Δεν είναι μόνο η εμμονή (στα όρια της ψυχικής διαταραχής) της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού, κρατικής μηχανής και συμπατριωτών μας να κατανοήσουν για ποιο λόγο φτάσαμε σε αυτό το σημείο, που κρατά τη χώρα εγκλωβισμένη σε ένα τέλμα δίχως τέλος.
Είναι και η άρνηση να στοιχηθούμε πίσω από οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης.
Το «δίδυμο» μάλιστα αυτό (εκσυγχρονισμός και ανάπτυξη) αντιμετωπίζεται συνήθως με καχυποψία και φόβο που φτάνει έως και την επιθετικότητα.
Το περίεργο είναι ότι αρνούμαστε να ορθοποδήσουμε ακόμα και όταν τα οφέλη είναι απτά.
Προσφάτως ολοκληρώθηκε ένα ευρωπαϊκό έργο εξοικονόμησης ενέργειας,
Απευθύνονταν (και) σε Δήμους και έδινε τη δυνατότητα ενεργειακής αναβάθμισης των κλειστών και ανοικτών αθλητικών τους κέντρων.
Όσοι Δήμοι μετείχαν, θα μπορούσαν χωρίς να καταβάλουν ούτε ένα ευρώ να λάβουν μελέτη ενεργειακής επιθεώρησης, να ενημερωθούν για προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας αλλά και για προγράμματα εύρεσης μηχανισμών χρηματοδότησης σε περίπτωση που επιθυμούσαν να αναβαθμίσουν ενεργειακά τους αθλητικούς τους χώρους.
Ο στόχος ήταν προφανής, Η μείωση του κόστους θέρμανσης (πετρέλαιο – φυσικό αέριο) και ηλεκτρισμού.
Τα γραφεία που ανάλαβαν να «τρέξουν» το πρόγραμμα έστειλαν τις φόρμες ενδιαφέροντος σε όλους του δήμους της χώρας (πάνω από 300 email).
Ξέρετε πόσοι απάντησαν; Μόνο τρείς (3) δήμοι.
Οι υπόλοιποι δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν ούτε για το τι πρόκειται. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τα οικονομικά οφέλη του συγκεκριμένου προγράμματος είναι μικρά σε σχέση με το συνολικό ποσό που θα έπρεπε να καταβάλουν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην περίπτωση που προχωρούσαν στην πλήρη ενεργειακή αναβάθμιση των αθλητικών τους χώρων.
Λογικό επιχείρημα λόγω και της μείωση της χρηματοδότησης, πλην όμως θα κέρδισαν άμεσα από την μείωση των σχετικών δαπανών.
Ωστόσο εκείνο που εξακολουθεί να προκαλεί είναι η παραμικρή κίνηση ενδιαφέροντος. Σημειώστε ότι ακόμα και από την απλή συμμετοχή θα είχαν κέρδος.
Πώς όμως να είναι η κατάσταση διαφορετική όταν οι υπεύθυνοι των αθλητικών κέντρων δήλωναν άγνοια ακόμα και για την κατανάλωση του ρεύματος ή για το πόσο πετρέλαιο προμηθεύονταν.
«Δύο βυτία το χρόνο» έπαιρναν την αποστομωτική απάντηση οι υπάλληλοι του γραφείου.
Πρόκειται προφανώς για τους ίδιους Δήμους που διαμαρτύρονται στην κεντρική διοίκηση διότι οι ντουζιέρες στα αθλητικά τους κέντρα δεν έχουν ζεστό νερό, όπως και οι πισίνες ή μένουν χωρίς ρεύμα επειδή αδυνατούν να καταβάλουν τους υπέρογκους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
«Κάποιο λάκκο θα έχει η φάβα» θα σκέφτηκαν και συνέχισαν να λειτουργούν μέσα στην μακαριότητα της απραξίας τους