'Eνας ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει

Η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί διακηρυγμένο στόχο για σημαντικό τμήμα της κεντροαριστεράς. Αυτό σημαίνει ότι στις εκλογές όχι μόνο πρέπει να ηττηθεί, αλλά να απωλέσει σταδιακά τη θέση του βασικού αντιπάλου της ΝΔ και (ει δυνατόν) να επανέλθει σταδιακά στα προ του 2010 ποσοστά του.

Σε επίπεδο πολιτικών θέσεων, η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη συντελεστεί. Το αφήγημα του Αλ.Τσίπρα όπως είχε οικοδομηθεί μετά το 2010, έχει πλήρως ακυρωθεί. Αρκεί να ανατρέξει κάποιος στο πώς καταγράφονταν οι βασικές θέσεις του, στο συνέδριο του 2013 για να αντιληφθεί ότι η κυβερνητική πραγματικότητα ήλθε να γκρεμίσει όλα όσα συγκροτούσαν το πρόγραμμά του ως κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. 'Ελεγε τότε: “Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει”.

Τι από τα παραπάνω ισχύει σήμερα; Τίποτα! Ο κ.Τσίπρας πανηγυρίζει για τις ανεπαρκείς αποφάσεις για το χρέος, δεν αμφισβητεί σε καμιά περίπτωση την ένταξη στην ευρωζώνη, τηρεί τις ακόμη πιο σκληρές μνημονιακές υποχρεωσεις που ανέλαβε ο ίδιος, εμφανίζεται πρόθυμος να ικανοποιήσει απαιτήσεις που ουδείς από τους προκατόχους του τόλμησε.

Όσοι λοιπόν αντιπολιτεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ με όρους του 2014 και μιλούν για καθεστώς Μαδούρο, πολεμούν ένα κόμμα που δεν υπάρχει πλέον. Αρκεί μια αγκαλιά με τον Γιούνγκερ κι ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη από την Α.Μέρκελ για να ακυρωθούν τα περί τριτοκοσμικών δικτατοριών, όσο κι αν τις υποστηρίζει στο Ευρωκοινοβούλιο. Επίσης ο διεθνής πλέον όρος “kolotoumba” χαρακτηρίζει την αναίρεση των υποσχέσεών του, συνιστά όμως ταυτόχρονα και τη μετακίνησή του σε πιο ρεαλιστικές επιλογές. Τα “φροντιστήρια ρεαλισμού” κόστισαν στον ελληνικό λαό πάνω από 100 δισ.ευρώ, οικονομική στασιμότητα και μακροχρόνιες δεσμεύσεις της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό έχει κρίση ταυτότητας. Συνεχίζει να αυτοπροσδιορίζεται ως κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς παρότι οι σχέσεις του είναι πλέον πιο στενές με τους σοσιαλδημοκράτες. Θέλει να διαμορφώσει δίπολο προοδευτισμού-συντηρητισμού όταν συγκυρνάει με την επιτομή του συντηρητισμού, που είναι ο Π. Καμμένος. Η σημαία του αντιαμερικανισμού έχει υποσταλεί και έχει υποκατασταθεί με θερμά λόγια για το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Ο κ.Τσίπρας δεν έχει ιδεολογικούς ενδοιασμούς. Είναι ικανός να φορέσει όποιο κοστούμι μπορεί να τον κρατήσει στην εξουσία ή να τον διατηρήσει στη θέση του επικεφαλής της αντιπολίτευσης ώστε να επιστρέψει ύστερα από κάποια χρόνια κι αφού απαλλάξει το κόμμα του από ιδεολογικά απομεινάρια προηγούμενων εποχών. Παρότι οι συναναστροφές του με τη σοσιαλδημοκρατία γίνονται από ανάγκη και σημαντικό μέρος των στελεχών του διέπεται από αντιλήψεις που δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τη φιλελεύθερη δημοκρατία, αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει να κερδίσει σε τίποτα από τα αριστερά κι ότι η εκλογική δεξαμενή του μπορεί να είναι μόνο προς το χώρο της κεντροαριστεράς. Κι αυτό κατεγράφη με σαφήνεια το καλοκαίρι του 2015, όταν είδε να φεύγει περίπου το 1/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του και στις εκλογές που ακολούθησαν η ΛΑΕ δεν κατόρθωσε να μπει στη Βουλή. Τώρα αναζητά νέο αφήγημα αφού το παλιό έχει πεταχθεί οριστικά στον σκουπιδονεκέ της ιστορίας. Η υποστήριξη των συμφωνιών του με την ΕΕ αναιρεί τις καταγγελίες περι αντιευρωπαϊσμού και η συμφωνία για το Μακεδονικό, δίνει τη δυνατότητα στον κ.Τσίπρα να εμφανιστεί απέναντι στον εθνικισμό.

Η ακύρωση του αφηγήματος του, δεν κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε σοσιαλδημοκρατική δύναμη, ούτε τον κ.Τσίπρα ένθερμο υποστηρική της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Τον αναγκάζει να ψάξει για νέους δρόμους, αφού τίποτα από τα παλιά δεν έχει μείνει όρθιο. Δεν αγάπησε ξαφνικά, ούτε τον Βίλι Μπράντ, ούτε τον Μιτεράν. Αλλά είναι ικανός να ομνύει στο ονομά τους αν αυτό υπηρετεί τους πολιτικούς του στόχους. Περιμένουμε λοιπόν στην προεκλογική περίοδο που έρχεται να ακούσουμε πολλά περί διαπλοκής και σύγκρουσης με τον νεοφιλελευθερισμό, ανάμεικτα με προσωπικές επιθέσεις. Η αντιπαράθεση μαζί του θα είναι αποτελεσματική όταν αναφέρεται στα σημερινά του πεπραγμένα κι όχι στις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ του 2015 οι οποίες, ευτυχώς, δεν πραγματοποιήθηκαν γιατί θα ζούσαμε στιγμές που ουδείς θα θελε να ζήσει.

------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr