
Όταν τα μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Βιβλιοχαρτοπωλών Θεσσαλονίκης, μαζί με τους απαραίτητους ακτιβιστές "φοιτητές", μπούκαραν στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου και εμπόδισαν τον Ισραηλινό κριτικό λογοτεχνίας Oded Wolkstein να μιλήσει (οποία πρόκληση…) για τα "Μεταβαλλόμενα τοπία της εβραϊκής λογοτεχνίας", το πρόσχημα ήταν ότι η συμμετοχή του Ισραηλινού διανοουμένου –που δεν είχε ο άνθρωπος καμία σχέση ούτε με την κυβέρνηση ούτε με τον Νετανιάχου και τις βάρβαρες πολιτικές του– είχε πληρωθεί από την Ισραηλινή πρεσβεία. Άρα υπήρχε δάκτυλος του σιωνιστικού κράτους.
Θα μου πείτε, οι διαδηλωτές είχαν κάθε δικαίωμα να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους με τις βάρβαρες πολιτικές του Ισραήλ στη Γάζα, μπορούσαν να φωνάξουν όσα συνθήματα ήθελαν και για όση ώρα ήθελαν εναντίον της ακροδεξιάς κυβέρνησης των φανατικών θρησκευόμενων στο Τελ Αβίβ – καμία αντίρρηση, και αυτά εμπίπτουν στην ελευθερία του λόγου. Αυτό δεν σημαίνει ότι είχαν το δικαίωμα να ακυρώσουν την ομιλία του Wolkstein, να τον φιμώσουν, να τον κάνουν cancel. Αφήστε που όταν πήρε τελικά τον λόγο και μίλησε ο Ισραηλινός διανοούμενος, σε συνεντεύξεις που έδωσε μετά –δηλαδή και στα Νέα και στην Καθημερινή– εξήγησε ότι προφανώς και διαφωνεί με τα όσα τραγικά συμβαίνουν στη Γάζα. Και καθόλου δεν τον εκφράζουν σαν Ισραηλινό πολίτη. Σε κάθε περίπτωση, οι Φριπαλεστάιν χαρτοπώλες είχαν ένα πρόσχημα.
Οι "Φριπαλεστάιν" Σύρου που κατέβηκαν με τις βερμούδες τους και τα παλαιστινιακά μαντίλια, τους καφέδες τους και τις μπυρίτσες τους στο λιμάνι και εμπόδισαν τους τουρίστες από το Ισραήλ να προσεγγίσουν το νησί και να το επισκεφθούν –μαζί με τους ακτιβιστές φοιτητές βάρδιας– τι πρόσχημα είχαν; Γιατί έγιναν οι απλοί Ισραηλινοί πολίτες στόχος της διαμαρτυρίας και γιατί έγιναν ανεπιθύμητοι; Τι σχέση έχουν οι τουρίστες με τις βάρβαρες πολιτικές του Νετανιάχου; Το μόνο "ενοχοποιητικό" για τους ανθρώπους που έδιωξαν από το νησί οι Φριπαλεστάιν, ήταν ότι ήταν Ισραηλινοί.
Αλλά εδώ μπερδεύει το πράγμα.
Γιατί αν φταίνε οι απλοί Ισραηλινοί για τις βαρβαρότητες του Νετανιάχου και της κυβέρνησής του και δικαιούμαστε να τους χαρακτηρίζουμε ανεπιθύμητους και να τους διώχνουμε από τη χώρα μας, τότε δεν μπορεί, θα φταίνε και οι Παλαιστίνιοι για όλες τις φρικαλεότητες της Χαμάς και των άλλων τρομοκρατών που εκπροσωπούν διαχρονικά τους Παλαιστίνιους. Δεν μπορεί να φταίνε οι τουρίστες και να μην φταίνε οι άλλοι. Αλλά αν φταίνε οι απλοί Παλαιστίνιοι για τις φρικαλεότητες της Χαμάς, τότε δικαίως πληρώνουν το τίμημα. Προς τι οι διαμαρτυρίες για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στη Γάζα;
Φυσικά, όπως δεν φταίει ο Wolkstein για τον Νετανιάχου, έτσι δεν φταίνε και οι Ισραηλινοί τουρίστες για την πολιτική της κυβέρνησής τους, και έτσι δεν φταίνε και οι απλοί Παλαιστίνιοι για τα αίσχη που προκάλεσαν οι τρομοκράτες της Χαμάς. Αυτό που βλέπουμε είναι καθαρός αντισημιτισμός, αντισημιτισμός που δεν δικαιολογείται, όσο και αν είναι βάρβαρη και φριχτή η πολιτική του Νετανιάχου στη Γάζα. Και είχε άδικο ένας καλός συνάδελφος που έγραψε ότι η διαμαρτυρία στη Σύρο μπορεί να ήταν παράνομη αλλά δεν ήταν ούτε φασιστική ούτε ρατσιστική. Προφανώς και ήταν ρατσιστική, αφού στόχος ήταν μια εθνοτική – θρησκευτική ομάδα ανθρώπων και όχι οι απόψεις ή η δράση τους.
Ο αντισημιτισμός έχει φυσικά μακραίωνο παρελθόν και στον πυρήνα του βρίσκεται μια θρησκευτική ρητορική που παρουσιάζει τους Εβραίους ως "θεοκτόνους". Και αυτό αφορά όλο τον χριστιανικό κόσμο, όλες τις κοινωνίες και τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ιδεολογίας ή κοινωνικής τάξης. Καθόλου παράδοξο άλλωστε, που η επίσημη Εκκλησία μας συνήθως σιωπά με τα φαινόμενα του αντισημιτισμού.
Ακόμα και άθεοι κομμουνιστές όπως ο Στάλιν δεν είχαν ανοσία στον αντισημιτισμό, όπως μαρτυρά η υπόθεση των Εβραίων γιατρών (που ήθελαν να δολοφονήσουν, υποτίθεται, όλη τη Σοβιετική Ηγεσία), αλλά και η εκκαθάριση των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών από Εβραίους στις αρχές της δεκαετίας του ’50, αφού, σύμφωνα με τον Στάλιν, οι Εβραίοι εθνικιστές είναι όλοι πράκτορες των Αμερικανών.
Η μεγάλη αλλαγή που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια είναι η πολιτική πρόσληψη του κράτους του Ισραήλ.
Ενώ έως και προπολεμικά οι Εβραίοι ήταν αντικείμενο μίσους και περιφρόνησης από τους φασίστες και τους συντηρητικούς, παραδοσιακούς χριστιανούς, σήμερα το κράτος του Ισραήλ, με την εξαιρετικά αποτελεσματική πολεμική του μηχανή, τις οικονομικές του επιδόσεις και τους μηχανισμούς apartheid για τους Άραβες υπηκόους του, είναι αντικείμενο θαυμασμού από όλους τους ακροδεξιούς. Βοηθάει και μια διαφορετική ανάγνωση των ιερών κειμένων από τους Αμερικανούς Ευαγγελιστές, που βλέπουν στους Ισραηλινούς μια ευκαιρία για την επανακατάκτηση των ιερών τόπων των Χριστιανών, σε βάρος των μουσουλμάνων. Η σημερινή άκρα δεξιά ορίζεται άλλωστε κυρίως ως αντιμεταναστευτική δύναμη, συνεπώς η δράση των Ισραηλινών εναντίον των Αράβων αντιμετωπίζεται θετικά.
Αντίθετα, οι αριστεροί ψηφοφόροι, αν και διάδοχοι υποτίθεται της ανεκτικότητας της Γαλλικής Επανάστασης απέναντι στους Εβραίους στο θρήσκευμα, αντιμετωπίζουν με φανερή εχθρότητα το κράτος του Ισραήλ.
Αν και αρχικά η ίδρυση του κράτους από τους διασωθέντες και τους απογόνους των θυμάτων του Ολοκαυτώματος αντιμετωπίστηκε θετικά –πόσο μάλλον που η αγροτική οργάνωση των κιμπούτς ήταν η επιβεβαίωση όλων των αριστερών θεωριών περί της συλλογικής και αλληλέγγυας οικονομίας– η ανάδυση του αντιαποικιακού κινήματος και η ταύτιση της ευρωπαϊκής αριστεράς με τα αιτήματα των Άραβων εθνικιστών, και αργότερα ειδικά με τα αιτήματα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, θα προκαλέσουν μια βαθιά ρωγμή στις σχέσεις των δύο χώρων. Η ταύτιση θα γίνει βαθύτερη τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της θεωρίας των ταυτοτήτων, που θέλει τους λευκούς, καπιταλιστές, δυτικόφρονες Ισραηλινούς προφανώς και a priori ενόχους, σε αντίθεση με τους μελαψούς, τριτοκοσμικούς, μουσουλμάνους, φτωχούς Παλαιστίνιους, που προφανώς είναι τα θύματα της ιστορίας. Ακόμα και όταν σκοτώνουν και βιάζουν.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr