Τα όσα συμβαίνουν στον τόπο τους τελευταίους μήνες είναι πρωτόγνωρα και παραπέμπουν σε αλήστου μνήμης εποχές, όπου η προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών ήταν καθημερινός αγώνας, εν μέσω σκληρών διώξεων.
Η πολιτική ζωή του τόπου κυλιέται κυριολεκτικά στο βούρκο, ενώ καθημερινά αναδεικνύονται πρωτοφανή γεγονότα με κορυφαίο την υποκλοπήemails και την… «προσφορά» της ιδιωτικής ζωής ενός ανθρώπου, δικαστή εγνωσμένου κύρους, βορά στον κίτρινο τύπο και στην κοινή γνώμη που διαμορφώνεται από αυτόν.
Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς και πέρα από τις μεθόδους που διάφοροι μετέρχονται, εν μέσω ενός ανηλεούς πολέμου ετερόκλητων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, υπάρχει ένα μείζον ζήτημα: Που χάθηκαν όλοι αυτοί οι περίφημοι διανοούμενοι της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, οι οποίοι στο παρελθόν κατακεραύνωναν κάθε παραβίαση του κράτους δικαίου; Που είναι όλοι αυτοί που έδιναν κάποτε μάχες κατά του…«Αυριανισμού;». Που χάθηκαν όλοι αυτοί που ενοχλούνταν και το έδειχναν με κάθε ευκαιρία από τον λαϊκισμό της πρώτης πασοκικής περιόδου υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου;
Δεν είναι περίεργο ότι πολλοί από τους διανοητές της αριστεράς και της κεντροαριστεράς, πλην βεβαίως ορισμένων εξαιρέσεων, είτε έχουν εξαφανιστεί, είτε επικροτούν, είτε σιωπούν στις πιο ακραίες λαϊκίστικες πρακτικές και ενώπιον της πρωτοφανούς προσβολής των δημοκρατικών θεσμών;
Αρκετοί, όπως είναι λογικό και συμβαίνει σε κάθε περίοδο, εισέρχονται, είτε στον πρόναο ή στον κυρίως ναό, ευελπιστώντας να έχουν το δικαίωμα της εισόδου στο…ιερό της εξουσίας, ξεχνώντας ιδεολογικές και πολιτικές ανησυχίες του παρελθόντος. Την ίδια στιγμή παρακολουθούν ίσως αμέριμνοι, ίσως και βολεμένοι την κυβέρνηση της «Πρώτης φορά Αριστερά» να διαλύει θεσμούς και να προσπαθεί να επιβάλλει την καθεστωτική λογική της.
Κάποτε όμως θα έρθει η ώρα που θα ερωτηθούν πολλοί από αυτούς: και εσύ τι έκανες τότε; Και η απάντηση θα είναι χωρίς περιεχόμενο, ουσία και…κενή! Όπως κενή είναι και η έως σήμερα αντίδρασή τους.
Κρίμα…!