Η απούσα σοφία του debate

Προτού ξεκινήσει η τηλεμαχία (sic) έτρεφα κρυφές ελπίδες πως η εν λόγω συζήτηση θα μπορούσε να «ξεκλειδώσει» κάποια καλά κρυμμένα σχέδια επί χάρτου, των κομματικών αρχηγών. Θα με έκανε να δω υπό άλλο πρίσμα ολόκληρα κομμάτια των προγραμμάτων των πολιτικών σχηματισμών και θα μου έδειχνε, αβίαστα, τον δρόμο στο τι θα ψηφίσω. Όχι μόνο εγώ, αλλά και πληθώρα άλλων ψηφοφόρων -αναποφάσιστων, κατά βάση- θεώρησα πως θα φώτιζε σε όλους μας τον σκοτεινό δρόμο προς την κάλπη, ότι θα μας έστελνε πίσω από το παραβάν δίχως αναστολές. Ότι, σχεδόν, θα μας έδινε τον φάκελο -με το ψηφοδέλτιο μέσα- και θα έμενε μόνο να τον σαλιώσουμε – ή, ok, να τραβήξουμε την αυτοκόλλητη ταινία. Τελικά, αυτές οι κρυφές ελπίδες μου αποδείχτηκαν φρούδες, μετατράπηκαν σε άκρως αβάσιμες, μπαγιάτικες, που ξέμειναν με μούχλα από μια άλλη δεκαετία.

Δυστυχώς, τη βραδιά του debate δεν έγινα πιο σοφός - η σοφία απουσίαζε, αφήστε μήνυμα. Κανείς δεν μου προξένησε έκπληξη από κάτι που είπε, δημιουργήθηκε τεχνητή ένταση, δεν υπήρχε αληθινό πάθος. Το αντίθετο... Προς το τέλος της βραδιάς -μεταξύ μας- χασμουρήθηκα κιόλας από ακατάσχετη βαρεμάρα, «τσάμπα» ο διπλός εσπρέσο που ήπια ακριβώς στις 21:00. Οι θεματικές ενότητες που εξετάστηκαν δεν έβγαλαν «τρελή» είδηση, δεν άκουσα κάτι για πρώτη φορά, όλα ήταν αφόρητα κλισέ. Η βραδιά, με «μαζεμένους» τους πολιτικούς αρχηγούς, δεν είχε καν χιούμορ, παρά μόνο κάποιες φορές μου ξέφυγε ένα μειδίαμα – που ήταν, μάλλον, με μια εσάνς πίκρας για τα όσα βιώνουμε.

Αυτά δεν αποτελούν αναίτιο μηδενισμό της χθεσινής συζήτησης, κάποια συμπεράσματα βγήκαν, στα οποία, όμως -φευ- έχουμε καταλήξει όλοι μας αρκετές φορές. «Τα ίδια και τα ίδια, μωρ’ αδερφάκι μουυυ», φώναξε με απόγνωση από το απέναντι μπαλκόνι ένας γείτονάς μου, λίγο πριν καρφώσει άλλη μια πιρουνιά σε προτηγανισμένες πατάτες. Προτηγανισμένο και άνοστο ήταν και το θέαμα που σερβιρίστηκε από την ΕΡΤ και σε αυτό δεν φταίει ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας: Αυτό οφείλεται αποκλειστικά στους πολιτικούς αρχηγούς που δεν επέδειξαν τόλμη, διάθεση να δώσουν κάτι διαφορετικό στο εκλογικό σώμα, να κάνουν τη διαφορά σε σχέση με όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα.

Αν κάποιος τηλεθεατής πείστηκε από κάποιον πολιτικό αρχηγό ότι, αν μη τι άλλο, θα τον... σώσει, θα ήθελα να τον γνωρίσω. Να μου εξηγήσει τι είναι αυτό που δεν είδα, που δεν πρόσεξα, που διέλαθε της αμέριστης προσοχής που επέδειξα στην παρακολούθηση του debate.

Ναι, σίγουρα, τίποτα δεν πάει χαμένο, αλλά επειδή όλα στη ζωή είναι θέμα στοιχειοθέτησης προτεραιοτήτων, έπειτα από όλα αυτά, ακόμα αναρωτιέμαι: Για ποιον καλό λόγο, τελικά, δεν είδα τον αγώνα μπάσκετ μεταξύ Εσθονίας και Λιθουανίας, την ίδια ώρα, σε άλλο τηλεοπτικό κανάλι; Εκεί θα είχε σίγουρο θέαμα – και αποτέλεσμα...

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr