Η γαλάζια «κολοκυθιά» της προεδρίας

Εχω μια γαλάζια κολοκυθιά που κάνει δελφινο-κολοκύθια.

Και γιατί τρία;

Αμ πόσα θες να κάνει;

Να κάνει πέντε.

Και γιατί να κάνει πέντε;

Αμ πόσα θες να κάνει;

Να κάνει 8….

Η απόσταση ανάμεσα στον πολιτικό, το ψώνιο και τον πονηρούλη είναι στις μέρες μας δυσδιάκριτη, ούτε καν 50 υπογραφές μελών της Πολιτικής Γραμματείας που απαιτούνται κατ ελάχιστο για να γίνει αποδεκτή μια υποψηφιότητα. Δεν θα θυμηθώ τα πολύ παλιά τότε που εξέλεγαν οι βουλευτές του κόμματος τον Πρόεδρο διότι θα διολισθήσω σε λάθος μονοπάτι Μπορεί να ήταν πολύ πιο σοβαρή από πλευράς υποψηφίων η διαδικασία αλλά όχι, δεν ήταν ανοιχτή. Θα συμφωνήσω ότι η εκλογή από τη βάση, τα μέλη του κόμματος δηλαδή, είναι η σωστή επι της αρχής.

Αλλά ποια μέλη και με ποια διαδικασία. Μέλος ενός κόμματος δεν μπορεί να είναι ο περαστικός με τα δύο ευρώ, ούτε να νοείται σαν τέτοιο επειδή πήγε να ψηφίσει για Πρόεδρο και μετά…χάνονται τα ίχνη του. Τουλάχιστον αυτό ας το κοπιάρουμε σωστά από μεγάλα κόμματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Επίσης η διαδικασία είναι μισή: Πλήρης ως προς την δυνατότητα οποιουδήποτε να θέσει υποψηφιότητα αν πληροί τις προϋποθέσεις. Ανύπαρκτη ως προς την υποχρεωτική -όπως θα έπρεπε κανονικά- διεξοδική παρουσίαση των θέσεων και απόψεων των υποψηφίων στα μέλη του κόμματος που θα κληθούν να επιλέξουν.

Διότι ακόμη και οι γνωστοί πεπειραμένοι προβεβλημένοι δεν θα ψηφιστούν σαν εκπρόσωποι-βουλευτές αλλά σαν ηγέτες και για ένα κόμμα εξουσίας σαν εν δυνάμει πρωθυπουργοί . Μπορεί κανείς να ψηφίσει πριν ακούσει, δει υπο πίεση σε ανοιχτή συζήτηση συνυποψηφίων τι λέει ή τι δεν λέει ένας wannabe ηγέτης; Όπως μου είχε πει σπουδαίος παλιός πολιτικός στα 90ς, «μέχρι τη δεύτερη θέση είμαστε δεκάδες που μπορούμε να μετέχουμε άνετα στην ηγετική ομάδα. Στην κορυφή όμως, απαιτούνται άλλα προσόντα γιατί ο πρώτος ο μελλοντικός πρωθυπουργός μιας χώρας είναι 100 θέσεις ευθύνης πάνω από τον δεύτερο, όχι μία».

Κατά τη γνώμη μου τίποτε από τα παραπάνω , πρόκειται να ισχύσει σε αυτή την εκλογή γαλάζιου Προέδρου. Ο αρχικός συνωστισμός τάχα μου ή κανονικών υποψηφίων δεν οφείλεται στην πληθώρα ικανών και δυναμικών στελεχών που μετά από πορεία, σοβαρή σκέψη, αυτογνωσία και με στόχο το συμφέρον της παράταξης αποφασίζουν να θέσουν υποψηφιότητα. Οφείλεται στο ακριβώς αντίθετο. Στο έλλειμμα που επιτρέπει το παιχνίδι της γαλάζιας κολοκυθιάς… Αμ γιατί να είναι αυτός και να μην είμαι κι εγώ; Και γιατί να μην είμαι κι εγώ αφού είστε κι εσείς…".

Μπορεί λοιπόν πρακτικά να απομείνουν όσοι θα υπερβούν τις 50 υπογραφές και θα δούμε πόσοι θα είναι αυτοί, αλλά στο μεσοδιάστημα βγήκαν γύρω στα 20 ονόματα βουλευτών αυτοδιοικητικών και απλών πολιτών - wanna be Προέδρων. Γιατί; Είτε διότι το γνώθι σαυτόν σπανίζει στη φυλή των πολιτικών, είτε διότι ο στόχος είναι άλλος, η αυτοπροβολή μέσω υποψηφιότητας η αλλαγή κατηγορίας, η «προαγωγή» στα μάτια των ψηφοφόρων και για κάποιους το «παζάρι» με τον μελλοντικό αρχηγό.

Οσοι πάλι θα έχουν μέχρι την Παρασκευή τις 50 υπογραφές θα είναι επίσημα υποψήφιοι και θυμηθείτε με, θα έχουν τη «σοβαρή» στήριξη κάποιων άλλων που δεν τις μάζεψαν. Θα ακούσουμε δηλαδή ότι ο δείνα αποσύρεται –τάχα μου- υπέρ του τάδε για το καλό της παράταξης και την ενότητα! Μετά θα παιχτεί το παιχνίδι του β γύρου. Ποιοί αν αποκλειστούν θα πάνε με ποιόν εκ των δύο μονομάχων…

Το είδαμε και το 1997 με Εβερτ- Σουφλιά Καραμανλή – Πολύδωρα ενώ το 2009 είχε αποσυρθεί νωρίτερα ο Δ. Αβραμόπουλος στηρίζοντας Α. Σαμαρά απέναντι στην Ντ. Μπακογιάννη γέρνοντας αποφασιστικά την πλάστιγγα. Και στο τέλος όποια «μέλη» της ΝΔ πάνε να ψηφίσουν - ελπίζω να μην ακούσουμε πάλι κάτι ενθουσιώδη πλην περίεργα για 700.000 και ψαχνόμαστε – θα έχουν ελλιπή «γνώση» αλλά ….πλήρη «εικόνα». Ως συνήθως συμβαίνει σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις σε αυτόν τον τόπο !

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr