Η λευκή απεργία

"Λευκή απεργία" είναι πιστή μετάφραση του ιταλικού όρου "sciopero bianco", καθώς στην Ιταλία εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1904. Πιο διαφωτιστική για τη σημασία της είναι η αγγλική ορολογία "work to rule": εργάζομαι σύμφωνα με τους (μίνιμουμ) κανόνες εργασίας δίχως στην πραγματικότητα να εργάζομαι. Τουτέστιν; Προσέρχομαι κανονικά στον τόπο εργασίας μου, διεκπεραιώνω με τη φυσική μου παρουσία το ωράριό μου, αλλά η παραγωγικότητά μου αγγίζει το μηδέν (σε μια λιγότερο δημοφιλή παραλλαγή, εργάζομαι μεν, αλλά τηρώ τόσο σχολαστικά τις προϋποθέσεις και τους όρους ασφαλείας, ώστε ουσιαστικά κι ενσυνείδητα να σαμποτάρω πάλι την παραγωγικότητα).

Υπό μία έννοια η "λευκή απεργία" ήταν η απάντηση των εργαζομένων όταν οι εργοδότες, με διάφορα νομικά τερτίπια, επιχείρησαν να χαρακτηρίσουν κάθε είδους απεργία ως "καταχρηστική" και να επισείσουν τη δαμόκλειο σπάθη των μαζικών απολύσεων.

Όμοια με όλα τα όμορφα πράγματα σε αυτή τη ζωή, η λευκή απεργία εφαρμόστηκε σε ποικιλία εκδοχών, από τις πιο δραματικές έως τις πιο ευτράπελες. Στις τελευταίες μπορούμε να συμπεριλάβουμε τον "λευκό γάμο", όπου η σύμβαση της νομοθετικά κατοχυρωμένης συμβίωσης εξαιρεί τις αθλοπαιδιές πάνω στο κρεβάτι (παρότι μια λιγότερο ρομαντική θεώρηση υποστηρίζει ότι οι αθλοπαιδιές πλήττονται ευθύς εξαρχής από την ίδια τη σύμβαση). Όσον αφορά τις πρώτες, έχουμε την Ινδία του Μαχάτμα Γκάντι, λόγου χάριν –αλλά και την Αμερική του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ- όπου η λευκή απεργία συνδυάστηκε με άλλες οξύμωρες μορφές "ενεργητικής παθητικότητας", όπως η "καθιστική διαμαρτυρία" και η "μη βία", που δεν είχαν πάντοτε την αναμενόμενη αναίμακτη κατάληξη, με αποκορύφωμα τη δολοφονία των δύο αυτών
εμβληματικών ηγετών. Η δέσμευσή σου να μην πυροβολήσεις εσύ, δεν δεσμεύει και τους άλλους να μην σε πυροβολήσουν.

Στη δική μας υπέροχη πατρίδα και στο χώρο πια της πολιτικής παρωδίας αλησμόνητη έμεινε, κατά τις πρώτες κρίσιμες ώρες του πραξικοπήματος της 21 ης Απριλίου 1967, η λευκή απεργία "χαμόγελου" του νεαρού τότε βασιλιά Κωνσταντίνου. Θα ισχυριζόταν μετά την πτώση της δικτατορίας, χωρίς να τον πιάνουν νευρικά γέλια ενόσω το ισχυριζόταν, ότι με το να μην χαμογελάει στην "επίσημη" φωτογραφία της πρώτης κυβέρνησης των πραξικοπηματιών που είχε ο ίδιος μόλις ορκίσει, έστελνε ένα σαφές μήνυμα δυσφορίας ή/και απαρέσκειας προς έναν λαό που τελούσε ακόμη υπό το κράτος της αμφιβολίας εάν βρισκόταν ή όχι αντιμέτωπος με ένα βασιλικό πραξικόπημα, όπως τόσο διάσπαρτες όσο κι επίμονες φήμες άφηναν να κυκλοφορήσει ευρέως εκείνη τη χαρισάμενη προδιαδικτυακή εποχή. Βεβαίως, ο άναξ παρέλειπε εκ των υστέρων να επισημάνει ότι, πέρα από τον ίδιο, κανένας άλλος επίσης δεν χαμογελούσε στη διαβόητη φωτογραφία. Σαν να ζητάς από κάποιον που παρατηρεί ένα ενσταντανέ με μελαγχολικές συναγρίδες να σου εντοπίσει ποια είναι η πιο μελαγχολική.

Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών αλλά με την ίδια πάντοτε αίσθηση της φαιδρότητας που, αλίμονο, θεριεύει αντί να εξαλείφεται συν τω χρόνω, το στέλεχος, το μέλος, ο οπαδός ή και ο απλός ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας καλείται να αποκωδικοποιήσει τη λευκή απεργία "δηλώσεων" τόσο του Κώστα Καραμανλή όσο και του Αντώνη Σαμαρά, δύο γαλάζιων πρώην πρωθυπουργών που πασχίζουν εδώ και καιρό να βρουν εντυπωσιακούς αλλά και ανώδυνους (για τους ίδιους) τρόπους προκειμένου να καταγραφεί η δυσανεξία τους απέναντι στον νυν γαλάζιο πρωθυπουργό . Εξυπακούεται πως όταν προσέρχεσαι στο "πανηγυρικό" συνέδριο που συμπίπτει με τα πενηντάχρονα μιας δημοκρατίας της οποίας θεμελιωτής ήταν και ο ιδρυτής της παράταξής σου, τα κατεβασμένα σου μούτρα και ο "ήχος της σιωπής" σου, όπως τραγουδούσαν κάποτε οι Σάιμον και Γκάρφανκελ, δεν πρόκειται να περάσουν ασχολίαστα και απαρατήρητα (αυτή άλλωστε είναι και η δική σου επιθυμία). Από την άλλη, σε καιρούς εκκωφαντικού θορύβου δημόσιων "τοποθετήσεων" επί παντός επιστητού, όπου κάθε "τοποθέτηση" σκάει μύτη προτού καν σβήσει η θετική ή αρνητική αίσθηση από την προηγούμενη "τοποθέτηση" και αναρίθμητοι "καλοθελητές" ένθεν κι ένθεν εκμεταλλεύονται κάθε κυβερνητικό στραβοπάτημα, πόσοι πρόθυμοι θα βρεθούν για να αποκρυπτογραφήσουν
το μήνυμα, για να αξιολογήσουν τη σημασία ή και μόνο για να προσέξουν τη δική σου αλαλία; Εδώ σε θέλω, κάβουρα.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr