Να πάρουμε τα πράγματα ξανά από την αρχή. Τα βίντεο με την εμπορική αμαξοστοιχία μάλλον είναι γνήσια, παράνομο φορτίο με εύφλεκτο υλικό δεν υπάρχει (ή τουλάχιστον δεν φαίνεται) και υποθέτω ότι στο Μαξίμου ανοίγουν από προχθές σαμπάνιες, αφού το σενάριο για το λαθρεμπόριο καυσίμων και αυτό της συγκάλυψης των απατεώνων φαίνεται να μην στέκει. Τσάμπα η συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Alpha.
Όχι ότι ακυρώνεται η κριτική για το μπάζωμα της έρευνας και του χώρου σε χρόνους dt, ώστε να ξεχαστεί το θέμα πριν πάμε στις κάλπες και ψηφίσουμε, αλλά τουλάχιστον οι χειρότερες υποψίες για το τι κρύβει αυτή η τραγωδία φαίνεται να διαψεύδονται.
Προς μεγάλη θλίψη των εμπειρογνωμόνων των πρωινάδικων, που είχαν εντοπίσει και το ακριβές σημείο που είχαν κρύψει οι άθλιοι το ξυλόλιο (που πιθανώς μέχρι χθες οι εμπειρογνώμονες των οικογενειών δεν ήξεραν καν τι είναι), αλλά και των γνωστών δημοσιογραφικών εκπομπών, που μας είχαν δείξει και την παράνομη δεξαμενή και το σημείο που την είχαν τοποθετήσει, αλλά είχαν υπολογίσει και με ακρίβεια λεπτού παρακαλώ, το κέρδος που αποκόμιζαν οι επιτήδειοι από το παράνομο εμπόριο.
Πώς συνέβη όμως η πυρκαγιά; Απάντηση δεν υπάρχει προς το παρόν και ίσως να μην υπάρξει και ποτέ τελεσίδικη απάντηση, αφού οι διάφοροι ειδικοί - και διάφοροι άλλοι, επίσης "ειδικοί" - καταθέτουν διαφορετικές γνώμες. Για 13 διαφορετικές εκθέσεις που υπάρχουν στη δικογραφία για την πυρόσφαιρα έκανε λόγο ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης. Άντε να βγάλεις άκρη.
Στο πολιτικό σκηνικό πάντως, πάρα το κύμα της οργής και της θλίψης που εκφράστηκε στις πλατείες, η κατάσταση δεν φαίνεται να αλλάζει ριζικά. Στο βίντεο βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια.
Η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να είναι πρώτη στην πρόθεση ψήφου - έστω και με χαμηλά ποσοστά, που δείχνουν και το μέγεθος της δυσφορίας - δυσφορία που φαίνεται να καρπώνονται όμως τα μικρά αντισυστημικά κόμματα δεξιά και αριστερά (αν και οι διαφορές είναι δυσδιάκριτες).
Γιατί δεν καρπώνεται την κυβερνητική δυσφορία το ΠΑΣΟΚ, που θέλει να είναι (και αυτοπαρουσιάζεται) ως η εναλλακτική πρόταση εξουσίας; Ακούω και διαβάζω διάφορες θεωρίες. Ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν πείθει και δεν τραβάει, ότι την "πάτησε" με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και την πιθανή υποψηφιότητά του στις προεδρικές εκλογές και έτσι έμεινε βουβός να περιμένει την πρόταση του Μητσοτάκη- που τον άφησε όμως στα κρύα του λουτρού με τον Τασούλα- ότι εκτέθηκε με την δικογραφία για τον Τριαντόπουλο που είχε "θάψει" λέει ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, αλλά την είχε διαβάσει όλος ο κόσμος, εκτός από τους συνεργάτες του Νίκου Ανδρουλάκη.
Ότι παρασύρεται σε αριστερίστικο ακτιβισμό και μοιάζει με έναν ευπρεπή ΣΥΡΙΖΑ, ίσως φταίνε και ότι οι επίδοξοι διάδοχοι δεν έχουν αποδεχθεί το αποτέλεσμα της εσωκομματικής κάλπης. Φταίει λέει και ο Γερουλάνος με τις θεωρίες για προοδευτική διακυβέρνηση, φταίει και ο Δούκας που παράγει σύγχυση όσον αφορά τις συμμαχίες και κάνει τα γλυκά μάτια στον Φάμελλο. Άλλοι λένε ότι φταίει ότι δεν έχει παρουσιάσει αξιόπιστο κυβερνητικό πρόγραμμα, ότι έχει κολλήσει στην υπόθεση των υποκλοπών και χάνει την ώρα του κυνηγώντας τον περίφημο κρεοπώλη με την κάρτα sim, ότι δεν έχει εμφανίσει κυβερνητική ομάδα και συναγωνίζεται τη Ζωή στο ποιος θα ξεστομίσει την πιο βαριά κουβέντα για τον Μητσοτάκη.
Υποθέτω ότι πολλές από αυτές τις αναλύσεις έχουν βάση. Και υποθέτω επίσης ότι η πρόταση Ανδρουλάκη να δοθεί ο 13ος μισθός στους δημοσίους υπαλλήλους, με κόστος μερικά δισ., δεν βοήθησε την κυβερνησιμότητα του ΠΑΣΟΚ, ούτε μεγάλωσε την εμπιστοσύνη των κεντρώων ψηφοφόρων. Ούτε ξέρω αν έπεισε και πόσους με τη συμμετοχή του στη διαδήλωση για τα Τέμπη. Ούτε βρήκα εξαιρετική ιδέα να κάνει θέμα το αν ανήκει το Paris 13- Sorbonne Nord, που θέλει να ιδρύσει παράρτημα στην Ελλάδα, στα πανεπιστήμια της Σορβόννης. Θυμάται κανείς άλλωστε τι ψήφισε το ΠΑΣΟΚ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Ναι ή όχι; Θα σας γελάσω.
Πολλές λοιπόν από τις αναλύσεις έχουν βάση (αν και πρέπει να ομολογήσω ότι ορισμένοι από τους σχολιαστές δίνουν την εντύπωση ότι θα ήταν ικανοποιημένοι μόνο αν το ΠΑΣΟΚ έλεγε ανεπιφύλακτα ναι σε όλες τις αποφάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλλά τότε τι αντιπολίτευση θα ήταν;).
Φοβάμαι ότι το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι άλλης τάξεως. Είναι θέμα brand name.
Το κόμμα, έχασε το ηθικό του έρεισμα και την εμπιστοσύνη των πολιτών όταν αποκαλύφθηκαν τα σκάνδαλα της εποχής Σημίτη, με κορυφαίο εκείνο του Ακη Τσοχατζόπουλου. Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει πολλές εκλογές από αυτά τα σκάνδαλα και ορισμένες από τις χειρότερες επιδόσεις του στις κάλπες, έχουν να κάνουν με τις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα. Και όπως έδειξαν τα σχόλια που διατυπώθηκαν με αφορμή τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού, αυτό δεν έχει ξεχαστεί από τους ψηφοφόρους. Μάλιστα ορισμένοι τα συνδέουν – μάλλον αδίκως - και με την χρεοκοπία αλλά και με τα σημερινά προβλήματα της χώρας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Η οιονεί χρεοκοπία του 2010 "φώτισε" με διαφορετικό τρόπο και τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τα μεγάλα ελλείμματα, το φούσκωμα του χρέους, η ασθενική έως μηδενική ανάπτυξη, οι αθρόες προλήψεις στο δημόσιο και τα διάφορα σοσιαλιστικά πειράματα της εποχής (την θυμάστε την ΑΤΑ;) θεωρήθηκαν εκ των υστέρων (και όχι τελείως άδικα) σαν ο πρόλογος της χρεοκοπίας. Δεν ήταν μόνο η κυβέρνηση Καραμανλή που είχε ευθύνες. Ήταν και η κληρονομιά του "ξεχαρβαλώματος" από την εποχή του Ανδρέα.
Και μετά ήρθε το μνημόνιο, που απέκοψε το ΠΑΣΟΚ από την παραδοσιακή του βάση και δημιούργησε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βάλτε στον λογαριασμό τις δραματικές εντυπώσεις που άφησε η διακυβέρνηση της Ελλάδας από τον Γιώργο Παπανδρέου, που κατέστρεψε το απόθεμα εμπιστοσύνης στη διαχειριστική ικανότητα που υποτίθεται ότι διέθετε το κόμμα, βάλτε και τη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, που βάθυνε το χάσμα με τους παλαιούς και αμετανόητους αριστερούς, και ιδού το πρόβλημα: Χρειάζεται rebranding.
Το οποίο δεν είναι σαν αυτό που δήθεν κάνει ο πρώην Αλέξης Τσίπρας. Το rebranding χρειάζεται νέες ιδέες, νέα προγράμματα και καινοτόμες προτάσεις, άλλα χρώματα, άλλο όνομα και νέα ηγεσία. Χρειάζεται διαφορετικό λεξιλόγιο, νέα πρόσωπα, κριτική αποτίμηση του παρελθόντος και φρέσκια συνθήματα. Όλα άλλα.
Για να θυμηθούμε τον βετεράνο των εκλογολόγων Γιάννη Λούλη, το ΠΑΣΟΚ είναι ένα "φθαρμένο κόμμα", που χρειάζεται ριζική ανακαίνιση. Διαφορετικά θα μείνει να συναγωνίζεται τη Ζωή, ποιος θα φωνάξει πιο δυνατά. Εκεί κοντά στο 12%.