Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καταλάβει ή αποφεύγουν να εξηγήσουν ανοιχτά γιατί έχασαν πανηγυρικά σε τρεις εκλογές μέσα σε λίγους μήνες, αλλά τουλάχιστον τσακώνονται για τα σημαντικά.
Όπως π.χ., για το πόσα επίθετα θα αποδώσει στην Παναγία ο Αλέξης Τσίπρας. Και από κοντά ο Πολάκης και ο Καρανίκας να στηρίξουν κάθε επιλογή του αρχηγού, ακόμη και αν η ρητορική του θυμίζει τους –ενσωματωμένους στον ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Το ζήτημα βέβαια δεν είναι αν έγινε ξαφνικά θρήσκος ο Αλέξης Τσίπρας ή αν μετά τη σοσιαλδημοκρατία στοχεύει και στη …χριστιανοδημοκρατία, όπως εύστοχα σχολίασε ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς.
Ούτε καν η υποκρισία με τις ξαφνικές "δοξολογίες" από –κατά δήλωσή τους- αριστερούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να υποστηρίξει τα πάντα και τα αντίθετά τους, αρκεί να υπάρχει κάποιο όφελος.
Και ύμνους στην Παναγία και Ριζοσπαστική Αριστερά.
Και χωρισμό εκκλησίας και κράτους και αποπομπή Φίλη από το υπουργείο γιατί ενόχλησε την Εκκλησία.
Και "η θάλασσα δεν έχει σύνορα" και αριστερές φουστανέλες κατά της Τουρκίας.
Και το "Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του" και βολές στην δεξιά κυβέρνηση για ενδοτισμό.
Και "να πάμε στη Χάγη" με την Τουρκία και με τον Καμμένο υπουργό Άμυνας.
Και μέτωπο στην ακροδεξιά και συνεργασία με τους ΑΝΕΛ.
Και απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και νεοφιλελεύθερη πολιτική με μνημόνια όταν κυβερνάμε.
Και καταγγέλλουμε την "Ευρώπη φρούριο" και στήνουμε Μόριες.
Και "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" και ο Τραμπ "είναι καλός με ένα διαβολικό τρόπο".
Και "σκίζουμε Μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο" και "το δικό μας είναι καλύτερο από των άλλων".
Και καταγγέλλουμε τη διαπλοκή και τους "καναλάρχες" και δίνουμε συνεντεύξεις στα κανάλια τους.
Και "ΝΔ – ΠΑΣΟΚ κατέστρεψαν και λεηλάτησαν τη χώρα 40 χρόνια" και ύμνους στη δεκαετία του ’80 και τον Ανδρέα.
Και ο Σημίτης "νεοφιλελεύθερος" και όσοι τον στήριξαν ευπρόσδεκτοι στην "Προοδευτική Συμμαχία".
Και "ο ΓΑΠ μας έβαλε στα Μνημόνια" και οι υπουργοί του πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Και εναντίον του "γαλάζιου παρακράτους" και αγκαλιά με τον Παπαγγελόπουλο, προφανώς για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου.
Όσο χρόνια και αν περάσουν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρνει να απαλλαχθεί από τον οπορτουνισμό, που τον γιγάντωσε εκλογικά, τον κυνισμό, με τον οποίο άσκησε την εξουσία και τον λαϊκισμό που τον χαρακτηρίζει σταθερά την τελευταία δεκαετία.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα στοιχεία αυτά εντοπίζονται συχνά στα κόμματα εξουσίας. Σύμφωνοι. Και το ΠΑΣΟΚ του ’75 με το ΠΑΣΟΚ του 2005 μικρή σχέση είχαν. Χρειάστηκαν όμως και 30 χρόνια, όχι πέντε…
Και η ΝΔ που κατήγγειλε το "ξεπούλημα της Μακεδονίας", τώρα "τηρεί και τιμά" την εμφανώς θετική Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο λαϊκισμός δεν κάνει διακρίσεις, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ διακρίθηκε και έκανε πρωταθλητισμό.
Επομένως το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κατά πόσον ο αρχηγός είναι θρησκευόμενος ή αν το κόμμα έχει –και πόσες- θεούσες. Είναι ιδεολογικό και κατ’ επέκταση βαθιά πολιτικό. Γιατί η στάση και η συμπεριφορά του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος συνδιαμορφώνει το ύφος και την ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Και η ιστορία δεν καταγράφει μόνο τις πράξεις, αλλά και τα μεγέθη του καθενός.