Για τις καρδιές που σίγησαν

H παγκόσμια κοινότητα πρέπει ν' ακούσει τη φωνή του λαού της Τουρκίας: είναι αποφασισμένος πλέον να υπερασπιστεί τόσο την ειρήνη όσο και τη δημοκρατία.

Αθώες καρδιές που χτυπούσαν για μία ειρηνική κοινωνία στην Τουρκία, διεκόπησαν βάναυσα από δύο σοκαριστικές βομβιστικές επιθέσεις. Ήταν μια πορεία αφιερωμένη στην «ειρήνη και τη δημοκρατία», αλλά μετατράπηκε σε λουτρό αίματος. Οι συμμετέχοντες ήταν από διάφορες ομάδες. Μεταξύ αυτών αριστεροί, φιλελεύθεροι, συνδικαλιστές, φεμινίστριες, καθώς και μέλη του Τουρκικού Ιατρικού Συλλόγου.

Ήταν πρωί όταν συνέβη η τραγωδία. Κάποιες ομάδες είχαν μόλις αρχίσει να μαζεύονται. Άλλοι τραγουδούσαν προχωρώντας χέρι-χέρι, άνδρες και γυναίκες είχαν ξεκινήσει να χορεύουν τον τυπικό κουρδικό λαϊκό χορό.

Και μετά...η πρώτη έκρηξη, και αμέσως μετά η δεύτερη... Ένα από τα πολλά πλακάτ που έπεσαν στο έδαφος, βίαια μετά την έκρηξη, είχε την εξής επιγραφή: «Μας έχει λείψει να κοιτάμε ψηλά στον ουρανό, χωρίς να έχουμε αίμα γύρω μας».

Η Άγκυρα δεν είναι μια συνηθισμένη πόλη. Εκτός του ότι είναι η πρωτεύουσα του τουρκικού κράτους και η βάση για χιλιάδες φοιτητές, αποτελεί και κομβικό σημείο για πληθώρα δημοκρατικών κινημάτων και αντικυβερνητικών διαδηλώσεων.

Το κλίμα στην Τουρκία άλλαξε ανησυχητικά προς το χειρότερο μετά τις «κάλπες» το Ιουνίου. Ήταν η πρώτη φορά μετά το 2002, που το κόμμα ΑΚΡ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν κατάφερε να κερδίσει την συντριπτική πλειοψηφία. Τέσσερα κόμματα μπήκαν στο κοινοβούλιο, αυξάνοντας την πιθανότητα για μια πλουραλιστική δημοκρατία.

Τελικά παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες δεν σχηματίστηκε συνασπισμός αλλά η κυβέρνηση, και ιδίως ο Ερντογάν, ο οποίος στηρίζει ένα προεδρικό σύστημα, ώθησε τη χώρα σε νέες εκλογές. Η οικονομία της Τουρκίας κλονίστηκε, η κοινωνία βρέθηκε σε μεγαλύτερη ένταση, η ελευθερία στα ΜΜΕ περιορίστηκε αισθητά και οι δημοσιογράφοι παραδόθηκαν στον εκφοβισμό. Και οι εντάσεις κλιμακώθηκαν. Σίγουρα η Τουρκία δεν χρειαζόταν κι άλλες εκλογές τόσο σύντομα.

Οι εκρήξεις του Σαββάτου αποτελούν μέρος μια σειράς επιθέσεων που βιώσαμε στην Τουρκία τελευταία. Η πρώτη βόμβα έσκασε στο Ντιγιαρμπακίρ τον Ιούνιο, και πάλι σε φιλοκουρδικό συλλαλητήριο (του δημοκρατικού σοσιαλιστικου κόμματος HDP). Στη συνέχεια ήρθε το Σουρούκ: Φοιτητές που είχαν ως μοναδικό σκοπό την αποκατάσταση κάποιων παιδικών χαρών στο Κομπάνι σφαγιάστηκαν από τον Ισλαμικό Κράτος. Και τώρα η Άγκυρα...

Σε περιόδους κρίσης, τα έθνη θα πρέπει να είναι σε θέση να ενώνονται σθεναρά εναντίον της τρομοκρατίας. Δυστυχώς η Τουρκία χαρακτηρίζεται από βαθύτατη πόλωση εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, και το χάσμα μεταξύ φιλοκυβερνητικών και αντικυβερνητικών δυνάμεων είναι δύσκολο να γεφυρωθεί. Η χώρα βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη γεωπολιτικά περιοχή, λόγω της γειτνίασης με τη Συρία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Ρωσία, των οποίων τα αεροσκάφη παραβιάζουν διαρκώς τον τουρκικό εναέριο χώρο.

Η Τουρκία περνάει ταραγμένες ημέρες. Η κυβέρνηση έχει αποξενωθεί από τους ανθρώπους λόγω της επιθυμίας της να γίνει πιο αυταρχική. Αντί για τις έννοιες της συνύπαρξης και του συμβιβασμού, η γλώσσα της διάσπασης και της εχθρότητας έχουν γίνει ο κανόνας. Τίποτα από αυτά δεν μπορούν ν'αποβούν χρήσιμα.

Υπάρχουν όμως αμέτρητοι άνθρωποι στην Τουρκία - Κούρδοι, Τούρκοι, Εβραίοι, Αρμένιοι, Αλεβίτες, γυναίκες και άνδρες από όλα τα κοινωνικά στρώματα - που είναι πραγματικά αποφασισμένοι να υπερασπιστούν την ειρήνη και τη δημοκρατία. Η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να ακούσει την ειρηνική έκκλησή τους. Κι όχι μόνο: πρέπει επίσης ν'ακούσουν και να σκεφτούν ότι ενώ αυτές οι αθώες καρδιές που χτυπούσαν για την ειρήνη σταμάτησαν βίαια, θα υπάρξουν ακόμη περισσότερες καρδιές -απ'όσες μπορούν να φανταστούν- που θα χτυπήσουν πολύ δυνατά γι'αυτούς που χάθηκαν. Θα δώσουν πάλι τον σωστό παλμό για την ειρήνη.

H Elif Shafak είναι συγγραφέας και πολλά μυθιστορήματα της έχουν γίνει best seller. Το πιο πρόσφατο βιβλίο της είναι «Ο Μαθητευόμενος Αρχιτέκτονας»(Τhe Architect’s Apprentice)