Γιατί να μην ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού;

Ένα από τα θέματα που θα απασχολήσει έντονα την πολιτική επικαιρότητα των ημερών είναι η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού. Πρέπει να ψηφίζουν; Και αν ναι, ποιοι και πώς; Ερωτήματα με διαφορετικές απαντήσεις, αποκλίνουσες απόψεις και μια δημόσια συζήτηση που βουλιάζει για άλλη μια φορά στις μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Το Σύνταγμα προβλέπει ότι για να νομοθετηθεί η ψήφος από το εξωτερικό απαιτούνται 200 ψήφοι και δεδομένου ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ έχουν 101 έδρες, τα πράγματα μόνο εύκολα δεν είναι για την παρούσα κυβέρνηση.

Σε γενικές γραμμές τα κόμματα προτείνουν τα εξής:

Η ΝΔ είναι υπέρ του να ψηφίζουν όλοι από το εξωτερικό, να μετράει η ψήφος τους στο συνολικό αποτέλεσμα, αλλά δεν εγγυάται βουλευτές εκπροσώπους της ομογένειας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει "κλειστό σύστημα" με εκλεγμένους εκπροσώπους στη Βουλή από την ομογένεια, αλλά χωρίς οι ψήφοι να μετρούν στο συνολικό αποτέλεσμα.

Το ΚΙΝΑΛ τάσσεται υπέρ της εκλογής εκπροσώπων της ομογένειας στη Βουλή, ακόμη και με επιστολική ψήφο, και οι ψήφοι τους να μετρούν στο συνολικό αποτέλεσμα.

Το ΚΚΕ θέλει να ψηφίζουν μόνο όσοι έχουν οικονομικούς δεσμούς με την Ελλάδα, απουσιάζουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και πάντα με αυτοπρόσωπη παρουσία στις πρεσβείες και όχι με επιστολική ψήφο.

Με τις σημερινές τεχνολογικές -και όχι μόνο- δυνατότητες, είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι δεν μπορεί να θεσμοθετηθεί με κάποιον τρόπο η ψήφος από το εξωτερικό.

Οι απόψεις -ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ- ότι ...νοθεύεται το εκλογικό αποτέλεσμα αν ψηφίζεις από το εξωτερικό, μόνο ως τραγελαφικές μπορούν να θεωρηθούν, ειδικά από τις χιλιάδες νέων ανθρώπων που εγκατέλειψαν τη χώρα λόγω της -σχεδόν δεκαετούς- οικονομικής κρίσης. Ούτε κάποιος -φαντάζομαι- μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν τους αφορούν οι εξελίξεις στην Ελλάδα.

Η στάση ορισμένων κομμάτων προδίδει ένα ακατανόητο άγχος ότι όσοι ζουν στο εξωτερικό δεν θα τους ψηφίζουν και θα επιλέγουν π.χ. άλλα κόμματα, στη δεξιά πλευρά του χάρτη. Εξ όσων γνωρίζω τέτοια στοιχεία δεν υπάρχουν. Η δε προϋπόθεση να έχει κάποιος οικονομικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα για να ψηφίζει, μόνο ως αριστερή δεν ακούγεται...

Από την άλλη πλευρά και η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία δεν μπορεί να προσεγγίζει το ζήτημα με τη λογική "ψηφίστε και βλέπουμε", χωρίς να διασφαλίζεται ότι θα υπάρχει μια στοιχειώδης εκπροσώπηση από Έλληνες που ζουν στην Ευρώπη, την Αμερική ή την Αυστραλία.

Ερωτήματα ασφαλώς και προκύπτουν, γι' αυτό και το Σύνταγμα προβλέπει αυξημένες πλειοψηφίες και πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. Π.χ. είναι διαφορετική περίπτωση ένας νέος επιστήμονας σε μια ευρωπαϊκή πόλη που έφυγε μέσα στην κρίση, από έναν Έλληνα που ζει 50 χρόνια σε μια μακρινή χώρα και έχει να έρθει στην Ελλάδα δεκαετίες.

Ο διαχωρισμός δεν είναι εύκολος, μόνο π.χ. με τη θέσπιση χρονικού ορίου κατοικίας στο εξωτερικό. Όμως από τη στιγμή που κάποιος εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους μπορεί να πληρώσει ένα εισητήριο και να έρθει να ψηφίσει, δεν βρίσκω το λόγο να μην μπορεί να ψηφίσει με κάποιον τρόπο (ηλεκτρονικό, επιστολικό, στην πρεσβεία) από τον τόπο που κατοικεί. Κριτήριο για το δικαίωμα ψήφου δεν μπορεί να είναι το πορτοφόλι και αυτό να το υποστηρίζουν κόμματα της Αριστεράς.

Για να μην μιλήσουμε και για άλλες περιπτώσεις που δεν είναι σπάνιες στη σημερινή εποχή: Έλληνες που δουλεύουν ανά περιόδους σε διαφορετική χώρα, άλλους που δουλεύουν σε ξένη χώρα και η οικογένειά τους παραμένει στην Ελλάδα ή όσους λόγω δουλειάς ή άλλων υποχρεώσεων δεν έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν εκείνη την Κυριακή στη χώρα τους.

Το ερώτημα που προκύπτει αν τα κόμματα θα κρατήσουν μια στοιχειώδη στάση συναίνεσης και ευθύνης ή αν θα συνεχίσουν να τσακώνονται για τα αυτονόητα.

Γιατί τότε ο "Μάικ από την Αστόρια", όπως αναφέρουν υποτιμητικά, θα έχει αποδειχθεί πιο υπεύθυνος πολίτης από τους εγχώριους εκλεγμένους λόγω ...εκλογικού μπόνους και τηλεοπτικών εμφανίσεων.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr