Υποθέτω μετά τις γιορτές θα μάθουμε επιτέλους και ποια θα είναι η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την προεδρία της Δημοκρατίας. Υποθέτω επίσης ότι είναι τελείως απίθανο ο πρωθυπουργός να προτείνει την ανανέωση της θητείας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, αν και οι συνάδελφοι του κυβερνητικού ρεπορτάζ επιμένουν ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει ανοίξει κουβέντα για το θέμα αυτό, ούτε με τους πιο στενούς του συνεργάτες. Αρα μπορεί να έχουμε και έκπληξη.
Θεωρητικά, η επιλογή του πρωθυπουργού για το ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας λίγη σημασία έχει βέβαια, δεδομένων των αρμοδιοτήτων του/της Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά η επιλογή του πρωθυπουργού αναμένεται αυτή τη φορά με αρκετή δόση σασπένς.
Κι αυτό γιατί το πρόσωπο που θα επιλέξει, θα διαμορφώσει τις πολιτικές εξελίξεις, με την έννοια ότι θα μας ενημερώσει για τις προθέσεις του πρωθυπουργού για το υπόλοιπο της θητείας του. Χωρίς να αποκλείεται και ατύχημα.
Δηλαδή, αν ξαφνικά συζητούμε ενθέρμως ποιος θα μεταβεί στο προεδρικό Μέγαρο για να κόβει τις κορδέλες, είναι αφενός γιατί εικάζεται ότι μια τυχόν "κεντρώα" υποψηφιότητα, μια υποψηφιότητα πιο κοντά στην μείζονα αντιπολίτευση εν πάση περιπτώσει- όπως ήταν τα έθιμο τα τελευταία χρόνια- θα προκαλέσει τα "λαϊκά δεξιά" ένστικτα των δυσαρεστημένων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας (υποθέτω δεν είναι λίγοι), που θα μπουν στον πειρασμό να καταψηφίσουν την επιλογή του πρωθυπουργού, ενώ αντίθετα μια δεξιά υποψηφιότητα, θα προκαλέσει την απογοήτευση των κεντρώων ψηφοφόρων του Κυριάκου Μητσοτάκη (ούτε αυτοί είναι λίγοι) και θα είναι μια υποχώρηση, μια ήττα του κ. Μητσοτάκη έναντι της "συνιστώσας της γκρίνιας" εντός της ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας. Καμία επιλογή δεν είναι άνευ ρίσκου.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Υποτίθεται ότι η ίδια "έκαψε τα χαρτιά της" όταν εμφανίστηκε με τους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού σε κοσμικό wine bar να πανηγυρίζει για τη ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, θέμα που έγινε αργότερα σημαία της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στη Νέα Δημοκρατία. Εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η παρουσία της κ. Σακελλαροπούλου στα επινίκια, ήταν ενδεχομένως λάθος. Το θέμα δίχασε τις κοινοβουλευτικές ομάδες και αν δεν δίχασε την κοινωνία- δεν είναι τυχαίο ότι πλέον ουδείς ασχολείται με το θέμα και η υπόθεση έχει ξεχαστεί τελείως- υπήρξαν σε κάθε περίπτωση έντονες αντιδράσεις.
Η πρόεδρος που πρέπει να ενώνει και όχι να παίρνει μέρος σε καυγάδες, πήρε θέση υπέρ της μίας πλευράς και ενόχλησε την άλλη. Ο αντίλογος είναι φυσικά ότι τα δικαιώματα δεν είναι θέματα πλειοψηφίας και μειοψηφίας, ούτε υπόκεινται σε μικροπολιτικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες και ότι η πρόεδρος έκανε το αυτονόητο. Πήρε θέση υπέρ της διεύρυνσης των δικαιωμάτων που στερούνταν ορισμένοι συμπολίτες μας. Αλλωστε ο πολιτικός γάμος είναι ένα απλό νομικό σύμφωνο. Πώς θα μπορούσαν να αποκλειστούν οι συμβαλλόμενοι επειδή είναι στρέιτ ή γκέι, οικολόγοι ή συριζαίοι;
Σε κάθε περίπτωση, η πρόεδρος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα και η παρουσία της στο πάρτι έδωσε νέα επιχειρήματα σε εκείνους που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την εκλογή της στην προεδρία της Δημοκρατίας. Γιατί αυτή είναι η άλλη όψη της καμένης (υποτίθεται) "υποψηφιότητας" της Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Η ανώτατη δικαστής που έγινε πρόεδρος, πιθανώς λόγω ιδιοσυγκρασίας, ποτέ δεν απέκτησε "λαϊκή βάση" και κοινό. Δεν κατάφερε να αποκτήσει μια συναισθηματική επαφή με τον πολύ κόσμο, έστω και αν διαθέτει φανατικούς οπαδούς στους κύκλους των διανοουμένων και των δημοσιογράφων. Που εκτιμούν την πιστή τήρηση των δημοκρατικών αρχών, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και τον φιλελεύθερο αέρα που έπνευσε επι των ημερών της στο προεδρικό Μέγαρο.
Η απουσία της λαϊκής ταύτισης, συνδυάζεται με την παρουσία και τη δραστηριότητα ενός λόμπυ πολιτικών ακτιβιστών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης, που από την πρώτη στιγμή έβαλαν στο στόχαστρό τους την πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ηταν το γεγονός πως η διάδοχος του Προκόπη Παυλόπουλου ήταν γυναίκα; Πάντως υπήρξαν ουκ ολίγα ρεπορτάζ και σχόλια και για την coupe της προέδρου και για τις ενδυματολογικές της επιλογές, σχόλια αδιανόητα φυσικά για έναν άνδρα. Ηταν το γεγονός πως η Κατερίνα Σακελλαροπούλου διαδέχθηκε τον Προκόπιο Παυλόπουλο, γεγονός που ποτέ δεν της συγχώρεσαν οι Prokopistas? Πάντως υπήρξαν ουκ ολίγα αδιανόητα ρεπορτάζ , ακόμα και ότι δήθεν έδωσε εντολή να μην περιπολεί η προεδρική φρουρά γύρω από το Μέγαρο, γιατί την ενοχλούσαν τα τσαρούχια και ο θόρυβος στον μεσημεριανό της ύπνο. Η ότι αφαίρεσε την ελληνική σημαία από το γραφείο της. Μήπως ήταν ότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ως πρόεδρος του ΣτΕ είχε συνδιαμορφώσει και υπογράψει πολλές "καυτές" για την πολιτική επικαιρότητα αποφάσεις; Όπως η νομιμότητα των περικοπών του 13ου και του 14ου μισθού στο δημόσιο; Η απόρριψη των ενστάσεων των κατοίκων της Χαλκιδικής για τη λειτουργά των Μεταλλείων Χρυσού;
Αυτές οι αποφάσεις πάντως, είναι σίγουρα εκείνες που έκαναν την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, υποψηφιότητα κατ΄εξοχήν με αριστερό πρόσημο όπως λέμε, να αντιμετωπίζεται αρνητικά από τα κόμματα της αριστεράς και τους επικεφαλής τους, όπως έγινε πρόσφατα με τον Στέφανο Κασσελάκη. Επικαλούμενος- αγνοώντας προφανώς και τη διάκριση των εξουσιών και τις αρμοδιότητες της/του Προέδρου- τη "σιωπή" της Κατερίνας Σακελλαροπούλου για το σκάνδαλο των υποκλοπών και την υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών.
Ο θόρυβος γύρω από την υποψηφιότητα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, οι αντιδράσεις και τα σχόλια, κάνουν την επιλογή της ανανέωσης της θητείας της, μια απίθανη επιλογή. Ο θόρυβος, οι αντιδράσεις και τα σχόλια για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, μας θυμίζουν ταυτόχρονα ότι η θητεία της σημερινής προέδρου, δεν υπήρξε μια αδιάφορη θητεία. Δεν ήταν ένα πρόσωπο που διακρίθηκε για τις κοινοτοπίες της και την μικροπολιτική, ούτε αναλώθηκε σε δημόσιες σχέσεις και κοσμικότητες.
Ηταν μια πρόεδρος που υπερασπίστηκε τις ιδέες της και δημιούργησε πολλούς φίλους και… πολλούς εχθρούς.