Φιάσκο ναι, αλλά όχι και αποστασία

Η τρίτη (και η λίγο μεγαλύτερη) αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα τους τελευταίους 13 μήνες δεν στέφθηκε από ιδιαίτερη επιτυχία.

Μετά το πλήγμα από τις καταστροφικές πυρκαγιές, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να ανανεώσει την εικόνα της κυβέρνησης, αλλά η υπόθεση κατέληξε σε πολιτικό και επικοινωνιακό αυτογκόλ, λόγω του φιάσκου με την υπουργοποίηση του ναυάρχου ε.α. Ευάγγελου Αποστολάκη.

Ανεξαρτήτως των προθέσεων και των εκδοχών που δίνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η ουσία είναι ότι ο ναύαρχος δέχτηκε να αναλάβει υπουργός Πολιτικής Προστασίας και μετά για κάποιο λόγο υπαναχώρησε, εκθέτοντας τον εαυτό του και κυρίως τον πρωθυπουργό που τον επέλεξε. Το αν η υπαναχώρηση οφείλεται στη λυσσαλέα αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ ή σε άλλους λόγους έξωθεν παρεμβάσεων, μένει να φανεί.

Πάντως κανείς δεν κατάλαβε γιατί ο πρωθυπουργός έπρεπε να επιλέξει έναν πρώην υπουργό της προηγούμενης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οποία "κατέστρεφε τη χώρα", και τον οποίο είχε "στολίσει" κανονικά όταν υπουργοποιήθηκε στη θέση του αξέχαστου Πάνου Καμμένου.

Ακατανόητη επίσης είναι η προσπάθεια "συνεννόησης" ή "συναίνεσης" με την αντιπολίτευση, ακόμη και αν δεχτούμε ότι ειδικά ο τομέας της Πολιτικής Προστασίας θα μπορούσε να έχει επικεφαλής έναν τεχνοκράτη ή επιχειρησιακό ευρύτερης αποδοχής, όπως είχε ζητήσει πρόσφατα - υποκριτικά όπως αποδείχτηκε- ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Η συγκρότηση της κυβέρνησης αποτελεί προνόμιο και ευθύνη του πρωθυπουργού και κρίνεται για τις επιλογές του. Πουθενά δεν προβλέπεται ότι ο Χ υπουργός πρέπει να έχει την έγκριση του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΙΝΑΛ, εκτός αν μιλάμε για συγκυβέρνηση.

Πολλώ δε μάλλον όταν η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό "πολιτικό απατεώνα", επιτίθεται συνεχώς στην οικογένειά του και έφτασε να μιλάει μέχρι και για "οικογενειακή παράδοση στην αποστασία", θυμίζοντας ρητορική ακραίων χώρων.

Oταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει με "μεταγραφή" αρκετούς βουλευτές και πρώην υπουργούς από το ΠΑΣΟΚ και άλλα κόμματα, όταν έχει λεηλατήσει σχηματισμούς όπως τους ΑΝΕΛ, το Ποτάμι, τη ΔΗΜΑΡ κ.α. και όταν για να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών χρησιμοποίησε βουλευτές από άλλα 3-4 κόμματα, διαλύοντάς τα, είναι τουλάχιστον προκλητικό να μιλάει για αποστασία στην περίπτωση υπουργοποίησης από τη ΝΔ ενός ναυάρχου και πρώην υπουργού επί ΣΥΡΙΖΑ, που ούτε κομματικό μέλος είναι (εξ όσων γνωρίζουμε), ούτε βουλευτής.

Αποτελεί αστείο ή ακόμη και γελοίο να συγκρίνει κανείς τα Ιουλιανά του '65 με την περίπτωση Αποστολάκη. Άλλωστε, όταν ο Π. Καμμένος είχε κατηγορήσει για "αποστασία" βουλευτών του τον Αλέξη Τσίπρα λόγω Μακεδονικού, ο τότε πρωθυπουργός είχε εξηγήσει στη Βουλή ότι "αποστασία" είναι όταν ρίχνεις την εκλεγμένη κυβέρνηση, όχι όταν την στηρίζεις. Η ρητορική περί "αποστασίας" και "εξαγοράς" Αποστολάκη, η οποία αποσύρεται ξαφνικά με την υπαναχώρηση του ναυάρχου που ξαναέγινε μέσα σε δύο ώρες"εντιμος και αξιοπρεπής", εξέθεσε και την Κουμουνδούρου, καθώς απέδειξε για άλλη μια φορά ότι μπορεί να εκστομίσει οτιδήποτε για να κάνει αντιπολίτευση. Όπως ακριβώς ο Πολάκης...

Εκτός αν είναι "αποστασία" η υπουργοποίηση Αποστολάκη και μη "αποστασία" να υπόσχεσαι θέσεις σε ψηφοδέλτια για Βουλή και Ευρωβουλή σε βουλευτές άλλων κομμάτων για να στηρίξουν την παραπαίουσα κυβέρνηση του 2019.

Πέραν όλων αυτών, το momentum του ανασχηματισμού χάθηκε και η ανανέωση της κυβέρνησης ως πολιτικό χαρτί κάηκε.

Πέρα από τη σκόνη που σηκώθηκε με την περίπτωση Αποστολάκη, η απομάκρυνση του φιλελεύθερου Χάρη Θεοχάρη από το υπουργείο Τουρισμού σε μια χρονιά επιτυχημένη στον τομέα του και η υπουργοποίηση στο Υγείας του Θάνου Πλεύρη, ενός εκπροσώπου της ακραίας Δεξιάς και του τρίτου κατά σειρά υπουργού προερχόμενου από το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, κάθε άλλο παρά ενισχύουν το προφίλ μιας "μεταρρυθμιστικής" κεντροδεξιάς κυβέρνησης.

Επίσης, το "ξήλωμα" της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας δείχνει και μια παραδοχή ότι ο πρωθυπουργός αναγνώρισε αδυναμίες και στη διαχείριση της πανδημίας, παρά την ρητορική περί του αντιθέτου.

Κατά τα άλλα, τα βασικά υπουργεία έμειναν ανέγγιχτα, ο περίφημος "σαρωτικός" ανασχηματισμός δεν έγινε, ενώ "βολεύτηκαν" στην κυβέρνηση και βουλευτές από διάφορες εκλογικές περιφέρειες, όπως γινόταν πάντα με το βλέμμα στις κάλπες.

Το αν η "δεξιά" στροφή, οι επιλογές με το βλέμμα στο εσωτερικό της ΝΔ και τα "παιχνίδια" με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που χρειάζεται η κυβέρνηση και κυρίως η χώρα αυτή την περίοδο, μετά από δύο χρόνια της ΝΔ στην εξουσία, μένει να φανεί στην πράξη.

Και στις δημοσκοπήσεις, αλλά κυρίως στην κάλπη. Όπως πάντα, άλλωστε.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr