Η επικίνδυνη κόπωση των πολιτών

Οι Έλληνες πέφτουν σε βαριά κατάθλιψη. Δεν είναι οι μόνοι. Το 2021 έπρεπε να είναι η
χρονιά που θα ανοίγαμε σαμπάνιες, μια που θα ξεφορτωνόμασταν τον κορονοϊό,
μετατράπηκε όμως γρήγορα σε έτος των εμβολίων με το σταγονόμετρο και των μεταλλάξεων του ιού, γεγονός που αλλάζει ριζικά την κατάσταση.

Στο τέλος του 2020, ύστερα από πολλούς μήνες που μας έφθασαν στα όριά μας, η αρχή της εκστρατείας του εμβολιασμού μας έκανε να ελπίζουμε ότι το πιο δύσκολο μέρος της δοκιμασίας ήταν πίσω μας.

Η εξαφάνιση της επιδημίας θα έπαιρνε, φυσικά, χρόνο αλλά βλέπαμε ήδη το φως στην άκρη του τούνελ, τα εμβόλια ήταν εκεί, κατασκευάστηκαν σε λιγότερο από έναν χρόνο, έπειτα από μια άνευ προηγουμένου διεθνή συνεργασία που έμοιαζε με θαύμα. Προσγειωθήκαμε απότομα στη σκληρή πραγματικότητα.

Ο ιός μεταλλάσσεται, η ταχύτητα της μετάδοσής του αυξάνεται, το ίδιο μπορεί να ισχύει και
για την επικινδυνότητά του. Αντί να περιοριστεί, η επιδημία συνεχίζει να επιβάλλει τον δικό
της ρυθμό. Για να τη σταματήσουμε, θα έπρεπε ο εμβολιασμός να είναι γρήγορος και μαζικός, αλλά οι δόσεις δεν φτάνουν στην ώρα τους, οι παγκόσμιες παραγωγικές δυνατότητες είναι ανεπαρκείς. Η ανθρώπινη ιδιοφυΐα ηττάται άλλη μια φορά, η εκμηδένιση της επιδημίας δεν θα είναι τελικά μια ευθεία γραμμή, αλλά μια ελικοειδής και σκοτεινή διαδρομή.

Ουδείς δύναται να προβλέψει πότε θα τελειώσουν όλα ή σε ποια κατάσταση θα είμαστε
όταν συμβεί αυτό. Ο ορίζοντας περιορίζεται στην επόμενη μέρα, που διαμορφώνεται από
τον μακάβριο κατάλογο των θανάτων, τις νέες μολύνσεις και τις διασωληνώσεις. Αυτή η
έλλειψη προοπτικής εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση της μελαγχολίας στην οποία
βρίσκεται η χώρα.

Όταν η ορατότητα είναι μηδέν, οι δυσκολίες βαραίνουν πιο πολύ. Η Ελλάδα θρηνεί τους
νεκρούς της που πλησιάζουν τους έξι χιλιάδες, εξαιτίας του κορονοϊού. Ολόκληροι τομείς
της οικονομίας που σχετίζονται με το ευ ζην, εστιατόρια, μπαρ, παραστάσεις έχουν
"παγώσει". Οι νέοι φωνάζουν ότι τους κλέβουν τα καλύτερά τους χρόνια, οι ηλικιωμένοι
φοβούνται ότι θα φύγουν από τον μάταιο τούτο κόσμο πριν προλάβουν να πάρουν άλλη
μια γεύση για το πώς είναι η κανονική ζωή.

Σε αυτές τις συνθήκες, ο Πρωθυπουργός πρέπει να αποφασίσει για το αν και πότε θα προχωρήσει σε νέα περιοριστικά μέτρα, τα οποία θεωρούνται αναπόφευκτα από τους λοιμωξιολόγους. Ο δισταγμός του είναι κατανοητός: δεν είναι εύκολη απόφαση να ζητήσεις και άλλες θυσίες από μια κοινωνία που βρίσκεται στα πρόθυρα της εξάντλησης, η υλοποίηση π.χ. ενός ολικού lockdown θα μας γυρίσει έναν ολόκληρο χρόνο πίσω.

Το ποσοστό των πολιτών που αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τους περιορισμούς μειώθηκε, έχουν περάσει αιώνες από τον περασμένο Μάρτιο.

Στα social media επικρατεί αναβρασμός: Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν γιατί η κυβέρνηση
καθυστερεί να ανακοινώσει το νέο απαγορευτικό, άλλοι προειδοποιούν ότι δεν θα ανεχθούν μια νέα στέρηση της ελευθερίας τους. Ο κίνδυνος της μαζικής ανυπακοής των πολιτών είναι υπαρκτός, και πρέπει να αποφευχθεί. Οι εικόνες των πιστών στις εκκλησίες
τα Φώτα και των διαδηλωτών στο πρόσφατο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο είναι νωπές.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να μην ξεφύγουν τα πράγματα είναι να σταματήσουν οι
λεκτικές υπερβολές που ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Όταν ο εκνευρισμένος υπουργός
Ανάπτυξης καλεί τους επιχειρηματίες να του παραδώσουν "τα κλειδιά των επιχειρήσεων
της εστίασης", δίνει την αίσθηση ότι δεν καταλαβαίνει το τι τραβάει μεγάλο μέρος του
πληθυσμού. Όταν η αντιπολίτευση βάλλει κατά ριπάς για τη στρατηγική εμβολιασμού της
κυβέρνησης γνωρίζοντας ότι η διανομή των εμβολίων αποφασίζεται στις Βρυξέλλες,
συμβάλλει άσκοπα στο κλίμα αναταραχής, χωρίς να αποκομίζει απτά πολιτικά οφέλη.

Οι τελευταίες ημέρες είναι κομβικές. Το διακύβευμα είναι σοβαρό, πρόκειται για την
ικανότητα της Δημοκρατίας να ξεπεράσει τη δοκιμασία χωρίς να προκληθεί ένας νέος
εθνικός διχασμός.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr