Η εξαφάνιση των αγροτών

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ευρώπη. Αυτό που έκανε εντύπωση φέτος ήταν οι ταυτόχρονες κινητοποιήσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ε.Ε.

Η Ε.Ε. θέλει να μειώσει τις επιδοτήσεις και να επιβάλλει κανόνες που αφορούν την "πράσινη" μετάβαση και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων.

Τούτα σημαίνουν αύξηση του ήδη αυξημένου κόστους παραγωγής σε έναν κλάδο ο οποίος δεν προσελκύει νέους και δεν ακολουθεί την επανάσταση του ψηφιακού αυτοματισμού.

Την ίδια ώρα για λόγους που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής η Ε.Ε. αφήνει τις εισαγωγές από την Ουκρανία, ελεύθερες. Η Ουκρανία έχει χαμηλό εργατικό κόστος και ακόμη χαμηλότερο κόστος παραγωγής γιατί δεν υπάρχουν οι αυστηρές προδιαγραφές που έχουν επιβληθεί στις χώρες της Ε.Ε.

Ταυτόχρονα η Ευρώπη θέλει να πουλάει φάρμακα, μηχανήματα και άλλα προϊόντα αυξημένης προστιθέμενης αξίας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να αφήσει τις εισαγωγές από τις χώρες αυτές ελεύθερες.

Τα λεμόνια από την Αργεντινή, τα σκόρδα από το Μεξικό όπως τα κρασιά από τη Χιλή φτάνουν στα λιμάνια της Ευρώπης σε τιμές που είναι χαμηλότερες από το κόστος παραγωγής του Ευρωπαίου αγρότη.

Οι γενναίες κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος της διαφοράς. Τώρα πρέπει να περιοριστούν.

Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορεί κάποιος να προσεγγίσει το αγροτικό πρόβλημα της Ευρώπης.

Η πρώτη είναι από αυστηρά οικονομική σκοπιά. Αφήνεις το συγκριτικό πλεονέκτημα να κάνει τη δουλειά του. Τούτο σημαίνει πως ο καταναλωτής επιλέγοντας τα καλύτερα στη φθηνότερη τιμή, θα οδηγήσει τους περισσότερους Ευρωπαίους αγρότες σε αφανισμό.

Αυτό ενδεχομένως θα οδηγήσει σε εκποίηση της αγροτικής γης, κάτι που θα ρίξει τις τιμές και θα δημιουργήσει ευκαιρία για τη συγκέντρωση μεγάλων εκτάσεων από εταιρείες. Οι οικονομίες κλίμακας και ο αυτοματισμός ίσως στο μέλλον βάλουν ξανά την ευρωπαϊκή αγροτική παραγωγή στον παγκόσμιο χάρτη.

Η ορθόδοξη οικονομικά αυτή επιλογή όμως ενέχει κινδύνους που άπτονται της γεωπολιτικής.

Καθώς μετά το 2008 απομακρυνόμαστε από την εποχή που η Γη μας φαινόταν λόγω παγκοσμιοποίησης Επίπεδη, χωρίς εμπορικούς φραγμούς και σύνορα, το ζήτημα της αυτάρκειας αναβαθμίζεται.

Κατά την πανδημία όταν όλοι "αλληλοσπαράσσονταν" για αναπνευστήρες και προτεραιότητα στην προμήθεια εμβολίων αυτό έγινε απειλητικά κατανοητό.

Η γεωπολιτική με τους ανταγωνισμούς που απαιτεί μεταξύ χωρών και περιοχών επιβάλλει πλέον στις κυβερνήσεις να σκέφτονται και με κριτήρια αυτάρκειας τροφίμων και άλλων βασικών αγαθών.

Η επιβολή μέτρων προστατευτισμού θα βελτιώσει το εισόδημα των Ευρωπαίων αγροτών αλλά αυτό θα γίνει σε βάρος των Ευρωπαίων καταναλωτών. Οι τελευταίοι θα αναγκαστούν να πληρώνουν ακόμη ακριβότερες τιμές για τρόφιμα.

Οι Αφρικανοί και οι Ασιάτες αν στερηθούν του εισοδήματος των φθηνών εξαγωγών αγροτικών προϊόντων στην Ευρώπη ίσως επιχειρήσουν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη.

Αν η Ε.Ε. πάρει μέτρα κατά των φθηνών εισαγωγών αγροτικών προϊόντων, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας θα πάρουν μέτρα κατά των ευρωπαϊκών εξαγωγών μηχανημάτων, χημικών κλπ. Η ζημιά για την Ευρώπη θα είναι μεγαλύτερη γιατί ο αγροτικός τομέας αντιπροσωπεύει ούτως ή άλλως ένα μικρό ποσοστό στο ΑΕΠ.

Κατά τα φαινόμενα δεν υπάρχει κάποια εύκολη λύση. Για την ακρίβεια δεν διαφαίνεται καμιά λύση...

Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, γερμανικό ή γαλλικό είναι πανευρωπαϊκό. Ένα σχόλιο του Λετονού δημοσιογράφου Toms Lūsis στο Tvnet το αποδεικνύει. Οι αγρότες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται περισσότερο ως ιδιώτες επιχειρηματίες, υποστηρίζει:

"Το καλοκαίρι ήταν πολύ ξηρό; Γεια σου, κράτος, δώσε μου κάποια αποζημίωση!

Το καλοκαίρι είναι πολύ υγρό; Πού είναι η αποζημίωσή μου;

Χαίρετε, αποζημίωση, παρακαλώ!

Το κράτος απλά βγάζει το πορτοφόλι του. Στη συνέχεια, το επόμενο έτος, όταν ο καιρός είναι τέλειος και οι αγρότες έχουν ρεκόρ συγκομιδής, γιορτάζουν.

... Δεν χρωστάνε τίποτα στο κράτος... Η γεωργία δεν είναι μια φιλανθρωπική οργάνωση για ολόκληρο το κράτος, που διευθύνεται από αλτρουιστές με μοναδικό στόχο τη διατροφή ενός πεινασμένου πληθυσμού.

Η υπόλοιπη Λετονία δεν χρειάζεται να είναι συνεχώς και άνευ όρων ευγνώμων στους αγρότες. Είναι μια ιδιωτική επιχείρηση της οποίας ο κύριος σκοπός είναι τελικά να βγάλει χρήματα".

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr