο χωρίς αναστολές . Αναστολή μόνον αν έχετε όφελος, κάθε είδους όφελος ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία για το δρόμο που πρέπει να ακολουθεί ο κάθε πολίτης ή επιχείρηση προκειμένου να κάνει κάποτε τη δουλειά του.
Το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο. Κάποτε θα τελειώσουν τα λεφτά και τα δανεικά. Θα μείνετε εσείς και τα συντρίμμια . Θα πρέπει να ετοιμάσετε μια ανάλογη της ιστορικής παράδοσης της χώρας, παράσταση. Δεν είναι αυτοκαταστροφή είναι εισβολή και κατοχή. Δεν είναι το αποτέλεσμα μια πολυετούς αποσάθρωσης , είναι μια παράλογη αδικία σε βάρος ενός μικρού πλην περήφανου βασανισμένου λαού. Δεν είστε εσείς , είναι οι άλλοι οι ξένοι, οι ισχυροί. Δεν είναι λύση η εκ βάθρων ανασυγκρότηση αλλά ο αγώνας για συνέχιση του ίδιου έργου….
Αν τα καταφέρετε , θα κυβερνήσετε. Άλλωστε αυτό είναι το θέμα , όλα τα άλλα είναι για τους αφελείς που σας ψηφίζουν.