Αν και δεν μπορούμε να μιλήσουμε στην ουσία για χαλάρωση των μέτρων, οι αλλαγές που ανακοινώθηκαν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Η απαγόρευση του να πάει κάποιος βόλτα στην εξοχή τα Σαββατοκύριακα, μακριά από τον κόσμο και τον συνωστισμό της πόλης, κινούνταν στα όρια μεταξύ παραλογισμού και ανοησίας.
Το λιανεμπόριο έπρεπε να πάρει μια ανάσα, πριν τα λουκέτα και η ανεργία αρχίσουν να γίνονται τσουνάμι. Άλλωστε ο συνωστισμός στα Μέσα Μεταφοράς, σε πολλά γραφεία, ακόμη και στα σούπερ μάρκετ είναι πολύ χειρότερος από το συνοικιακό κατάστημα λιανικής που θα εξυπηρετεί έναν έναν τους πελάτες.
Οι αντιφάσεις παραμένουν βέβαια. Δεν επιτρέπονται οι μετακινήσεις για σούπερ μάρκετ ή βόλτα σε άλλο δήμο εκτός αν πηγαίνεις κομμωτήριο ή για ψώνια στα μαγαζιά που επιτρέπεται…
Βέβαια η πρόσφατη επίδειξη "μεγαλοψυχίας" από πλευράς κυβέρνησης δεν είναι τόσο αθώα. Τα μηνύματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων ήταν ηχηρά. Η αποδοχή των μέτρων μειώνεται, η στήριξη στις κυβερνητικές αποφάσεις περιορίζεται σταδιακά στα εκλογικά όρια της ΝΔ σε αντίθεση με τα συντριπτικά περσινά ποσοστά, η κόπωση των πολιτών είναι εμφανής, η ανησυχία επίσης. Ο φόβος του πολιτικού κόστους φέρνει αναγκαστικά και κάποιες αλλαγές, όχι απαραίτητα για κακό.
Η αντιπολίτευση μονίμως διαμαρτύρεται με πομπώδεις εκφράσεις, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχει δίκιο σε κάποια πράγματα, αποφεύγει όμως συνειδητά να πει αν θέλει σκληρότερα ή χαλαρότερα μέτρα. Άλλωστε, η ξεκάθαρη θέση έχει κόστος και κάποιους πρέπει να στεναχωρήσει.
Μπορεί λοιπόν οι πρόσφατες αποφάσεις να έγιναν δεκτές με κάποια ανακούφιση, αλλά κανείς δεν παραγνωρίζει και την πικρή αλήθεια: Η κατάσταση παραμένει στο κόκκινο, τόσο σε επιδημιολογικό όσο και σε νοσοκομειακό επίπεδο. Είμαστε στο πιο δύσκολο –μέχρι στιγμής- σημείο αυτής της υγειονομικής περιπέτειας και δυστυχώς δεν διαφαίνεται ορατό τέλος άμεσα.
Στις 10 Μαρτίου η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ μίλησε για δύσκολους 3-4 μήνες που έχουμε μπροστά μας. Στην Ελλάδα, ως συνήθως, βιαζόμαστε να προαναγγείλουμε την επιστροφή σε μια δήθεν κανονικότητα που δεν υπάρχει και είναι δύσκολο να υπάρξει σύντομα. Θυμίζει το "τελειώνουν σε λίγο τα Μνημόνια" στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας που κράτησαν τελικά δέκα χρόνια.
Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή: Οι εμβολιασμένοι με τη δεύτερη δόση είναι μέχρι σήμερα μόλις 625.000, οι διασωληνωμένοι στα νοσοκομεία 755, κάθε μέρα πεθαίνουν 50-70 άτομα από τον κορονοϊό.
Ο Απρίλιος αναμένεται να είναι περίπου το ίδιο με τον Μάρτιο, άρα η πίεση στο ΕΣΥ θα αυξηθεί, ενώ είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως τον Μάιο, δηλαδή σε τέσσερις εβδομάδες, τα πράγματα θα έχουν βελτιωθεί σημαντικά.
Επομένως ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και χρειάζεται υπομονή και ευθύνη από όλους. Το κράτος και η κυβέρνηση να κρατήσουν όρθιο το ΕΣΥ και να στηρίξουν την πραγματική οικονομία, η αντιπολίτευση να αποφεύγει τους ισοπεδωτικούς λαϊκισμούς και οι πολίτες να δείξουν υπευθυνότητα στην τήρηση των μέτρων. Πρώτα απ’ όλα για τη δική τους προστασία.
Διαφορετικά η ταλαιπωρία, που όλοι βιώνουμε, θα είναι μακρά και επίπονη.