Η άλλη μισή αλήθεια

Μπορεί το βασικό πολιτικό ζήτημα των ημερών να είναι οι υποκλοπές, αλλά η τυπική έξοδος της Ελλάδας από την ενισχυμένη εποπτεία της ΕΕ μετά από 12 χρόνια "στενού μαρκαρίσματος” είχε πράγματι μια ιστορική διάσταση.

Σε πολιτικό επίπεδο όμως, ούτε γι’ αυτό το ζήτημα είναι -για την ώρα- δυνατό να υπάρξει μια αντίληψη κοινής αποδοχής για το τι συνέβη και η χώρα πέρασε μια εφιαλτική δεκαετία που συρρίκνωσε τα εισοδήματα και το βιοτικό επίπεδο.

Ακόμη και σήμερα, πολλοί ούτε κατάλαβαν ούτε θέλουν να καταλάβουν ότι η χώρα χρεοκόπησε και ότι "σώθηκε” με τα λεφτά των συμμάχων της, παρά τα προφανή λάθη, τις δικές τους σκοπιμότητες και τις καθυστερήσεις που σημειώθηκαν.

Με πολύ βαρύ τίμημα, αναμφισβήτητα, αλλά η (μόνη) εναλλακτική της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα θα ήταν ακόμη πιο οδυνηρή και συντριπτική για τους πολλούς, πλην ορισμένων τύπου Τράγκα, με τα λεφτά στο εξωτερικό και αντιμνημονιακά ουρλιαχτά υπέρ της δραχμής στο εσωτερικό.

Χρειάστηκαν τρία μνημόνια, τέσσερις εκλογές, έξι κυβερνητικά κόμματα, επτά πρωθυπουργοί, έντεκα υπουργοί Οικονομικών για να γίνει (ελαφρώς) αντιληπτό ότι δεν υπήρχαν πολλές εναλλακτικές.

Εντύπωση όμως προκαλεί το γεγονός ότι το νυν κυβερνών κόμμα (ΝΔ) στο σποτ που έβγαλε για να πανηγυρίσει την έξοδο από την εποπτεία, ξεκινά την αφήγηση από το Καστελόριζο του 2010, προσθέτει ολίγη από Μαρφίν και δημοψήφισμα και καταλήγει σε ένα "γαλάζιο” θρίαμβο. Σε ελεύθερη απόδοση, "φταίει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ΝΔ μας έβγαλε από τα Μνημόνια”.

Ξεχνά η ΝΔ ότι είναι το κόμμα του παρέδωσε μια χρεοκοπημένη χώρα το φθινόπωρο του 2009, με έλλειμμα 15%, μαϊμού στατιστικά στοιχεία (τα περίφημα Greek Statistics) και δημόσιες δαπάνες εκτός ελέγχου, όπως π.χ. η σκανδαλώδης φαρμακευτική δαπάνη, χώρια τους μποναμάδες για αφορολόγητα τζιπ με άδεια ταμεία.

Ο πρωθυπουργός εκείνης της περιόδου, σε ένα μοναδικό φαινόμενο στα χρονικά, σιωπά προκλητικά και προτιμά να φωτογραφίζεται τα τελευταία 13 χρόνια κατά κύριο λόγο σε χασαποταβέρνες. Παρότι εισπράττει ανελλιπώς τη βουλευτική του αποζημίωση, έχει να μιλήσει στη Βουλή από το 2009, ενώ δεν έχει δώσει καμία συνέντευξη από τότε, ώστε να ερωτηθεί για τα πεπραγμένα του.

Στο σποτ της ΝΔ δεν υπάρχει φυσικά καμία τέτοια αναφορά, παρόλο που ο νυν πρόεδρός της και πρωθυπουργός καταψήφισε τον κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης Καραμανλή, Προκόπη Παυλόπουλο, όταν τον πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ για Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2015 με το επιχείρημα ότι "δεν αντιστάθηκε στις σειρήνες του πελατειακού κράτους”. Βέβαια δεν κυβερνούσε μόνος του ο κ. Παυλόπουλος. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, ειδικά της περιόδου 2004-2009, έχει συγκεκριμένες ευθύνες.

Ακολούθησε η αντιμνημονιακή διετία Σαμαρά (2010-2011) στην ηγεσία της ΝΔ με τα Ζάππεια και τα "συναίνεση στο λάθος δεν δίνω”, στις υποσχέσεις για "μία και μόνη εξεταστική επιτροπή”, τα οποία κατέληξαν στο "ουδείς αναμάρτητος” σε συνέντευξη Τύπου στην γερμανική καγκελαρία, αφού είχε αναλάβει, ως πρωθυπουργός πλέον, την υλοποίηση του δεύτερου μνημονίου.

Και φυσικά την σκυτάλη του αντιμνημονίου πήρε στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ) μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, όπου η ρητορική του "θα τα καταργήσουμε με ένα νόμο και ένα άρθρο”, "γερμανοτσολιάδες μερκελιστές”, μετατράπηκε σε μια πιστή εφαρμογή ενός τρίτου μνημονίου.

Και κάπως έτσι πέρασαν δέκα χρόνια, με πόνο, αυταπάτες, ρεσιτάλ λαϊκισμού, ιδεοληψίες, λάθη. Τελικά καταφέραμε να βγούμε από τη στενωπό, πέφτοντας όμως σε νέες εξωγενείς κρίσεις, υγειονομικές, γεωπολιτικές, πολεμικές, ενεργειακές κλπ.

Το θέμα είναι αν μάθαμε τίποτα απ’ όλα αυτά τα τελευταία 10-12 χρόνια ή αν κινδυνεύουμε και πάλι να μολυνθούμε στην επόμενη δυσκολία με το μικρόβιο του διχασμού, των ψεμάτων και των υποσχέσεων για εύκολες λύσεις. Τα βίντεο με τις μισές αλήθειες δεν προμηνύουν κάτι αισιόδοξο.

Η ιστορία θα δείξει...

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr