Έχει καμία τύχη ο Κασσελάκης;

Θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός υποψήφιος. Νέος, ωραίος, μοντέρνος, επιτυχημένος, πλούσιος και gay. Ακαταμάχητος συνδυασμός για ένα κόμμα που έχει χάσει το sex appeal του και την πρόσβαση στους νέους. Γιατί όχι λοιπόν ο Στεφανος Κασσελάκης για διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα;

Μήπως γιατί είναι νέος, ωραίος, μοντέρνος, επιτυχημένος και πλούσιος;

Απέναντί του έχει έναν αιώνιο φοιτητή που αν δεν είχε έναν κληρονομημένο κοσμοπολιτισμό και ένα χιούμορ που τον διασώζει, θα περνούσε τελείως απαρατήρητος ακόμα και σε πάρτι με πωλητές τάπερ, έναν νταραβεριστή της εξουσίας που μοστράρει την ποινική του καταδίκη ως παράσημο αριστεροσύνης, έναν υπερήλικα παλαιοπασόκο, οπαδό των ψεκασμένων θεωριών συνωμοσίας, που δεν έχει συναίσθηση ούτε της αλλαγής εποχής, ούτε του κοινωνικού περιβάλλοντος και μια οπαδό της αριστερής παλινόρθωσης που ξεχωρίζει όχι τόσο με τις ιδέες της, αλλά με το γεγονός ότι το physique της κάνει τόσο μεγάλο κοντράστ με τις παρωχημένες απόψεις της, που προξενεί εντύπωση και περιέργεια. Γιατί όχι ο Στέφανος Κασσελάκης λοιπόν;

Κάτω από τις αναρτήσεις του, για τις ιδέες και τις προτάσεις που του στέλνουν οι followers και που θέλει να εντάξει στο πρόγραμμά του, διαβάζω την κριτική ότι όλες είναι κοινότοπες και δεν έχει πρωτότυπες, ριζοσπαστικές ιδέες. Εντάξει η πρόταση να γίνει η Ελλάδα "πρότυπο ισότητας στην Ευρώπη" μπορεί να μην μας άφησε με το στόμα ανοιχτό, αλλά η ιδέα να ανοίξει το δημόσιο πανεπιστήμιο σε δωρεές και συνεργασίες με ξένα πανεπιστήμια δεν είναι αδιάφορη - τουλάχιστον για στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ -, ούτε είναι για πέταμα η πρόταση για τη γενίκευση της επιστολικής ψήφου ή τη μετατροπή του ελληνικού Στρατού σε αμιγώς επαγγελματικό. Ή η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών.

Μπορεί να μην είναι τόσο πετυχημένη βέβαια όσο η πρόταση του μαστρο - Νίκου Παππά στους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, που τους κάλεσε να "χτίσουν μαζί το σπίτι κάθε προοδευτικού πολίτη" ή η πρόταση Αχτσιόγλου, για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο "που θα επενδύει στην έρευνα και την καινοτομία και θα υποστηρίζει την προσπάθεια του κάθε εργαζόμενου, ελεύθερου επαγγελματία, επιστήμονα, αγρότη και επιχειρηματία", αλλά υποθέτω ότι έτσι είναι με τα προγράμματα των υποψηφίων. Είναι γενικόλογα.

Μήπως δεν είναι αρκετά αριστερός; Συγνώμη που προβοκάρω τις ευαίσθητες ψυχές όσων θα πάνε να ψηφίσουν για τον διάδοχο του κ. Τσίπρα, αλλά γιατί είναι προσόν να είσαι αριστερός σήμερα ή γιατί είναι απαραίτητο να είναι παραδοσιακός αριστερός ο νέος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ; Βασικό προσόν του ηγέτη είναι να ενώνει τους οπαδούς, να πείθει τους ψηφοφόρους και να μπορεί να κερδίσει τις εκλογές, όχι να είναι αριστερός. Εκτός και αν πιστεύουν ακόμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει τον κόσμο και την Ελλάδα και θα μεταμορφώσει τις αγορές, τα νταούλια και τον καπιταλισμό στην Ευρώπη. Ούτε η Αχτσιόγλου δεν τα λέει πια αυτά.

Εν πάση περιπτώσει, αν δεν με πιστεύουν ας ρωτήσουν και τον Αλέκο Αλαβάνο που κάτι ξέρει παραπάνω. Άλλωστε αν το αριστερόμετρο έβγαζε τους ηγέτες, θα ήταν απλό. Θα αρκούσε να βρούνε τον τελευταίο αναγνώστη των "Ιστοριών του κυρίου Κόινερ" και θα τον εξέλεγαν πρόεδρο. Φοβάμαι ότι δεν θα βρουν προκοπή…

Μήπως φταίει που ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πλούσιος και έχει κάνει την περιουσία του στις ΗΠΑ; Και μάλιστα στα ναυτιλιακά; Η αλήθεια είναι ότι τα προσόντα αυτά δεν είναι και τα πιο δυνατά για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου ο κρατισμός είναι ακόμα αξία αδιαπραγμάτευτη και οι προσλήψεις στο δημόσιο το φάρμακο δια πάσα νόσον και πάσα μαλακία, αλλά θα ήμασταν άδικοι αν θεωρούσαμε το βιογραφικό του Στέφανου Κασσελάκη το μεγάλο εμπόδιο για την εκλογή του. Άλλωστε, ο Στέφανος Κασσελάκης έχει εγκαταλείψει την Goldman Sachs γιατί είδε - λέει - την αλαζονεία που δημιουργεί ο πλούτος (μεταξύ μας ακούγεται λίγο υπερβολικό αυτό) και έχει δουλέψει και για τον Μπάιντεν.

Το μεγάλο του εμπόδιο μάλλον είναι ότι δεν είναι δικός μας. Δεν ήταν μαζί μας ούτε στις πορείες για το Πολυτεχνείο, ούτε στις καταλήψεις, δεν ήταν μαζί μας ούτε στη Γενοβα, ούτε στις διαδηλώσεις έξω από την ΕΡΤ, δεν ήταν μαζί μας στις ΚΟΒες με τον Μπανιά, ούτε στις κινητοποιήσεις για τον νόμο του Αρσένη, δεν έτρεχε στις διαδηλώσεις για τον Γρηγορόπουλο, δεν έχει καν ακούσει για τη Β Πανελλαδική, ούτε έκλαψε όταν κατέβηκε η κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο. Είναι άλλη εποχής και άλλης κουλτούρας. Είναι ξένος.

Και αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί αυτή είναι η μεγάλη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα που γνώρισε δόξες υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, απευθυνόμενο σε άλλα κοινά εκτός της στενής αριστεράς, τώρα συρρικνώνεται σε κόμμα μιας αυστηρής ιδεολογικής μονοχρωμίας και όσοι δεν ανήκουν σε αυτό το θρησκευτικό γκρουπ, θεωρούνται περίπου παρείσακτοι και αιρετικοί. Μη αποδεκτοί. Ύποπτοι ξενιστές. Και γι αυτό δεν έχουν και καμία ελπίδα εκλογής…κακά τα ψέματα.

Σε κάθε περίπτωση ο Στέφανος Κασσελάκης τάραξε τα νερά. Έδωσε προς στιγμήν τουλάχιστον ένα απρόσμενο ενδιαφέρον, σε μια κομματική διαδικασία που προκαλούσε την αφόρητη πλήξη και την αδιαφορία ακόμα και των άμεσα εμπλεκομένων. Ταυτόχρονα έδειξε πόσο "ολίγοι" και άχρωμοι είναι οι υπόλοιποι υποψήφιοι, πόσο δύσκολο θα είναι με τις παλαιοκομματικές τους ιδέες και το στιλ των κλασικών απαρατσίκ, να αναβιώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον βγάλουν από το τέλμα του 18%. Και αυτό από μόνο του είναι μεγάλο κέρδος.

Ίσως, μάλιστα να είναι κέρδος τελικά και για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν θελήσουν να δουν την αλήθεια.

Υ.Γ. Το καλύτερο που κυκλοφορεί για τον Κασσελάκη και δείχνει πόσο θετικά γράφει στην κοινή γνώμη, γεγονός που αποτυπώνεται και στον μιντιακό θόρυβο που ξεσήκωσε, είναι ότι "αν δεν καταφέρει τελικά να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί πάντα να τον πάρει ο Μητσοτάκης για το κυβερνητικό του επιτελείο". Δίπλα στον Πιερρακάκη και τον Σκέρτσο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr