Η ελευθερία δεν είναι προνόμιο

Το ζήτημα έρχεται και επανέρχεται και αργά ή γρήγορα θα πρέπει να ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις. Πρέπει τελικά οι εμβολιασμένοι να έχουν "προνόμια"; Αν τεθεί με αυτόν τον τρόπο το ερώτημα, τότε σίγουρα θα υπάρξουν αντιδράσεις και αντιρρήσεις.

Ωστόσο, ενάμισι χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, οι πλήρως εμβολιασμένοι είναι η κατηγορία των πολιτών που έχουν επιτελέσει το καθήκον τους και έχουν κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να προστατευτούν με το μόνο όπλο που έχουμε: Τα εμβόλια.

Για το λόγο αυτό δεν χρειάζονται "προνόμια", αλλά χρειάζονται πίσω όλες τις ελευθερίες τους, καθώς δικαιούνται – και με το παραπάνω- την επιστροφή στην κανονικότητα. Π.χ. εστίαση σε εσωτερικούς χώρους, κίνηση έξω χωρίς μάσκες, μετακινήσεις χωρίς περιττά τεστ και περιορισμούς, όχι καραντίνες για απλή επαφή με κρούσματα, κλπ.

Αυτά δεν είναι "προνόμια", είναι απλά το αυτονόητο. Σε αντίθεση με όσους αρνούνται τον κορονοϊό, τα εμβόλια ή την τρύπα του όζοντος, οπότε θα πρέπει να εξακολουθούν να εφαρμόζουν αυστηρά μέτρα προστασίας τόσο για την προστασία τη δική τους όσο και των γύρω τους.

Παρά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για τους εμβολιασμούς, είναι προφανές διά γυμνού οφθαλμού πλέον ότι οδεύουμε προς "ταβάνι". Περίπου ένας στους τέσσερις άνω των 60 ετών είτε αρνείται είτε φοβάται να κάνει το εμβόλιο. Με άλλα λόγια, οι πιθανότεροι "πελάτες" των εντατικών φλερτάρουν ανοιχτά με μια περιπέτεια υγείας παρά τους 12.300 νεκρούς σε ένα χρόνο.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, με την πρώτη δόση έχει εμβολιαστεί το 71% όσων είναι άνω των 60 ετών και το ποσοστό φτάνει το 74,3% αν συνυπολογίσουμε όσους έχουν κλείσει ραντεβού. Πάντως, μόνο το 22,4% των πολιτών έχει εμβολιαστεί πλήρως μέχρι στιγμής (2,3 εκατ.), ενώ μαζί με όσους έχουν κάνει έστω την πρώτο δόση φτάνουν το 38,1% (4 εκατ. περίπου). Πολύ μακριά από το τείχος ανοσίας του 70%...

Οι ειδικοί το λένε ξεκάθαρα πλέον. Αν εξακολουθήσει αυτή η κατάσταση με την επιφύλαξη ή άρνηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, το φθινόπωρο θα μπούμε σε τέταρτο κύμα κορονοϊού, νέα καραντίνα, μέτρα περιορισμού ελευθεριών και ό,τι άλλο δυσάρεστο ζήσαμε για δεύτερη χρονιά.

Αυτή τη φορά όμως θα υπάρχει μια διαφορά: Αν τα μέτρα τηρήθηκαν οριακά την τελευταία φορά, τώρα πώς θα πειστούν άνθρωποι πλήρως εμβολιασμένοι να μπουν υπό περιορισμό λόγω της ανευθυνότητας των συμπολιτών τους;

Η ειλικρινής απάντηση είναι ότι αυτό είναι, πολιτικά και πρακτικά, πολύ δύσκολα υλοποιήσιμο.

Γι’ αυτό κράτος και πολίτες πρέπει να πείσουν τους αναποφάσιστους να προχωρήσουν στον εμβολιασμό τους το ταχύτερο δυνατό. Με στοχευμένες καμπάνιες ενημέρωσης ανάλογα με το ηλικιακό target group και με κινητοποίηση όλων για να πείσουν τους κοντινούς τους ανθρώπους. Και ας μην βιαστούν η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της να μιλήσουν συλλήβδην για "ψεκασμένους". Θα είναι λάθος, τόσο επικοινωνιακά, όσο και επί της ουσίας.

Ο σκοπός είναι η πειθώ, όχι οι βρισιές και οι πολιτικοί χουλιγκανισμοί. Το δίλημμα δεν είναι "εμβόλιο ή όχι", αλλά "εμβόλιο ή εντατική και θάνατος". Τόσο σκληρό, αλλά τόσο απλό. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους.

Και φυσικά στο τραπέζι θα τεθεί και ο υποχρεωτικός εμβολιασμός. Για ορισμένες κατηγορίες, π.χ. υγειονομικοί, έπρεπε ήδη να έχει γίνει, ενώ ανησυχητικά χαμηλά είναι τα ποσοστά σε άλλους δημόσιους υπαλλήλους, όπως π.χ. τους ένστολους.

Σε όλα αυτά βέβαια πρέπει να υπάρχει και η απαραίτητη πολιτική και κοινωνική συναίνεση. Οι αριστεροδεξιές θεωρίες συνωμοσίας κατά των εμβολίων ή περί "υγειονομικού απαρτχάιντ" έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους.

Το 25% των αρνητών ή των επιφυλακτικών συνιστούν κρίσιμη εκλογική μάζα για "ξεστοκάρισμα" λαϊκισμού και ανευθυνότητας. Ας ελπίσουμε ότι τα παθήματα της προηγούμενης δεκαετίας έγιναν μαθήματα, διαφορετικά θα έχουμε ακόμη αρκετούς μήνες καραντίνας για το ξανασκεφτούμε.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr